Το θέμα δεν είναι τα ονόματα (σοσιαλισμός… καπιταλισμός… κλπ )

Κάποια  σχόλια  σε  μια  προηγούμενη  ανάρτηση  μ΄ έβαλαν  στο  «τριπάκι»  της  σημερινής.

Το  θέμα  θα  μπορούσε  να  ήταν  «Είχαμε  λοιπόν   Σοσιαλισμό  στην  ΕΣΣΔ; »  Το  καθεστώς    δηλαδή  που  επιβλήθηκε  στη Ρωσία  με  την  Οκτωβριανή  Επανάσταση  και  αργότερα  στην  Αν. Ευρώπη   και  σε  άλλες  περιοχές  του  πλανήτη  ήταν  σοσιαλιστικό , ήταν  κομμουνιστικό,    ήταν   σοβιετικό  , ήταν    κάτι  άλλο;   Μια  συνήθης   θέση  μεγάλης  μερίδας  «αριστερών»  διαφόρων  αποχρώσεων   είναι  πως  στην  ΕΣΣΔ  υπήρξε  μια  προσπάθεια    οικοδόμησης  μιας  σοσιαλιστικής/ κομμουνιστικής    κοινωνίας,  προσπάθεια  όμως  που  στην  πορεία  της  λόγω  παρεκκλίσεων  ( για  το  τι  είδους  και  γιατί    κάθε  κομματάκι  της  «Αριστεράς»  έχει  την  δική  του  άποψη)  και  φυσικά  λόγω  της  «υπονόμευσης  από  τον  παγκόσμιο  καπιταλισμό»   μετα 70  χρόνια  κατέρευσε. Επέκταση  αυτής  της  συλλογιστικής  είναι  ότι  αφού  στην  ΕΣΣΔ    και  στους  δορυφόρους  της   δεν  φτάσαμε  ποτέ  στον  σοσιαλισμό/ κομμουνισμό  τότε  ό  σοσιαλισμός/ κομμουνισμός    αποτελεί  ακόμα    μια    επιλογή    για  την  οποία  αξίζει  να  συνεχίσουμε  να  προσπαθούμε.

Η  συζήτηση  έχει  ενδεχομένως  θεωρητικό  ενδιαφέρον,  αλλά  κατά  τη  γνώμη  μου  μόνο  θεωρητικό. Πρακτικά  μικρή  σημασία    έχει  αν  το  καθεστώς  που  επιβλήθηκε στην  Αν Ευρώπη  το  ονομάσουμε, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό, λαϊκό, σοβιετικό, παλλαϊκό, ή  το  χαρακτηρίσουμε  απλώς  προσπάθεια  για  σοσιαλισμό.  Το  καθεστώς    είχε  από  την  αρχή  του  μέχρι  το   τέλος  του  συγκεκριμένα  χαρακτηριστικά    απόλυτα  διακριτά    από  τα  αντίστοιχα  των    καθεστώτων   της  Δυτ. Ευρώπης  κι  αυτά  με  ενδιαφέρουν. Από  κει  και  πέρα   ο  καθένας  ας  το  βαφτίσει… όπως  θέλει!

Αυτό  το  «όπως  θέλει  ο  καθένας »  καθεστώς  με  κύρια  χαρακτηριστικά   α)  το  ανηλεές  κυνηγητό    κάθε    αντίθετης  άποψης, κυνηγητό  που  έφτανε  μέχρι  την  φυσική  εξόντωση  και  β)  τον  ασφυκτικό  έλεγχο  και  την  καθοδήγηση  από  το  κράτος  οποιασδήποτε  οικονομικής, πολιτιστικής , κοινωνικής  κλπ  δραστηριότητας  ήταν    επί  δεκαετίες  ο  «φάρος»  των  αγώνων   των  απανταχού  «αριστερών». Αυτό  το  «όπως  θέλει  ο  καθένας» καθεστώς  υπερασπίστηκαν    σε  όλο  τον  κόσμο  τα  κομμουνιστικά  κόμματα (μέχρις  ενός  σημείου  και  τα  σοσιαλιστικά ) .  Αυτό  το  «οπως  θέλει  ο  καθένας»   καθεστώς  προσπάθησαν    να  επιβάλουν  βιαίως  και  κάποιες  φορές  επέβαλαν  κάποιοι , γι΄ αυτό  το  «όπως  θέλει  ο  καθένας»  καθεστώς  έγινε  ο  Εμφύλιος  στην  Ελλάδα  (όπως  και  αλλού ),  αυτό  το  καθεστώς  προσπαθούνε    και  μετά  την  κατάρρευση  του να  ωραιοποιήσουν, να  δικαιολογήσουν  και  να  υπερασπιστούν    οι  φανεροί  (προς  τιμήν  τους)  και  κρυφοί  θιασώτες  του. Ακόμα  κι   όταν    η  υπεράσπιση  αυτή  δεν  γίνεται  «φόρα  παρτίδα»  υπάρχουν   -πέραν  των  απόψεων  –  και  οι  υιοθετούμενες  πρακτικές  που  αποτελούν      εύγλωττη    μαρτυρία  της …. νοσταλγίας   τους.

