Κάποια από τα ενδιαφέροντα άρθρα των τελευταίων ημερών που διάβασα περιπλανώμενος στο διαδίκτυο. Κάπου συμφωνώ , κάπου ίσως όχι Αν θέλετε… το συζητάμε.
Σ Κασιμάτης ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΤΕΜ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΪΣΜΟΥ » … Δυσκολεύομαι, το ομολογώ, να καταλάβω κατά ποια έννοια η κυβερνητική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. μπορεί να συνεπάγεται την αποδοχή των πολιτικών παρακαταθηκών του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο σεβασμός στη μνήμη του είναι κάτι θεμιτό, πολιτισμικά, και το καταλαβαίνω απολύτως. Από πού κι ως πού όμως επιβάλλεται η προσκύνηση του ιερού εικονίσματός του; (Που είναι θαυματουργό και, ενδεχομένως, δακρύζει κιόλας…) Αν το ΠΑΣΟΚ πράγματι πιστεύει κάτι τέτοιο, αν πιστεύει δηλαδή ότι η συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. σημαίνει ότι η δεκαετία του 1980 και οι πολιτικές της χίμαιρες γίνονται ταμπού, υπεράνω πολιτικής κριτικής, τότε το μέλλον της συγκεκριμένης κυβέρνησης προοιωνίζεται ζοφερό και καλύτερα είναι από τώρα να αρχίσουμε να συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα ότι η χώρα δεν πρόκειται να τα καταφέρει να υπερβεί την κρίση…» http://antilogos-gr.blogspot.com/2013/07/blog-post_6527.html#more
Σ Κασιμάτης ΣΤΙΣ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ «…Οπως βλέπετε, λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος να διεκτραγωδούμε τις συνέπειες της αντίστασης και της ανυπακοής στους δανειστές. Αν το τολμήσουμε, όπως μας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ζήσουμε μια περιπέτεια και ίσως ζοριστούμε λιγάκι. Αλλά θα είναι, το δίχως άλλο, μια ωραία περιπέτεια! Για την οποία θα δικαιούμεθα να είμαστε περήφανοι – υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα επιζήσουμε από αυτήν. Λάβετε δε υπ’ όψιν ότι δεν θα είμαστε μόνοι μας σε αυτή την ωραία περιπέτεια. Διότι θα διασχίσωμεν ιλαρώς αυτές που ο άγνωστος λυρικός της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «αχαρτογράφητες θάλασσες της αλληλεγγύης»! http://dexiextrem.blogspot.gr/2013/07/blog-post_3367.html
Δ Τριανταφυλλίδης Η ΑΝΑΠΗΡΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ «…Η αριστερή θεώρηση του κράτους φτάνει στα όρια της θρησκευτικής λατρείας και της απόδοσης σε αυτό ακόμη και μεταφυσικών ιδιοτήτων. Αυτή η αντίληψη, έχει μέσα της διάφορα κατάλοιπα της προνεωτερικής Ελλάδας, τα οποία μας έρχονται από τα βάθη των αιώνων. Στοχαστές όπως ο Κ. Καστοριάδης, ο Κ. Αξελός, ο Π. Κονδύλης, αλλά και ο Στ. Ράμφος, έχουν αναδείξει και αναλύσει με ενάργεια αυτή τη σχέση του νεοέλληνα με το κράτος. Η Αριστερά απλώς κολάκευε, πότε τον πολίτη και πότε το ίδιο κράτος, δημιουργώντας αυτή τη θανάσιμη, για την εποχή μας και τις ανάγκες της, σχέση. http://mhmadas.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2.html
firiki2010 
Ενδιαφέρουσα η τοτεμική προσκόλληση πολλών στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου, θα μου επιτραπούν όμως ελπίζω ορισμένα σχόλια.
1. Θα υπάρχουν πάντοτε πιστοί του ΑΠ ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού, εδώ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εικόνισμα το Στάλιν ή το Μάο Τσετούγκ, είναι φυσικό λοιπόν να υπάρχει και ανάλογος αριθμός πολιτικών που τους εκφράζει.
2. Η κίνηση Βορίδη υπαγορεύεται προφανώς από την επιθυμία της ΝΔ να προσεταιριστεί το αντιπαπανδρεϊκό και αντισυριζαϊκό ΠΑΣΟΚ, προσωπικά όμως τη θεωρώ βλακώδη γιατί μπορεί να προκαλέσει αντίθετα φαινόμενα.
3. Είναι κατά την άποψή μου πολιτικά αποτελεσματικότερο η αντιπαράθεση της συγκυβέρνησης με τις αρνητικές όψεις του παρελθόντος (πασοκικού ή νεοδημοκρατικού) να γίνεται σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής παρά στο χώρο της διαχείρισης συμβόλων διότι έτσι δίνεται η δυνατότητα στον κάθένα που θεωρεί ότι θίγεται ή αδικείται να μεταθέτει το πρόβλημα.
Αντιλαμβάνομαι ότι η συζήτηση είναι μεγάλη αλλά πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και όχι πίσω.
1 «Πιστοί» του Ανδρέα πάντα θα υπάρχουν , είναι πολύ συγκεκριμένης νοοτροπίας και μετακόμισαν ήδη ή μετακομίζουν κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Οι καινούργιοι πολιτικοί τους εκπρόσωποι είναι δύσκολο να υπερασπισθούν τον Ανδρέα καταβάλλουν όμως φιλότιμες προσπάθειες. Από την άλλη οι πρώην πολιτικοί τους εκπρόσωποι είναι αδιανόητο να μην υπερασπισθούν τον ιδρυτή και επί 15 σχεδόν χρόνια αρχηγό του κόμματος τους. (Οι περισσότερες αντδράσεις για την τοποθέτηση Βορίδη μου φάνηκε ότι έγιναν εκ καθήκοντος) .
