Με αφορμή μια μικρή προσωπική ιστορία: Σε κάποιο blog ανέβηκε ένα αρθρο που παρουσίαζε μια εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής μας κρίσης. Τα σχόλια που ακολουθούσαν ήταν από επαινετικά εως διθυραμβικά. Κατά την άποψη μου η προτεινόμενη “λύση” ήταν απολύτως εκτός πραγματικότητας. Εστειλα λοιπόν το σχετικό σχόλιο μου ελαφρώς ειρωνικό- το ομολογώ- και χωρίς να μπαίνω στην ουσία της πρότασης. Ο διάλογος που ακολούθησε με τον ευγενέστατο συντάκτη του άρθρου (φυσικά και ειρωνεύθηκε και αυτός ην δικιά μου παρέμβαση και είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει) δεν έχει καμμία σημασία. Ενδιαφέρον έχει ότι με αφορμή ίσως το δικό μου αποσπασματικό σχόλιο ακολούθησαν και άλλα σχόλια διόλου επαινετικά για την τοποθέτηση του αρθρογράφου.
Δεν ξέρω…. Μπορεί τα σχόλια να γινόταν κάποια στιγμή αργότερα ούτως ή άλλως. Εξ άλλου υπήρξαν αργότερα και σχολιαστές που τοποθετήθηκαν πολύ μελετημένα επί της ουσίας της ανάρτησης για να την αντικρούσουν , οι οποίοι προφανώς δεν πήραν αφορμή από το δικό μου σχολιάκι για να τοποθετηθούν. Γεγονός είναι πάντως ότι η εικόνα καθολικής αποδοχής του άρθρου άλλαξε πλήρως.
Στο δια ταυτα…. Στο διαδίκτυο γράφονται τα πάντα και τα αντίθετα τους. Πολλές φορές ο θόρυβος η ανοησία, η κακογουστιά, η υπερβολή “φτιάχνουν κλίμα”. Και πολλές φορές αυτό ταυτίζεται από ορισμένους με την κρατούσα -άρα για κάποιους με την ορθή – άποψη. Και το “κλίμα” δρα ανασταλτικά στο να ακουστεί η “άλλη άποψη”. Και φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο στο διαδίκτυο. Ισχύει και στις παρέες μας, στο Πανεπιστήμιο, στη δουλειά μας. Το “κλίμα” φοβίζει. Ο φόβος της απόρριψης… η ανασφάλεια του να πας κόντρα στο ρεύμα…. ο φόβος ακόμα μήπως (γιατί άραγε;) διαταράξεις μια προσωπική σχέση…. Και το “κλίμα” παρασύρει… Κι αυτόν που έχει διαφορετική άποψη που διστάζει να την εκφράσει σε ένα περιβάλλον που το αισθάνεται “εχθρικό”, κι αυτόν που “ψάχνεται” , αλλά δεν ακούει άλλη άποψη, κι αυτόν που δεν έχει άποψη και γοητεύεται από μια “μπιχλιμπιδωτή”ανοησία που μένει αναπαντητη ακόμα κι αυτόν που έχει την ανόητη άποψη και μην ακούγοντας από πουθενά αντίλογο δεν την …ξανασκέφτεται.
Γι αυτό μιλάτε! Προβληματιστείτε με αυτά που διαβάζετε ή ακούτε! Αντιδράστε σε αυτό με το οποίο δεν συμφωνείτε! Ακούστε , αλλά και μιλείστε! Βάλτε και το λιθαράκι της δικής σας άποψης στη διαμόρφωση του “κλίματος”. Βοηθείστε κι άλλους, αν όχι να βγούν από τη σιωπή τους, τουλάχιστον να καταλάβουν ότι τις απόψεις τους τις μοιράζονται κι άλλοι.
Σκεφτείτε, αλλά μην φοβάστε να εκφράσετε την σκέψη σας, επειδή μοιάζει εκτός κλίματος και θα απορριφθεί. Ισως τελικά να μην είστε τόσο μόνοι όσο νομίζετε! Ισως και να είστε η (σιωπηλή) πλειοψηφία. (Και “μόνοι” αν είστε πάντως, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι αποκλείεται να έχετε δίκιο!)