 Υστερα  από  όλα  αυτά   όπως  καταλαβαίνετε  ελάχιστα    με  ενδιαφέρει    αν  το  καθεστώς  ΕΣΣΔ  και  δορυφόρων  ονοματίζεται  σοσιαλιστικό ή  κομμουνιστικό  ή… ή…  Οπως  καθόλου  δεν  με  ενδιαφέρει  αν  κάποιος    ονοματίζει  –  προσπαθώντας  να  δώσει  μια  αρνητική  χροιά-  «καπιταλιστικό»  ή  «αστικοδημοκρατικό»    το  σύστημα    που  χρόνια  επικρατεί  στη Δυτ. Ευρώπη. Μ΄ ενδιαφέρουν    συγκεκριμένα  χαρακτηριστικά.    Και  σε  αυτά  που  μου  είναι  απεχθή   (όπως  αυτά  που  προανέφερα  πως   άνθισαν   στους  «σοσιαλιστικούς  παραδείσους» – και  όχι  μόνο )  είμαι  «απέναντι».   Οπου  και  απ΄ όποιον  και  αν  εκφράζονται !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Σ΄ αυτή την ζωή ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Οι  καθηγητές  ξεκινώντας    την   σχολική  χρονιά  και    την …  απεργία  τους  απηύθυναν   και  μια    πολύ   «τρυφερή»  και  «ευαίσθητη»  επιστολή  προς  τους  μαθητές  τους. Υποψιάζομαι  και  νομίζω  βάσιμα    πως  ο  συντάκτης  της  είναι  ο  ίδιος  που  συνέγραψε  και  την  περυσινή.  Ιδιο  στιλάκι, ίδια  κλισέ , ίδια  «αγαπησιάρικη»  προσέγγιση.  Και  βέβαια  η  ίδια  προσπάθεια  προσεταιρισμού  των  μαθητών  ώστε  να  χρησιμοποιηθούν    εκτός  από  αφορμή  και  σαν  ασπίδα  του  «αγώνα». Ετσι  είπα  κι  εγώ  ν΄ ανεβάσω    το  ίδιο  αρθράκι  που  ανέβασα     ακριβώς  πριν  ένα  χρόνο  και  μια  μέρα  με  αφορμή  εκείνη  την  επιστολή  των κ . καθηγητών

 Σ΄ ΑΥΤΗ  ΤΗΝ  ΖΩΗ  ΔΕΝ  ΕΙΜΑΣΤΕ  ΟΛΟΙ  ΜΑΖΙ 

Με  αφορμή  τηυν  έναρξη  της  σχολικής  χρονιάς  η  ΟΛΜΕ   σκέφτηκε  να  απευθύνει  ένα  “ανοιχτό  γράμμα”   (το  “ανοιχτή  επιστολή”  προφανώς  ης  φάνηκε  πολύ  “καθαρευουσιάνικο”)  σε  μαθητές  μαθήτριες,  γονείς κι  εκπαιδευτικούς .   Το  κείμενο    γεμάτο  από    αφόρητες  κοινοτοπίες  και  βερμπαλισμούς  ( “Η εξουσία προσπαθεί να φιμώσει όσους σκέπτονται…  οφείλουμε να πάμε κόντρα στον καιρό… Το μνημόνιο φαντάζει σαν θηλιά στο λαιμό όλων μας…. οι εκπαιδευτικοί είναι κομμάτι του λαού μας, σάρκα από τη σάρκα του, αίμα από το αίμα του…. Η παιδεία είναι αγαθό κι όχι εμπόρευμα… Να ενωθούμε σαν μία γροθιά ..  Όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή…. Κανείς δεν είναι δυνατότερος από τον αποφασισμένο λαό… να υπερασπίσουμε, με λογισμό και όνειρο, το μέλλον των παιδιών μας….”)   μπορείτε  να  το  διαβάσετε  ολόκληρο  στο  http://papaioannou-giannis.net/2012/09/10/%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF/

Προσωπικά  θα    ήθελα   να  σταθώ  σε   δυο  παραγράφους  του

“…Σε αυτή τη ζωή είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Οι αγωνίες σας είναι και δικές μας, το μεροδούλι-μεροφάϊ αφορά όλους μας, η φτωχή παιδεία μας συντρίβει. Όταν οι μαθητές μας διπλώνονται από την πείνα στην τάξη ή στην αυλή, όταν η άνεργη μάνα μιλάει “για το άδειο ψυγείο”, καμία γραμματική δε μπορεί να αποδώσει τον ανθρώπινο πόνο. Είμαστε όλοι μαζί, γιατί οι εκπαιδευτικοί είναι κομμάτι του λαού μας, σάρκα από τη σάρκα του, αίμα από το αίμα του.

Η πολυπλόκαμη εξουσία μιλάει για ρετιρέ, τεμπέληδες, πολυάριθμους και άλλα τέτοια παρόμοια για να μας διχάσει. Όπως ακριβώς αυτός που κλέβει το ψωμί από το τραπέζι φωνάζει “κλέφτης” και αυτός που τους παίρνει τα βιβλία φωνάζει τους μαθητές μας “αγράμματους”. Να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, να δείχνουμε τους ψεύτες και τους άρπαγες, να ένα σπουδαίο καθήκον….”

