Πολλά ειρωνικά σχόλια ξεσήκωσε η βράβευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το Νόμπελ Ειρήνης.
Προσωπικά τις βραβεύσεις ακόμα κι αν πρόκειται για Νόμπελ (κάποιοι θα έλεγαν ιδίως όταν πρόκειται για Νόμπελ Ειρήνης) τις αντιμετωπίζω γενικώς επιφυλακτικά γιατί θεωρώ ( κακώς;) ότι και σκοπιμότητες κρύβουν και είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα επικοινωνίας.
Για τη συγκεκριμένη βράβευση πάντως πριν το ειρωνευτούμε ας το σκεφτούμε μια δεύτερη φορά. Τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν επί αιώνες σε διαρκείς πολέμους μεταξύ τους που τους επεξέτειναν μάλιστα σε όλη την υφήλιο. Στην Ευρώπη ξεκίνησαν τα σφαγεία των δυο Παγκοσμίων Πολέμων.
Εδώ και δεκαετίες η Ευρώπη ζει εν ειρήνη. Οχι ίσως αδιατάρακτη, αλλά πάντως ειρήνη. Δεν λέω ότι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση (πρώην Ευρωπαϊκή Κοινότητα- πρώην ΕΟΚ), αλλά σίγουρα η απόφαση κάποιων κρατών στην αρχή, διαρκώς περισσότερων στη συνέχεια, να εναρμονίσουν τα συμφέροντα τους στο οικονομικό κατ΄ αρχήν πεδίο έπαιξε τεράστιο ρόλο.
Δεν ξέρω αν η προσπάθεια αυτή αξίζει ένα Νόμπελ, δυο καλά λόγια όμως σίγουρα τα αξίζει. Και στο κάτω-κάτω δεν ξέρω και πολλούς που μπόρεσαν στο θέμα της ειρηνικής συμβίωσης λαών να πετύχουν επί της ουσίας κάτι περισσότερο.
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010
firiki2010 
Να το πούμε και στους Σέρβους.
Δεν χρειάζεται να τους το πούμε γιατί το ξέρουν και όλως «περιέργως» και η Σερβία θέλει να ενταχθεί στην «νομπελίστρια» ΕΕ !!!!
Οι σημερινές επιλογές των Σέρβων δεν αναιρεί την τραγική συμπεριφορά της ΕΕ.
Οι νεκροί από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς δείχνουν μια διαφορετική οπτική του πολιτισμού της ΕΕ.
Dyer, δεν έχω σκοπό να αναλυσουμε το «Σερβικό» (έχω κι εγώ πολλές επιφυλάξεις γιατο τι και πως έγινε) αλλά είναι βέβαιο ότι όταν έγινε η επέμβαση από το ΝΑΤΟ (από το ΝΑΤΟ) δεν επρόκειτο για μια ειρηνική και δημοκρατική περιοχή. Σφαζόταν κόσμος! Ούτε σημαίνει ότι ακόμα και ένας οποιοσδήποτε φιλειρηνικός οργανισμός (πιο φιλειρηνικός από την ΕΕ που δεν την βλέπω και πολύ πολεμοχαρή) μπορεί να κλείνει τα μάτια του για το τι γίνεται γυρω του.
Αν δεν σε πείθω ότι η προσπάθεια της ΕΕ για οικονομική συνεργασία βοηθάει την ειρήνη τι να κάνω ; Δεν προτιμάς πάντως φαντάζομαι τα σφαγεία των Παγκοσμίων Πολέμων!
Οι σημερινές επιλογές των Σέρβων δείχνουν ότι κάποιοι προχωράνε μπροστά βάζοντας προτεραιότητες.
Η αντίδραση πολλών με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι κυρίως πολιτική και ιδεολογική. Όσοι θεωρούν ότι το μέλλον του κόσμου πρέπει να συμπεριλαμβάνει τη (βίαιη) ανατροπή της αστικής τάξης κάθε χώρας, είναι φυσικό να αντιλαμβάνονται την ΕΕ σαν ένα πρώτης τάξεως εμπόδιο, που πρέπει με κάθε τρόπο να απαξιωθεί ηθικά και τελικά να κατεδαφιστεί.
Το θέμα πάντως είναι ότι και η ίδια η ΕΕ έχει πάρα πολλές ελλείψεις σε πολιτικό επίπεδο, σε βαθμό που η χρηματιστηριακή αγορά, η διακίνηση κεφαλαίων, η οικονομία και το εμπόριο έχουν σε μεγάλο βαθμό αυτονομηθεί από την πολιτική εξουσία, όχι μόνο των «μικρών» και ως εκ τούτου με μειωμένη επιρροή χωρών όπως η Ελλάδα αλλά και γενικότερα. Η ίδια η ύπαρξη της ΕΕ όμως, προϋποθέτει μια κοινή ελπίδα των λαών της για ένα συνεχώς βελτιούμενο μέλλον, κάτι που προϋποθέτει κοινές πολιτικές παρεμβάσεις και κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων, όχι μόνο για τις PIGS αλλά γενικότερα. Αυτό το χιλιοειπωμένο ευρωπαϊκό πολιτικό έλλειμμα, θα πρέπει κάποτε να μπει σε πορεία αντιμετώπισης και ίσως η κρίση να είναι μια καλή ευκαιρία.
Από τη φύση τους, τα βραβεία νόμπελ ειρήνης είχαν πάντοτε πολιτικό και ιδεολογικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, μην ξεχνάμε ότι τα έχουν πάρει και πρόσωπα όπως ο Χένρυ Κίσσινγκερ, o Δαλάι Λάμα και ο Λεχ Βαλέσα. Τη βράβευση της ΕΕ τη βλέπω πιο πολύ σαν ελπίδα για ένα καλύτερο και πιο ειρηνικό μέλλον, αφού το παρελθόν από μόνο του δεν εξασφαλίζει τίποτα.
Η Ευρώπη προφανώς και έχει προβλήματα και την τελευταία δεκαετία περίπου δούλεψε στην κατεύθυνση της νομισματικής ένωσης, της διεύρυνσης και πολύ λιγότερο στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης και της αναπλήρωσης του δημοκρατικού της ελλείμματος. Συμφωνώ απόλυτα με την αποψη σου ότι η κρίση θα είναι μια καλή ευκαιρία η Ευρώπη να «ξαναδεί» ορισμένα πράγματα.
Το Νόμπελ το «κέρδισε» πάντως για το ότι σταμάτησε να …. σκοτώνεται κι έδειξε ένα δρόμο (αυτόν της οικονομικής συνεργασίας) που θα μπορούσε να βοηθήσει κι άλλους.