Μια καινούργια ενότητα για την Κεντροδεξιά (;)

     Στις  28/2/2012   στο  «Η  πολυδιάσπαση  του  χώρου  του  ριζοσπαστικού  φιλελευθερισμού» https://firiki2010.wordpress.com/2012/02/28/h-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83/     τελείωνα  το  κείμενο  ως  εξής:

«…Ταυτόχρονα  όσο  τα   εσωτερικά  προβλήματα   επαναλαμβάνονται    ή   και   διογκώνονται  η  παράταξη  αδυνατεί  να  προσελκύσει    όλον  αυτό  τον  κόσμο που  σήμερα  παρακολουθεί  αμήχανος  και  μπλεγμένος  και  πάνω  απ΄ όλα  αισθάνεται  την  ανάγκη  να   “ακουμπήσει “  κάπου. Να  αισθανθεί  κάποια  ασφάλεια. Και  καθώς  κανείς  (και  μάλιστα  πολυδιασπασμένος)  δεν  μπορεί  να    του  δημιουργήσει  το  αίσθημα  σιγουριάς  που  τόσο  χρειάζεται,   ο  κόσμος  γίνεται  ευάλωτος  στον  πρώτο  τυχόντα  που  θα  του  παρουσιάσει  το  “εύκολο”  ή  έστω  και  το  απλώς  “καινούργιο” ,  το  “διαφορετικό”  κι  ετοιμάζεται  για  …όλα. {Για  όλα;  Ισως  όχι!  Σε  ένα  εντυπωσιακό  ποσοστό  (77%)  ο  κόσμος  επιμένει  στην  πάση  θυσία  παραμονή  μας  στο  ευρώ . 85%  αυτών  που  δηλώνουν  ότι  θα  ψηφίσουν  ΝΔ,  82%  αυτών  που  θα  ψηφίσουν  ΠΑΣΟΚ   ακόμα  και  το   46%  αυτών  που  εκδηλώνουν  δημοσκοπικά  την  προτίμηση  τους  προς  το  ΚΚΕ !!! }

Μέσα  σε  ένα  ρευστοποιμένο  πολιτικό  σκηνικό   ο  χωρος  του  ριζοσπαστικού  φιλελευθερισμού  πρέπει    και  μπορεί  να  κατακτήσει    μια  καινούργια   ενότητα.  Προφανώς  όχι  βασισμένη  σε  αλληλοεξυπηρέτηση    προσωπικών  μικροσυμφερόντων  και  φιλοδοξιών  και  όχι  με  στόχο   προσωρινά  εκλογικά  κέρδη.«

Λίγο  αργότερα   9/4/2012     στο   «Για  το    «μεθαύριο»»  της  Κεντροδεξιάς»  https://firiki2010.wordpress.com/2012/04/09/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%AC%CF%82/  μεταξύ  άλλων  σημείωνα  :        «…  Είναι  τάχα    αδύνατη  η  συνύπαρξη  και    η  σύνθεση  απόψεων  ιδίως   σε  μια  πολιτική  παράταξη που  – πέρα  από  τις  βασικές  και  αδιαπραγμάτευτες  αρχές  της-  από  την  φύση  της    είναι  “ευρύχωρη”,  δεν  κολλάει  σε  δόγματα   και  είναι  ανοιχτή  στο  καινούργιο;  Πιθανώς  αυτές  οι  σκέψεις  να  φαίνονται    εκτός  τόπου  και  χρόνου. Άλλα  είναι  τα  θέματα  που  “καίνε”:  “Εκανε  “κωλοτούμπα  ο Σαμαράς;”, “Θα  υπάρξει  αυτοδυναμία; Αν  όχι;”, “Ποιος  θα  μπεί  στη  Βουλή;”  Εντάξει. Μόνο  που  εκτός  από  το “αύριο”  υπάρχει  και  το  “μεθαύριο”.  Που  μπορεί  να  είναι  πιο  κοντά  απ΄ όσο  νομίζουμε.  Κι  αν  σήμερα  ασχολούμαστε  με  το  να  γκρεμίζουμε  γέφυρες,  να  τραβάμε  ή  να  αποδεχόμαστε  χαζές  διαχωριστικές  γραμμές ,  αύριο  ως  κόμματα , ως  άτομα, ως  “αρχηγοί”  ίσως  πετύχουμε  τους  στόχους  μας.  Μεθαύριο  όμως  θα  ανακαλύψουμε  ότι  η  “επιτυχία  μας”  ήταν  η  προϋπόθεση   της  ήττας  των  ιδεών  μας. Μας  ενδιαφέρει;»

Αυτά  σαν  ένα  πρώτο  σχόλιο  στην  εντονη  κινητικότητα    των  τελευταίων  ημερών  /ωρών  για  δημιουργία   Κεντροδεξιού  Μετώπου. Κανονικά  θα  έπρεπε  να  χαίρομαι. Ως  ένα  βαθμό  ναι!  Αλλά  έχω   την  αίσθηση    ότι  υπό  την  πίεση  ενός  τραγικού   εκλογικού  αποτελέσματος  γίνεται  μια  «αρπακολλατζίδικη»  προσπάθεια που  δεν  ξέρω  πως  μπορεί  να  πετύχει  και  να  έχει  διάρκεια.  Τουλάχιστον  ελπίζω  ότι  αυτή  η  προσπάθει    να  χτυπήσει  κάποια  καμπανάκια    στους  εν  δυνάμει  ψηφοφόρους  της  Κεντροδεξιάς    και  να  τους  δώσει  να  καταλάβουν   ότι  τα  πράγματα  για  τον  τόπο  είναι  πολύ  ζόρικα.  Περιθώρια  για  εφησυχασμούς, πλακίτσες, δοκιμές  και    διαμαρτυρίες   που   οδηγούν   όχι  απλώς   σε  αδιέξοδο   αλλά  σε  καταστροφή  δεν  υπάρχουν.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ -firiki2010