Ε,λοιπόν   σε  αυτή  τη  ζωή  ΔΕΝ  ΕΙΜΑΣΤΕ  ΟΛΟΙ  ΜΑΖΙ ! Και  το  ότι  “οι  εκπαιδευτικοί  είναι  σάρκα  από  τη  σάρκα  μας”   δεν  μου λέει  τίποτα .   Και  δεν  είναι  κάποια  “πολυπλόκαμη  εξουσία  που  προσπαθεί  να  μας  διχάσει”  Διχαστήκαμε  από  τη  στιγμή  που  κάποιοι –  “σάρκα  από  τη  σάρκα  μας”  κι  αυτοί –  αποφάσισαν    ότι  δεν  θα  κάνουν  τη  δουλειά  τους,  δεν  θα  πληρώνουν  τους  φόρους  τους, θα  βγούνε  έξω  από  τους  κανόνες  και  τις  διαδικασίες.  Και  τέτοιοι  υπάρχουν  και  στους  εκπαιδευτικούς  όπως  υπάρχουν  σ΄ όλες  τις  επαγγελματικές  κατηγορίες. Τι  να  κάνουμε;  Υπάρχουν  κι  εκπαιδευτικοί  που  δεν  ενδιαφέρονται  για  τη  δουλειά  τους,  υπάρχουν  εκπαιδευτικοί  που  νοιάζονται  πως  θα  περάσει  πιο  γρήγορα  κι  εύκολα  το  διδακτικό  45λεπτο  και  τι  θα  γίνει  με  τα  ιδιαίτερα  τους. Υπάρχουν  εκπαιδευτικοί  που  δεν  νοιάζονται  για  τους  μαθητές  τους κι  απλώς  τους  γλείφουν  και  τους  πουλάν  ευαισθησία (όπως  εξ  άλλου  και  το  “ανοιχτό  γράμμα”  της  ΟΛΜΕ).  Κι  “απέναντι”  τους,   εντελώς  απέναντι  τους  υπάρχουν  αυτοί  που  μπαίνουν  στην  τάξη  τους  και  κάνουν  κατάθεση  ψυχής  και  παλεύουν  να  είναι  χρήσιμοι  κι  όχι  απλώς  ευχάριστοι  για  τους  μαθητές  τους.

Λοιπόν  ναι!  Υπάρχουν  και  τεμπέληδες,  υπάρχουν  και  ρετιρέ  (αδικαιολόγητα)  και  ναι  υπάρχουν    σε  ορισμένες  περιπτώσεις   και  υπεράριθμοι  (αυτό  υποψιάζομαι  εννοεί  με  το    ακαταλαβίστικο  “πολυάριθμους” η  ανακοίνωση).  Κι  αν  είναι  ένα ” σπουδαίο   καθήκον”   να  δείχνουμε  τους  ψεύτες  και  τους  άρπαγες  (και  τους  τεμπέληδες  και  τους  ακατάλληλους  και  τα  λαμόγια)  οι  κύριοι  της  ΟΛΜΕ   δεν  έχουν  παρά  να  καθήσουν  και  να  συζητήσουν  σοβαρά  για  την  αξιολόγηση  τους  και  να  βάλουν  κάποιους  κανόνες  που  όλοι  θα  σέβονται  και  κάποιοι  θα  ελέγχουν  την  εφαρμογή  τους.  Ας  ξεχωρίσουν  επιτέλους  οι  ίδιοι  “την  ήρα  από  το  στάρι”. Ας  μη  μας  λένε  όμως  ότι  το  μόνο  που  χρειάζεται  η  παιδεία   είναι  περισσότερα  λεφτά  (μεγαλύτερους  μισθούς  εννοούνε) κι  ας  μην  απευθύνουν  προσκλήσεις  για  επαναστατική  γυμναστική.

Δεν  είμαστε  λοιπόν  “ολοι  μαζί”!  Δεν  είμαστε  όλοι  ίδιοι !  Δεν  είμαστε  όλοι  από  την  ίδια  πλευρά !  Κάπου  στο  τέλος  της  ανακοίνωσης  της   και  η  ίδια  η  ΟΛΜΕ  το  επισημαίνει:  ” Το δίλημμα τέθηκε τρομακτικά: ή Εμείς ή Αυτοί. “    Στ΄ αυτιά   αυτό  το  “τσαμπουκαλίστικο”   δίλημμα    ειπωμένο  από  δασκάλους  ( ή  “δασκάλους”)  ηχεί  βαθειά  αντιεκπαιδευτικό.  Από  τη  μια  το  “εμείς”  – όλοι  εμείς   κι    όλοι  εσείς  φυσικά  στους  οποίους  απευθυνόμαστε – οι  “καλοί”   κι  από  την  άλλη  όσοι  δεν  είναι  μαζί  μας,  απρόσωποι κι  απόμακροι  εκπρόσωποι  ή  πράκτορες  κάποιας  εξουσίας  που  μας  κάθησε  με  το  ζόρι  στο  σβέρκο.    Ισως  όμως  ως  ένα  βαθμό   και  να  έχουν  δίκιο.  Λιγότερο  αυτάρεσκα  εγώ  θα  έλεγα :  ” Ή   τα  λαμόγια, οι “παρτάκηδες”,  οι  άχρηστοι,  οι  εκ πεποιθήσεως  τεμπέληδες,  οι  γλείφτες, οι  κλέφτες, οι… οι…   ή  οι …. “άλλοι”  Και  τους    μεν  και  τους  δε  δεν  τους  χωράει  πια    ο  τόπος. Θα  βουλιάξει.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

https://firiki2010.wordpress.com/2012/09/11/%CF%83%CE%84-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9/

Ψάχνοντας για τον «καταλληλότερο» .

Η  δημοσκοπική  ερώτηση  «Ποιος  είναι  καταλληλότερος  για  πρωθυπουργός  ;»  έχει  δεχθεί  άφθονη  κριτική  για  την  χρησιμότητα  της.   Με  δεδομένο  ότι  η  απάντηση- όπως  διαπιστώθηκε  εμπειρικά –   συνήθως  δεν  βοηθάει    την  πρόβλεψη  του  νικητή  των  εκλογών  η  κριτική  μοιάζει  δικαιολογημένη . Με  μία  όμως  παρατήρηση  : οι  δημοσκοπήσεις  δεν  έχουν  στόχο  να  προβλέψουν   τον  νικητή  των  επόμενων  εκλογών.