2 Δεν ξέρω γιατί είπε ό,τι είπε ο Βορίδης (αν έχεις κανένα link με ολόκληρη την ομιλία του στείλ΄ το) αλλά μου φαίνεται παράλογο η αιτία να ήταν προσπάθεια προσεταιρισμού του αντιπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιο ΠΑΣΟΚ (άντε να υπάρχει «μη Παπανδρεϊκό») το σίγουρο όμως είναι ότι δεν μπορεί να εμφανισθεί ως τέτοιο. Ο Βορίδης απ ΄ όσα διάβασα υπενθύμισε γνωστά μεν πράγματα που όμως είναι ουσιώδες να μην ξεχάσουμε. Δεν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε απλώς λόγω μιας κακής διαχείρισης 2-3-5 ετών Οι αιτίες είναι βαθύτερες πολύ είναι θέμα νοοτροπιών με τις ρίζες τους στην Ανδρεϊκή διακυβέρνηση . Αν δεν αποκοπούμε από αυτές οριστικά …..
Κι εν πάση περιπτώσει αν κάποιος θέλει να προσεταιρισθεί το μη Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ μπορεί να πει δυο καλές κουβέντες για την περίοδο Σημίτη.
3 Καλή και αναγκαία η αντιπαράθεση με το παρελθόν σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής, αλλά αυτά που κάνεις θα πρέπει να τα εξηγείς , να πείθεις για την αναγκαιότητα τους, να τα υπερασπίζεσαι και ναι ! … θα πρέπει να διαχειρίζεσαι και να αντιπαρατίθεσαι με σύμβολα ιδίως όταν τα σύμβολα αυτά ο αντίπαλος προσπαθεί να τα καταστήσει ταμπού.
Βεβαίως να κοιτάξουμε μπροστά Νίκο , αλλά δεν είμαι οπαδός της λήθης. Ακόμα λιγότερο είμαι οπαδός της μονομερούς λήθης. Ενα κακό παρελθόν αν το αφήσεις δια της λήθης να δικαιωθεί μπορεί να εμφανισθεί μπροστά σου ως μέλλον.
Ο Φρανσουά Μιτεράν είχε πει το περίφημο: «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων». Η περίπτωση της ΔΗΜΑΡ που δεν κατάφερε παρ´ όλες τις καλές της προθέσεις να διαχειριστεί τα αριστερά σύμβολα και επέστρεψε ασθμαίνοντας στο καβούκι του κρατισμού, έδειξε ακριβώς τη βαρύτητα της διαπίστωσης του Γάλλου πολιτικού και έδωσε μαθήματα για το μέλλον (προς όσους ενδιαφέρονται να τα πάρουν). Για τη δικομματική κυβέρνηση ειδικότερα, γνωρίζουμε ότι εκπροσωπεί κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των κομμάτων που την απαρτίζουν και τα οποία, για να μπορέσουν να συνυπάρξουν, έχουν υποστείλει πολλές από τις κομματικές τους σημαίες. Για την περίπτωση του Βορίδη υπάρχει λοιπόν και μια άλλη εξήγηση, ότι οι κουβέντες του απευθύνονται στο εσωτερικό της ΝΔ και ειδικότερα στους οπαδούς της που ανησυχούν μήπως η συνύπαρξη με το ΠΑΣΟΚ λειτουργήσει σαν αφορμή συμφιλίωσης του κόμματος με το Παπανδρεϊκό παρελθόν. Το γνωστό πολιτικό παρελθόν του Βορίδη εξασφαλίζει τη βαρύτητα των λόγων του.
Νίκο
1 Το πρόβλημα της ΔΗΜΑΡ νομίζω πως είναι οτι προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ «αριστεροσύνης» και «υπευθυνότητας» απέτυχε τελικά να δώσει στο «Αριστερά» ένα καινούργιο περιεχόμενο που θα περιελάμβανε και την έννοια της θαρρετής μεταρρύθμισης της παραδοσιακής «ιερής αγελάδας» της Αριστεράς, δηλ του κράτους. Προτίμησε το «Αριστερά» και τώρα ψάχνεται . Ακόμα περισσότερο ψάχνονται αυτοί που την στήριξαν και δεν έχουν σχέση με την αρλουμπολογία και τις στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη δεν μπορούν να υπάρξουν σε ένα φθαρμένο και σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ.
2 Η άποψη σου η τοποθέτηση του Βορίδη να απευθυνόταν στο εσωτερικό του κόμματος μου φαίνεται πολύ πιο λογική. Οι ενστάσεις που ακολούθησαν τον ανασχηματισμό , του στιλ «Τι κατάντια! Κάνατε τον Βενιζέλο αντιπρόεδρο και το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση ! » ενδεχομένως βρήκαν ένα αντίβαρο στην καταδίκη του … Ανδρεοπαπανρεϊσμού.
Σχετικά με τη ΔΗΜΑΡ, λέμε τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια. Όσον αφορά το Βενιζέλειο ΠΑΣΟΚ πεποίθησή μου είναι ότι το μέλλον του φθάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές, όπως το θέτεις όμως ο Βορίδης άθελά του το εξυπηρετεί γιατί του δείχνει τη μόνη οδό επιβίωσης, αυτήν της αλλαγής συμβόλων. Ο Τόνι Μπλερ κατάφερε να αλλάξει τους εργατικούς και από κόμμα – λείψανο να τους οδηγήσει στη νίκη, έχει όμως τέτοιες προδιαγραφές ο Μπένης;