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ -firiki2010
ΥΓ Το αρθράκι αυτό πρωτοανέβηκε στο firiki2010 πριν ένα ακριβώς χρόνο. Στην εποχή του ιδιόμορφου πολιτικού κομφορμισμού που ζούμε το βρίσκω ακόμα επίκαιρο.
firiki2010 
᾿Αγαπητό Firiki, I’ve GIVEN UP! Too many scenarios of what happened and what will happen. I am just as confused as the day we were introduced to Troika!!
Tι συνέβη; Το καράβι έμπαζε από παντού νερά και πήγαινε και στα βράχια. Οταν ο καπετάνιος αποφάσισε ν΄ αλλάξει ρότα και να βγει για επισκευή , κάναμε καπετάνιο κάποιον που ήξερε μόνο από ποδήλατο (και αν) και που φυσικά έστειλε το καράβι στα βράχια μια ώρα αρχίτερα και … με φόρα. Αυτοί που ήρθαν για την επισκευή τσατίστηκαν για τους μπελάδες που τους βάζαμε και βάλθηκαν να επισκευάσουν το καράβι άρον -άρον κι έχοντας την εντύπωση ότι το καράβι ήταν γκαζάδικο ενώ ήταν επιβατικό. Τα έκαναναν – με την αποφασιστική βοήθεια του καπετάνιου που εξακολουθούσε να νομίζει ότι κάνει ποδήλατο- μαντάρα. Το πλήρωμα πέταξε τον καπετάνιο στη θάλασσα, βρήκαμε καινούργιο καπετάνιο ή αν θέλεις καινούργιους καπεταναίους, τα συνεργεία επισκευής κατάλαβαν κάποια λάθη τους, τους πέρασε και η τσατίλα και σιγά σιγά όλοι μαζί βουλώνουν τρύπες. Εν τω μεταξύ οι επιβάτες βρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι διαμαρτύρονται, αλλά στη πλειοψηφία τους έχουν καταλάβει ότι το καράβι έμπαζε από παντού (είχαν βάλει κι αυτοί το χεράκι τους) και κάτι έπρεπε να γίνει αλλά πλέον αισθάνονται ότι το καράβι μάλλον δεν θα βουλιάξει και ότι τελικά θα τα καταφέρουμε. Κάποιοι βέβαια επειδή θέλουν αλλαγή καπετάνιου προσπαθούν να εμποδίσουν τις επισκευές και ν ΄ ανοίξουν τρύπες ώστε το καράβι να βουλιάξει και να φτιάξουν ένα καινούργιο (με βάση κάτι σχέδια που αραχνιάζουν στα ντουλάπια 1-2 αιώνες)
Τι θα συμβεί; Δεν ξέρω. Δεν είμαι προφήτης. Οι οικονομολόγοι κανονικά με τόσες αποτυχημένες προβλέψεις στο παθητικό τους θα έπρεπε να έχουν σχίσει τα πτυχία τους. (Και οι Μάγια εδώ κι ένα μήνα δεν έχουν μούτρα να κυκλοφορήσουν 🙂 ). Ξέρω μόνο, κι αυτό στο περίπου, τι πρέπει -κατά τη γνώμη μου – να γίνει και τι πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγουμε .
Συγγνώμη για την μεγάλη απάντηση αλλά κάπου η μπερδεμένη και σχεδόν σε απόγνωση Φωτεινή… με ενέπνευσε!
Σέ ἐνέπνευσα; 😀 Τιμή μου! ῞Ομως καί ὁ καπετάνιος ἔχει ἀφεντικό καί ἐκτελεῖ διαταγές, ἔτσι δέν εἶναι;; ῾Ο Γεωργίου ἀπολογεῖται γιά τό ἔλλειμα τοῦ 09 καί ὁ ἐκσυγχρονιστής Στουρνάρας εἶπε στήν Τρέμη ὅτι τό ἔλλειμα τοῦ 09 ἦταν 15%!! Γι αὐτό σοῦ λέω εἶμαι μπερδεμένη ὅπως σωστά ἔγραψες. Μετά ἔχομε καί εὑρώ νς δολλαρίου, γι αὐτό σοῦ λέω «ἄστο νά πάη ἄστο».