Μερικές  φορές  οι  απαντήσεις    και  σε  αυτή  την  ερώτηση  οδηγούν  σε  πολύ  ενδιαφέρουσες  και  απρόσμενες  παρατηρήσεις. Ρίξτε  μια  ματιά  στο  πινακάκι  αυτό    της  Metron Analysis    που  παρουσιάζει τις  απόψεις   περί  του  ποιος  είναι  καταλληλότερος  για  πρωθυπουργός  κατανεμημένες  ανάλογα  με  το  τι  ψήφισαν  οι  ερωτώμενοι  το  2012

Προσωπικά –  πέραν   της  γενικής   και  αναμενόμενης   επικράτησης  του  «Κανένα»  (κανένας  από  του  σημερινούς  πολιτικούς  αρχηγούς  για  την  ακρίβεια) –  θα  ήθελα  να  επισημάνω  πως  μόνο  οι  ψηφοφόροι  της  ΝΔ     επιλέγουν  ως  καταλληλότερο    με  τόσο  μεγάλη  διαφορά    τον  αρχηγό  τους  τον  κ Σαμαρά  (70%)  έναντι  του » Κανένα» (μόλις  17%). Οι  ψηφοφόροι    ΟΛΩΝ των  άλλων  κομμάτων    επιλέγουν    με  μεγάλη  διαφορά  τον  «Κανένα»  ακόμα  και  έναντι  του  αρχηγού  του  κόμματος  το  οποίο  ψήφισαν !!!! Ακόμα  και  μεταξύ  των  ψηφοφόρων  του  ΣΥΡΙΖΑ   μόλις  το  34%  θεωρεί  καταλληλότερο   για  πρωθυπυργό   τον  κ  Τσίπρα  έναντι  του  46%  που  λέει  «Κανένας»  Ακόμα  πιο  εντυπωσιακό  το  γεγονός  πως  ένα  10%  των  ψηφοφόρων  του  ΣΥΡΙΖΑ   θεωρεί  καταλληλότερο  για  πρωθυπουργό  τον  κ Σαμαρά !!!

Ακόμα   χειρότερα  απ΄ ό,τι  στον  ΣΥΡΙΖΑ    είναι  τα  πράγματα  μεταξύ  των  ψηφοφόρων   ΠΑΣΟΚ   και    ΔΗΜΑΡ.  Χαρακτηριστικό  πως  μεταξύ  των  ψηφοφόρων  του  κόμματος  του ο   κ Βενιζέλος  συγκεντρώνει  ως  «καταλληλότερος»   μόλις    ένα  14%,    πολύ  πίσω  από  «Kανένα» (38%)  αλλά  και … Σαμαρά  (36%)

Χαζεύοντας  τον  πίνακα  μπορεί  να  κάνει  κανείς  διάφορες  παρατητηρήσεις , διαπιστώνοντας  «συμπάθειες»,  ανιχνεύοντας  ίσως  τάσεις    και  εικάζοντας  προοπτικές. Με  πολλή  προσοχή  βέβαια  ιδίως  όσον  αφορά  προτιμήσεις  και  συμπεριφορές  ψηφοφόρων  (κατά  δήλωσιν  τους )  των  μικροτέρων  κομμάτων.

Αυτό  που  πάντως  αναμφισβήτητα     υπάρχει  είναι    απογοήτευση  που  όμως  δεν  οδηγεί  σε  κάποια  πρόταση,  σε  κάποια  συγλεκριμένη  επιλογή  έστω  και  ως  την  λιγότερο  κακή.  Οταν  στην  ερώτηση   » Μεταξύ  των  πολιτικών  αρχηγών  ποιος  νομίζετε  ότι  είναι ο   καταλληλότερος  για  πρωθυπουργός  της  χώρας ;»  το  40%  απαντά  «Κανένας» ,  αυτό  σημαίνει  πως  αυτό  το  40%  είτε  δεν  κατάλαβε  την  ερώτηση  (καταλληλότερος =  περισσότερο  κατάλληλος =  λιγότερο  ακατάλληλος  σε  σύγκριση  με  τους  υπόλοιπους)  είτε   ευελπιστεί  στην  έλευση  κάποιου  Μεσσία    ακαθόριστης  προέλευσης  και    με  ακόμα  πιο  ακαθόριστες  στοχεύσεις.  Κοινώς… μπάχαλο !

Από  την  άλλη,   ενώ  ο  κ  Σαμαράς    – χωρίς  να  είναι  ιδιαίτερα  ευτυχής  για  τις  δημοσκοπικές  του  επιδόσεις – μπορεί  να  επικαλείται  μια  «καταλληλότητα»  που  του  αναγνωρίζεται  πέραν  από  το  κόμμα  του  και  από  σημαντικά  τμήματα  άλλων  κομμάτων , ο  κ  Βενιζέλος  και  ο  κ  Κουβέλης  μοιάζει  να  βρίσκονται  σε  αδιέξοδο    ιδίως    αν  συνυπολογίσουμε    και  την    δημοσκοπική  εικόνα  των κομμάτων  τους  στην  πρόθεση  ψήφου. Χωρίς  πολύ  γενναίες  κινήσεις    μόνη  τους  ελπίδα  θα  μείνει …..  οι  δημοσκοπήσεις  να  κάνουν  λάθος.

