Ας κάνουμε μια υπόθεση. Αύριο υποχρεώνονται οι πιστωτές μας να μας χαρίσουν το μισό μας χρέος. Ετσι θα χρωστάμε πλέον μόνο 150 δις που θα είναι περίπου 60% του ΑΕΠ ουσιαστικά δηλαδή το μικρότερο χρέος στη Ευρώπη.
Με τέτοια ευημερία αντιλαμβάνεσθε ότι η κυβέρνηση θα έπαιρνε προφανώς τα πρόσφατα μέτρα πίσω και με τη γνωστή κοινωνική ευαισθησία της θα μοίραζε εισοδηματικές ενισχύσεις σε «δενδρίτες», «σκηνίτες» κλπ θα έδινε μια γενναία αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, θα τακτοποιούσε τους «δικούς της» (όχι και πως τώρα δεν το φροντίζει αλλά τότε θα είχε μεγαλύτερη άνεση) και θα έκανε δημόσιες «επενδύσεις». Καινούργια νοσοκομεία (με κηπουρούς,θυρωρούς γραμματεία αλλά χωρίς γιατρούς και νοσοκόμες),καινούργια μηχανήματα (που θα παλαιώνουν σε ανήλιαγα υπόγεια σαν πολύτιμο κρασί Βουργουνδίας), καινούργια σχολεία (για να έχουμε 12 μαθητές ανά τάξη λες και αυτοί που έκαναν μάθημα 30 και 40 μαζί δεν έμαθαν γράμματα), καινούργια υποβρύχια (που θα γέρνουν ή και θα βυθίζονται χωρίς πολλά-πολλά), καινούργια τραίνα (που δεν θα χωράνε στις ράγες), Παμεπιστήμια και Σχολές στο Αιτωλικό, στις Καστανιές πιθανώς και στο … Μοχόι. Θα επένδυε βεβαίως και στην «πράσινη ανάπτυξη» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτός ο νεφελώδης όρος) και θα χρηματοδοτούσε και τα όνειρα της κ Μπιρπίλη να γεμίσει ποδηλατόδρομους την Αθήνα.
Από κοντά και τα υπόλοιπα κόμματα. Η αξιωματική αντιπολίτευση θα διαβεβαίωνε ότι αυτή θα είχε πετύχει να μας χαριστεί το σύνολο του χρέους, το ΚΚΕ πεπεισμένο πως οι αγώνες του είχαν σώσει την εργατική τάξη θα διεκδικούσε κατώτερο μεροκάματο 100€ και θα συνέχιζε να κάνει καταλήψεις στο λιμάνι, ο ΛΑΟΣ θα συνέχιζε με τον κ Καρατζαφέρη και τον κ Αιβαλιώτη να ψάχνουν διαρκώς λογοπαίγνια και παροιμίες και ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνέχιζε να ασχολείται με τις συνιστώσες του.
Από κοντά κι εμείς. Δύο -τρία κινητά , δύο-τρία αυτοκίνητα, δάνειο για να φτιάξουμε και στην κόρη ένα εξοχικό 200τμ με άδεια για 80τμ, η απόδοση του ΦΠΑ μπορεί να περιμένει, κανένα «κονέ» με βουλευτή για να βολευτεί αυτός ο ανεπρόκοπος ο κανακάρης μας στον Δήμο, βγάζουμε 100 δηλώνουμε 30 κλπ
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας πω ότι , συνεχίζοντας να κάνουμε ότι κάναμε επί 10 ετίες, σε 5 χρόνια θα ήμασταν ακριβώς στην ίδια θέση που είμαστε και σήμερα. Στα όρια της πτώχευσης.
Γι αυτό παρά τη μείωση του εισοδήματος και με κάποια ντροπή ως Ελληνας σκέφτομαι ότι αν δεν υπήρχε η τρόϊκα θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Για να υπάρχει κάποιος να τραβάει κανένα αυτί (αν χρειαστεί και κανένα χαστούκι) και να μην επιτρέπει τις μ…ίες που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Γιατί ας μην κοροιδευόμαστε δεν γίναμε φτωχότεροι ΕΠΕΙΔΗ μπήκαμε στο μηχανισμό. Φτωχότεροι είχαμε γίνει πολύ νωρίτερα και ΓΙ ΑΥΤΟ μπήκαμε στον μηχανισμό.
Και θα μου πείτε: «Μα τόσο εμπιστοσύνη τους έχεις? Οπου πήγαν τα κάνανε μπάχαλο! » Ας βάλουμε κατ ΄ αρχήν τα πράγματα στη θέση τους . Το ΔΝΤ δεν πήγε ούτε στην Αυστρία ,ούτε στον Καναδά για να τα κάνει μπάχαλο. Πήγε σε χώρες με σοβαρώτατα οικονομικά προβλήματα , επειδή υπήρχαν τα προβλήματα και το ερώτημα που θα έπρεπε (και δεν μπορούμε ) να απαντήσουμε είναι «πόσο μπάχαλο θα γινόταν η όποια προβληματική χώρα χωρίς το ΔΝΤ». Και από την άλλη η Ελλάδα είναι χώρα της Ευρωζώνης γεγονός που της διασφαλίζει μια ποικιλόμορφή ισχύ ( μην χαμογελάτε και μην απορείτε!) και μια διόλου αμελητέα ιδιαιτερότητα .
Οσο για την εμπιστοσύνη….
Δεν έχω εμπιστοσύνη σε ανθρώπους με χαζοχαρούμενη αυτοπεποίθηση αλλά ούτε και σε αφελείς που δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν. Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που υπολογίζουν μόνο αριθμούς ενώ αυτοί αφορούν ανθρώπους, ούτε όμως κι εκείνους που «φροντίζουν» ανθρώπους χωρίς να βλέπουν και τα νούμερα. Δεν έχω επιστοσύνη σε ανθρώπους με αστήρικτες και μονίμως διαψευδόμενες από την πραγματικότητα εμμονές, ούτε σε ανθρώπους με χαρωπές βεβαιότητες που…. αλλάζουν από χρόνο σε χρόνο. Ε, ναι η τρόϊκα περιλαμβάνει και τέτοιου είδους κινδύνους αναξιοπιστίας. Μόνο που η κυβέρνηση περιλαμβάνει περισσότερους.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε. Θα είναι ηλίθιο να μην προσπαθήσουμε. Η προσπάθεια δεν μπορεί πάντως να περιλαμβάνει απλώς ένα οριζόντιο περιορισμό εισοδημάτων. Αυτός είναι άμεσης απόδοσης αλλά επειδή δεν είναι δίκαιος δεν μπορεί μακροπρόθεσμα να είναι αποτελεσματικός. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει στοχευμένη περιστολή σπατάλης , όχι γενικώς δαπανών και στοχευμένη είσπραξη εσόδων , όχι απλώς υπερφορολόγηση αυτών που δεν μπορουν να ξεφύγουν. Και κυρίως κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη – για να μην φοβόμαστε τις λέξεις ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΛΟΥΤΟΥ.
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ
ΥΓ Χαίρομαι (αφέλεια?) επειδή ακούω συχνά τόσο τον Παπανδρέου όσο και τον Σαμαρά να μιλάνε για την ανάγκη να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ. Ελπίζω να το εννοούνε. Και να ξέρουνε και το «πως».
firiki2010 