Ακρα (πάλι)

Αυτό  το  άρθρο  δεν  ήθελα  να  το  γράψω.  Πρώτον  επειδή  κάτι  σχετικό  είχα  γράψει    και  πριν  λίγες  μέρες   Δεύτερον  γιατί  αισθάνομαι  πως  εμπλέκομαι  κι  εγώ  σε  μια  συζήτηση  που  εξ  αρχής  την  έχω  χαρακτηρίσει  άνευ  νοήματος.  Αλλά   βλέπω  κάθε  μέρα  τόσα  άρθρα -σοβαρά  κι  ασόβαρα –  ακούω  κάθε  μέρα  τόσες  ανοησίες     και  από  ανθρώπους  που  θεωρώ   (ακόμα)    σοβαρούς που  …..υποκύπτω  στον  πειρασμό.  Ας  μιλήσουμε  λοιπόν  για  την  «θεωρία  των  δύο  άκρων».

Το  πρώτο  πρόβλημα   που  πρέπει  να  αντιμετωπίσω  είναι  πως  πρέπει  να  μιλήσω  για  κάτι  … ανύπαρκτο. Δεν  υπάρχει  τέτοια  «θεωρία»! Δεν  υπήρξε  ποτέ,  ουδείς   διεκδικεί  την  πατρότητα  της  και   ουδείς   την   επικαλείται  για  να  υπερασπισθεί  τις  θέσεις  του.   Πως  λοιπόν   και  μας  προέκυψε  τόση  κουβέντα;  Πως  λοιπόν  κι  έχουμε  φτάσει  στο  σημείο  ακόμα  και  στελέχη  της  ΝΔ  διαφωνώντας  υποτίθεται  με  κάποια  άλλα    να  δηλώνουν  πως  «η  επίκληση  της  θεωρίας  των  δύο  άκρων  βλάπτει  τη  ΝΔ» ;;;;

Η  «θεωρία  των  δύο  άκρων»  είναι  μια  εφεύρεση  της  Αριστεράς   την  οποία  αποδίδει  όμως  στη  ΝΔ. Και  την  ανακάλυψε  για  ένα  πολύ  απλό  λόγο,  για  να  αποφύγει  να  μιλήσει  για  την    ουσία .   Και  η  ουσία  είναι  η  βία, η  παράνομη  βία.  Η  πραγματική  συζήτηση  είναι    κατά  πόσο  κάποιος  δικαιούται   εν  ονόματι  του  δίκιου  του,  των  οραμάτων  του  ή  των  εμμονών  του    να  ασκεί  βία  και  να  επιβάλει   στους  άλλους    τα  «θέλω»   του  με  τον  τσαμπουκά  του. Κι  αυτή  είναι  μια  συζήτηση  που  η  Αριστερά  γενικότερα, ιδιαίτερα  ο  ΣΥΡΙΖΑ  που  προσπαθεί  να  κρύψει  τις  απόψεις  του,  αποφεύγει  όπως  ο  διάολος  το  λιβάνι.

Κατά  τον  ΣΥΡΙΖΑ   λοιπόν  η θεωρία  αυτή   «εξισώνει  τους  κοινωνικούς  αγώνες  με  την  φασιστική  δράση « Προσέξτε  τι  όμορφα    που  παίζουν  οι  ΣΥΡΙΖΑίοι  με  τις  λέξεις  και  τις  έννοιες     Οι  «αγώνες»  και  η  ¨δράση»  κατά  τον  ΣΥΡΙΖΑ    δεν  καθορίζονται   από  το  περιεχόμενο  τους,   αλλά  από  την  προέλευση τους  ή  τη  στόχευση  τους.  Αρα  αφού  οι  αγώνες  βαφτίστηκαν  κοινωνικοί   το  περιεχόμενο  τους  και  οι  πρακτικές  τους  είναι  αποδεκτές!  Οι  «κοινωνικοί  αγωνιστές»    επειδή  τους    βαφτίσαμε  «κοινωνικούς» μπορούν    υπερηφάνως  να  καίνε,  να  ξυλοφορτώνουν   να  σκοτώνουν  να  ληστεύουν , να  καταστρέφουν, να  καρπαζώνουν, να  πυροβολούν     γενικώς  να  κάνουν  όλα  όσα  στους  «άλλους»  απαγορεύονται.