Σε  αδιέξοδο    ενδεχομένως  να  βρίσκεται  και ο  κ Τσίπρας.  Είπαμε  πως  δημοσκοπική  «καταλληλότητα»   για  πρωθυπουργός  δεν  είναι  προϋπόθεση  για  να  κερδίσεις  τις  εκλογές. Από  την  άλλη  όμως   αν  τυχόν  θεωρείσαι  καταλληλότερος  για  πρωθυπουργός  από  το  11%  των  εκλογέων  (και  μόλις  από  το  1/3  των  ψηφοφόρων  του  κόμματος  σου)   υπάρχει  πρόβλημα.    Πρόβλημα;  Αδιέξοδο;  Αν    τυχόν    αποτυπωθεί  και  στα    επόμενα  εκλογικά  αποτελέσματα ,    για  τον κ  Τσίπρα  θα  είναι  ανακούφιση ! Αν  όχι,  θα    πληρώσουμε  πανάκριβα    για  να  βεβαιωθούμε   πόσο  αποτυχημένη   μαντεψιά    έκανε   αυτό  το  11%  που  τον  θεωρεί  καταλληλότερο  για    πρωθυπουργό. 

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Ανάλεκτα 21/8- 7/9/2013

 Για  σήμερα  λοιπόν α)  ενα  εξαιρετικό  άρθρο  του  πάντα  πολύ    «ελκυστικού»  🙂  «Strange  Attractor»    για  την    εργώδη  προσπάθεια  που  γίνεται     από  ορισμένους  να  κολληθεί  μια  αντιπαθητική  ετικέτα  σε  κάθε  πολίτη  που    υποστηρίζει   τα   … αυτονόητα. β)  ένας  ιδιαίτερα    κρίσιμος  διαχωρισμός  μεταξύ  ηθικής  και  νομιμότητας   απο  τον  Γ  Καισάριο (διαχωρισμός  όμως  που  δεν  καταργεί  την  ανάγκη  η  δεύτερη  να  περιλαμβάνει  την  πρώτη  και  γ) μια  σύντομη   αισιόδοξη  και  ρεαλιστική    προσέγγιση  από  τον  ΠΚ  κόντρα  στον  αφόρητο  μιζεραμπιλισμό  που  με  εξαιρετική  επιμονή  προωθούν   τα  ΜΜΕ (ίσως  περισσότερο  και  από  την  αντιπολίτευση ) { η  προέλευση  της  τελευταίας  ανάρτησης  το   πάντα  ενδιαφέρον «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ  ΔΗΛΩΣΕΩΝ   ΤΣΙΠΡΑ – ΚΑΝΕΛΛΗ  ΚΑΙ  ΛΟΙΠΩΝ  ΠΑΡΑΝΟΪΚΏΝ» }

Καλή  ανάγνωση  ! Και  φυσικά  τα  σχόλια  ευπρόσδεκτα !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ -firiki2010

Strange Attractor  ΜΟΝΟ  ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ     «…Μιλάς για την ανάγκη τάξης και ασφάλειας;Είσαι φασιστόμουτρο του κερατά.Ζητάς περισσότερη και αποτελεσματικότερη αστυνόμευση για περιορισμό της εγκληματικότητας;Είσαι πειθήνιο όργανο της μαύρης χούντας που μας κυβερνάει, και πιθανώς … ρουφιάνος της ασφάλειας.Απαιτείς  μικρότερο και αποτελεσματικότερο δημόσιο με αυστηρές αντικειμενικές αξιολογήσεις των υπαλλήλων;Είσαι κοινωνικός αυτοματιστής, που κουβαλάς νερό στον μύλο των «νεοφιλελέ»!Ή απλά ζηλεύεις που δεν είσαι κι εσύ δημόσιος υπάλληλος….»    http://orthografos.blogspot.gr/2013/08/blog-post_112.html?spref=fb

Γ  Καισάριος   ΟΠΟΙΟΣ  ΘΕΛΕΙ  ΗΘΙΚΗ  ΝΑ  ΤΗΝ  ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕΙ  » ..Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η ηθική, αλλά η παρανομία, η στρέβλωση, η αδιαφάνεια και η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να νομοθετήσει σωστά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την ανεπάρκεια του συστήματος με την ηθική. Όχι κύριοι, αν θέλουμε ένα σωστό κράτος, αυτό θα πρέπει να βασίζεται πάνω στην υπακοή των νόμων και όχι στην ηθική. http://moirognomonio.wordpress.com/2013/09/07/%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9/

   ΠΚ   ΔΡΟΜΟΣ  ΔΥΣΚΟΛΟΣ  ΧΡΟΝΟΒΟΡΟΣ  ΑΛΛΑ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ   «H Ελλάδα αλλάζει. Αργά, διστακτικά, βασανιστικά, αμφίθυμα, αλλά αλλάζει. Μην ακούτε τους κατά σύστημα απαισιόδοξους και προφήτες της καταστροφής. Όποιος δεν βλέπει ότι σήμερα γίνονται πράγματα που λίγα χρόνια πριν ήταν επιστημονική φαντασία, απλώς δεν θέλει να δει. Αυτονόητα, θα πουν κάποιοι. Ναι, αυτονόητα. Στη χώρα που είχε χάσει κάθε επαφή με το αυτονόητο, το να ξαναβρίσκεις το νήμα προς την κοινή λογική είναι σπουδαίο πράγμα.  …» http://planus.pblogs.gr/2013/09/dromos-dyskolos-hronoboros-alla-den-yparhei-kalyteros.html

Αν ο Σλούκας και ο Ζήσης ήταν …. διεθνιστές…. (πάλι σάλταρε ο Νάσος)

Oταν  η  πολιτική  μπλέκει  με  τον  αθλητισμό  9 φορές  στις  10  γράφονται, λέγονται  και  γίνονται  γελοιότητες. Μερικές  φορές  όμως    η  μ… χτυπάει   κόκκινο. Οπως  προχθές  που    το  ΣΥΡΙΖΑϊικο  στέλεχος  Νάσος  Θεοδωρίδης  (  αυτός  που  λέει  τα  Ιμια  Καρντάκ, αυτός  που    για  την  Ιταλική  εισβολή  το  1940    έγραψε   πως  επρόκειτο  για  επιθυμία  για  απλή  ειρηνική  διέλευση, αυτός  που  θα  απομακρυνόταν  από  τα  καθήκοντα  του  από  τον  Τσίπρα  ,αλλά  δεν  απομακρύνθηκε  κλπ )  έγραψε  αυτά  τα  απίθανα  στον  λογαριασμό  του  στο  fb  » Κάθε  Ελληνας  ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ οφείλει  να  είναι  με  την  Τουρκία  στο  παιγνίδι (Και  κάθε  Τούρκος  διεθνιστής  με  την  Ελλάδα  Αυτό  το  δεύτερο  αν  και  περιττό  το  πρόσθεσα  για  να  προλάβω  ΓΕΛΟΙΕΣ  ενστάσεις   ότι  ο  διεθνιστής  δεν  πρέπει  να  παίρνει  το  μέρος  ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ  εθνικισμού  κλπ κλπ κλπ Κι  όμως … ΑΥΤΟ  ακριβώς  πρέπει  να  κάνει   Ας  ξαναδιαβάσει  Λένιν  όποιος  έχει  ένσταση)»

Ακούς  τι  λες  βρε  ζωντόβολο;  Κι  αν  ακούς  το  καταλαβαίνεις;

Κατ΄ αρχήν  ο   Λένιν    αν  σε  διάβαζε  να  μπλέκεις    τον  διεθνισμό – που  είναι  μια  σοβαρή  υπόθεση –   με  ένα  παιχνίδι  μπάσκετ  και  μάλιστα  κατά  τέτοιο  γελοίο  τρόπο     ή   θα  σε  πλάκωνε  στις  καρπαζιές   ή    θα  ….  αυτοκτονούσε.

Μετά  για  πες  μου  κάτι …    όταν   χάσαμε     πριν  κανένα  χρόνο  από  την  Γερμανία  4-2, εσύ  πανηγύριζες  κάθε  Γερμανικό  γκολ  μαζί  με  την  Μέρκελ;  Ή  ο  «διεθνισμός»  σου    είναι  επιλεκτικός   και  ενεργοποείται   μόνο  όταν  υπάρχει  «αντιπαράθεση »  (έστω  και  στο  τάβλι) Ελλήνων   με  Τούρκους, Ιρανούς, Βορειοκορεάτες, Πακιστανούς  κλπ;;;

Ανθρωπε  μου  το  καταλαβαίνεις  ότι  έχεις  πρόβλημα;  Θέλεις  να  βάλεις  Ελληνες να  πανηγυρίζουν  όταν  χάνουν  από  Τούρκους  και  Τούρκους  να  χαίρονται  όταν  χάνουν  από  Ελληνες!  Τι  σόϊ  ανωμαλία  είναι  αυτή;  Γιατί  δεν  γίνεται  να  πανηγυρίζουμε  οι  Ελληνες  για  την  Ελλάδα  , οι  Τούρκοι  για  την  Τουρκία  και  να  είμαστε  πάλι  φίλοι  και  αγαπημένοι   και  να  πηγαίνουμε  παρέα  μετα  το  γήπεδο    για  καμμιά  ρακί;

Και   δεν  μου  λες ... αμα  ο   Σλούκας   και  ο  Ζήσης  είναι  διεθνιστές  , τι  έπρεπε   να  είχαν  κάνει  προχθές οι  έρμοι ;  Να  δίνουν  ασίστ  στο  Τούρκογλου   στον  Ασίκ  και  στον  Γκιουλέν  ή  να  σουτάρουν  τρίποντα  στο  Ελληνικό  καλάθι;

Και  μεθαύριο  που  θα  παίζουμε  με  την  Λεττονία …  πόσα  αυτογκόλ  πρέπει   να  βάλουν  οι   Ελληνες  ποδοσφαιριστές   υπό  τις  ιαχές  φυσικά    των  Ελλήνων  φιλάθλων   για  να  σου  αποδείξουν  ότι    δεν  είναι  εθνικιστές  του  κερατά; Κι  αν  οι  Λεττονοί  ως  καλοί  διεθνιστές  κι  αυτοί  αρχίσουν  να  σκοράρουν σε  βάρος  της  ομάδας  τους; Μπάχαλο  θα  γίνει  το  ματσάκι.