Επίσης  σημαντικό  είναι  ότι  ουδέποτε  από  τον  χώρο  της  ΝΔ   εξισώθηκε  η  μια  βία  με  κάποια  άλλη, ουδέποτε  υπήρξαν  συμψηφισμοί, ουδέποτε  έγινε  προσπάθεια  αθώωσης  κάποιας  βίας  και  ουδέποτε  έγινε    κάποια  ταύτιση  της  ΧΑ  με  τον  ΣΥΡΙΖΑ  γενικώς  και  αορίστως. Αυτό  που   σταθερά  λέει   η  ΝΔ   είναι  ότι  η   παράνομη   βία  (που  προφανώς  έχει  διαβαθμίσεις )   πρέπει  να  καταδικάζεται   «απ΄ οπουδήποτε  και  αν  προέρχεται».

» Η   θεωρία  των  δύο  άκρων»  λοιπόν – ένα  ΣΥΡΙΖΑίικο  κατασκεύασμα  επαναλαμβάνω –   είναι  μια  ανοησία.   Οσο  για  τα  ίδια  τα  άκρα…  τι  να  κάνουμε  ;  Υπάρχουν !!!  Είτε  σκεφθούμε  τον    κλασικό  άξονα  «αριστερά- δεξιά»  πάνω  στον  οποίο  εντάσσονται  τα  πολιτικά  κόμματα,  είτε   υιοθετήσουμε     άλλα  σχήματα   (τετράγωνα,  κύκλους  )  που  προσπαθούν   να  ερμηνεύσουν    με  πιο  σύνθετο  τρόπο   το  πολιτικό  φαινόμενο  ,  άκρα  υπάρχουν ! Οπως  υπάρχουν  και  ακραίες  απόψεις.  Από  μόνες  τους   όμως  δεν  αποτελούν  πρόβλημα  για  τις  Δημοκρατίες. Το  να   είσαι  υπερ  της  κατάργησης  της  φορολογία  κι ο  καθένας  να  πληρώνει  μόνο   για  τις   υπηρεσίες  που  χρησιμοποιεί, το  να  είσαι  υπέρ  της  κρατικοποίησης  των  πάντων  ακόμα  και  των  ψιλικατζίδικων, το  να  είσαι  υπερ  της  παιδοφιλίας ή  εναντίον  των  σεξουαλικών  σχέσεων  εκτός  γάμου,  το  να  είσαι  υπέρ  της  ποινής  του  ακρωτηριασμού  για  κλοπές  είναι  ακραίες  απόψεις. Ο  καθένας  μπορεί  να  τις  έχει  όπως  μπορεί  και  να  έχει  ένα  εικόνισμα  του  Στάλιν, του  Χίτλερ  ή  του  Μάο  και  να  το  σταυροπροσκυνάει και να ονειρεύεται επιβολή ολοκληρωτικών καθεστώτων. Το πρόβλημα είναι οι πράξεις . Το  πρόβλημα  για την κοινωνία  ξεκινάει    από  τη  στιγμή  που  τις  απόψεις  αυτές  ή  και  πολύ  μετριοπαθέστερες  κάποιος  θέλει    να   τις  επιβάλει   καρπαζώνοντας (για  αρχή)  στη  συνέχεια ανοίγοντας  κεφάλια, μαχαιρώνοντας, καίγοντας σκοτώνοντας.

Το  πρόβλημα   είναι  η   βία,  το  τσαμπουκαλίκι, το  «έτσι  θέλω»  και  η  προστασία  του  πολίτη   και   της  κοινωνίας  από  τέτοια  παρδαλόχρωμα  φασιστικά  φαινόμενα. Οι  υπόλοιπες  συζητήσεις  είναι   για  κάποιους   «σωτήριες»  υπεκφυγές  και  για  κάποιους  άλλους   ένδειξη   ανεπίτρεπτης  αφέλειας.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

ΥΓ   Τελικά    την  ύπαρξη  των  δύο  άκρων  αποδέχεται  και ο  ΣΥΡΙΖΑ  όπως  έγραφα    και  στο  https://firiki2010.wordpress.com/2013/09/28/%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%AC%CF%89%CF%84%CE%BF-%CE%BF-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1/ Απλώς   αυτός  δηλώνει  πως  είναι  το  καλό…  άκρο.