Γι  αυτό  σου  λέω…. Αρχισε  να  ξαναδιαβάζεις  Λένιν , μπας  και  καταλάβεις  τίποτα,  αν  το  αντέχεις  διάβασε  και  τίποτα  άλλο, ρίξε  μια  ματιά  γύρω  σου   μήπως  πάρεις  χαμπάρι  ότι  ο  κόσμος  άλλαξε  από  τα  τελευταία  γραπτά  του  Λένιν   (θα  μου  πεις  βέβαια  «τι  είναι  90  παρά  κάτι  χρόνια  μπροστά  στην  αιωνιότητα;» )   κι  άσε   το  μπάσκετ, το  ποδόσφαιρο  και  το  μπάτμιντον  ήσυχα. Αρκετές  μαλακίες   λέγονται  και  γίνονται  στον  αθλητικό  χώρο  δεν  χρειάζονται   να  είναι   και  «διεθνιστικές» !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Πότε θα γίνουν εκλογές ;

Το  ερώτημα  διαρκώς  και  συχνότερα  επανέρχεται. Κι  όσο  και  αν  η  κυβέρνηση  μιλάει  για  εξάντληση  τετραετίας, κι  όσο  κι  αν  η  συντριπτική  πλειοψηφία  των  πολιτών  δεν  θέλει  – τώρα  τουλάχιστον –  εκλογές  υπάρχουν  κάποια  πραγματικά  δεδομένα    που  μόνο  για  εξάντληση  της  κυβερνητικής  θητείας  δεν  συνηγορούν.

Κατ΄ αρχήν  υπάρχει  ο  Φεβρουάριος  του  2015. Η Βουλή  θα  πρέπει  να  εκλέξει  νέο  Πρόεδρο  Δημοκρατίας  κάτι  που  απαιτεί  180  ψήφους.  Ακόμα  κι  αν  η  ΝΔ  προτείνει  για  Πρόεδρο  τον …  σ  Γλέζο  είναι  προφανές  ότι  ο  ΣΥΡΙΖΑ   δεν  πρόκειται  να  συναινέσει.  Κι  αν  ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΧΑ   (περίεργη  άθροιση  , αλλά  ανταποκρίνεται  στην  πραγματικότητα)  δεν  συναινέσουν  – που  δεν  θα  συναινέσουν  –   δύσκολα  θα  βρεθούν   τα  απαραίτητα «κουκιά»  από  τις  δεξαμενές  ΑΝΕΛ-ΔΗΜΑΡ   και  Ανεξαρτήτων.

Πριν  όμως  από  τον  Φεβρουάριο  του  2015  έρχεται  ο  Μάϊος  2014. Στις  18  Μαίου α΄ γύρος  αυτοδιοικητικών   εκλογών  και  στις  25 Μαϊου  ο  β΄ γύρος  και  οι  Ευρωεκλογές.  Θα  έχουμε  άραγε  μαζί  ( με  τον  α΄ ή  τον  β΄ γύρο; )  και  βουλευτικές;  Υπάρχουν  σοβαροί  λόγοι  που  συνηγορούν  σε  κάτι  τέτοιο.

1. Η  ψήφος  στις  Ευρωεκλογές  είναι  παραδοσιακά  χαλαρή. Χρησιμοποιείται  -όσο  χρησιμοποιείται  γιατί  η  αποχή  είναι  μεγάλη-  για  έκφραση  δυσφορίας  προς  την  εκάστοτε  κυβέρνηση. Στις  συγκεκριμένες  συνθήκες  είναι  βέβαιο  ότι  από  τις  Ευρωεκλογές  θα  βγουν  ενισχυμένα  κόμματα  όπως  η  ΧΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ,  το  ΚΚΕ  ενδεχομένως  οι  ΑΝΕΛ  ή   (λιγότερο  πιθανό)  η  ΔΗΜΑΡ .Ενα  τέτοιο  αποτέλεσμα  θα  διαμορφώσει  κλίμα    σε  βάρος  των  σημερα  κυβερνητικών  κομμάτων  που  θα  είναι ενδεχομένως  δύσκολο  να  αντιστραφεί  στη  συνέχεια.

2. Ταυτόχρονη  διεξαγωγή  Ευρωεκλογών-Αυτοδιοικητικών  – Βουλευτικών  θα  δώσει  την  ευκαιρία   α)   «ανώδυνης»  έκφρασης   της  δυσαρέσκειας  στην  κάλπη  της  Ευρωβουλής,  β) ξεκάθαρης  επιλογής  προσώπων   στην  κάλπη  των  Δημοτικών  και  γ) εκδήλωσης  πραγματισμού   στην  κάλπη  για  την  Βουλή.

3.  Η  Προεδρία   της  Ελλάδας  στην  ΕΕ  μπορεί  να  λειτουργήσει  σαν  επικοινωνιακό  όπλο  στα  χέρια  της  κυβέρνησης  όπως  επικοινωνιακά  υπέρ  της  μπορεί  να  λειτουργήσει    και  η  συζήτηση    για  την  κάλυψη  του    χρηματοδοτικού  κενού  της  επόμενης  διετίας,  συζήτηση  που  αν  δεν  έχει  ολοκληρωθεί  εκείνη  την  εποχή,  θα  βρίσκεται  στο  forte    της.

4.  Ενδεχομένως  η  καινούργια  σύνθεση  της  Βουλής  να  επιτρέπει  εκλογή  Προέδρου  Δημοκρατίας    τον  Φεβρουάριο  του  2015    μια  και  θα  υπάρχει  και  το  επιχείρηνα   «βρε  παιδιά,  πριν  10  μήνες  κάναμε  εκλογές»

5.  Ενα  κακό   για  τις  σήμερα   κυβερνητικές  δυνάμεις  αποτέλεσμα  στην  κάλπη  της  Βουλής  ενδεχομένως  δίνει  τη  δυνατότητα  μιας  γρήγορης  «ρεβάνς»  τον  Φεβρουάριο  του  2015  (εκτός  αν  η  ήττα  είναι  συντριπτική)

6.  Ο  ΣΥΡΙΖΑ  έχει  εμφανιστεί  τόσες  φορές  υπέρμαχος  μιας  κυβερνητικής  αλλαγής  (ως  γνωστόν  στις  κανονικές  χώρες  αυτό  γίνεται  με  εκλογές),  ώστε  θα  είναι  δύσκολο  να      διατυπώσει  πειστικές  αντιρρήσεις  στην  προκήρυξη   βουλευτικών  εκλογών .

Τα  μειονεκτήματα  σε  περίπτωση  βουλευτικών  εκλογών    τον  Μάϊο  του  2014  είναι    ότι   α)δεν  θα  έχει  προφτάσει  να  διαχυθεί  στην  κοινωνία  το  όποιο  όφελος  από  την  μικρή  έστω  βελτίωση  κάποιων  οικονομικών  μεγεθών  (πχ   αναμενόμενο   πρωτογενές  πλεόνασμα   του  2013)    β)  για  μια  ακόμη  φορά   θα   έχουν  γίνει  εκλογές  χάριν  σκοπιμοτήτων  και  γ)  ένα  «προβληματικό»  αποτέλεσμα    θα  σημαίνει  ότι  για  την  χώρα  θα  έχει  χαθεί  το  10μηνο  Ιούνιος2014- Φεβρουάριος2015  μέσα  στο  οποίο    θα  μπορούσαν  να  γίνουν  από  την  παρούσα  κυβέρνηση  ένα  σωρό  πράγματα  για  να  βγει  η  χώρα    απο  την  δύσκολη  σημερινή  κατάσταση.

Οπως  καταλαβαίνετε  στην  ουσία  το  πότε  θα  γίνουν  εκλογές  εξαρτάται   κυρίως   από  το  τι  εκλογικό  αποτέλεσμα  περιμένουν   αυτοί  οι  οποίοι  μπορούν  να  τις  προκαλέσουν.  Ο  κ  Σαμαράς, ο κ Βενιζέλος, αλλά  και   τυχόν  ομαδοποιημένοι  στα  δύο  κυβερνητικά  κόμματα  βουλευτές  που  θα  θελήσουν  να  σηκώσουν  μπαϊράκι.  Αιτίες  ή  αφορμές   θα  μπορούσαν  να    αποτελέσουν   η  επιλογή  των  υποψηφίων  δημάρχων  που  θα  μπορούσε  να  προκαλέσει  εσωκομματικούς  τριγμούς  ή   ακόμα  οι   διαφορετικές  ή  «διαφορετικές»  προσεγγίσεις  των  δύο  κυβερνητικών  εταίρων   στην    διαπραγμάτευση  με  την  τρόϊκα    για  τον    τρόπο  της  περαιτέρω  στήριξης  μας  από  την  ΕΕ.

Προσωπικά   αν  επρόκειτο  να  διαλέξω  μεταξύ  εξάντλησης  τετραετίας  και  εκλογών  τον  Μάϊο 2014   θα    προτιμούσα  τις  εκλογές  την  άνοιξη  του 2016 (πάγια  άποψη  μου  ότι η  κυβέρνηση  οφείλει  και  δικαιούται  εφ΄ όσον    έχει  την  εμπιστοσύνη  της  Βουλής  να  εξαντλεί  την  θητεία  της). Αλλά  αν  πρόκειται  ούτως  ή  άλλως  να  πάμε  σε  εκλογές  για  μια  χαζομάρα   (για  να  βγει  ένας  άνευ  σημασίας  και  αρμοδιοτήτων  Πρόεδρος  Δημοκρατίας)  τον  Φεβρουάριο  του  2015  καλύτερα  να  παμε  σε  βουλευτικές     τον  Μάϊο  του    2014. Ούτως  ή  άλλως  κάλπες  θα  στηθούν  για  Δήμους  και  Ευρωβουλή,  την  αναστάτωση  θα  την  έχουμε  ούτως  ή  άλλως,  τα  πράγματα  φυσικά  και  θα  μείνουν  πίσω  ούτως  ή  άλλως….   ε,  ας  κάνουμε  και  βουλευτικές  και   με  λίγη  τύχη   τις  εκλογές  του  2015   μπορεί  και  να  τις  γλιτώσουμε  !  (Ή  μπορεί  και  να  τις  χρειαζόμαστε  επειγόντως  🙂   )

Αλήθεια  εσείς  πότε  θα  θέλατε  βουλευτικές    εκλογές;  Και  πότε  πιστεύετε  ότι  θα  γίνουν ;

Τις   απόψεις   σας  όπως  εξ  άλλου  και   την  δική  μου  μπορείτε  να  είστε   ήσυχοι  πως   οι  αρμόδιοι  δεν  θα  τις  λάβουν  υπ΄ όψη  τους. Και –  ενδεχομένως –  πολύ καλά  θα  κάνουν !  🙂  🙂

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Η «αλήθεια», ο κ Βαρουφάκης κι ο κ Παπανδρέου

Φαγώθηκε  σε  μια  χθεσινή  τηλεοπτική  εκπομπή  ο  Βαρουφάκης  να  μάχεται για  την  αλήθεια.  «Δεν  είπαμε  την  αλήθεια», « να  πούμε  την  αλήθεια»,  «η  αλήθεια  είναι  ότι  πτωχεύσαμε», » δεν  παραδεχτήκαμε  την  αλήθεια» η  αλήθεια   έτσι, η  αλήθεια  αλλιώς….

Την  ευαισθησία  του    για  την  «αλήθεια»  θα  την  καταλάβαινα, αν  τυχαία  πριν  από  κάτι  μέρες  δεν  είχα  πέσει  σ΄ ένα  άρθρο  του,  στο  οποίο  υπερασπιζόμενος  τις  πολιτικές  του  προτιμήσεις  και  τηn  υποχρέωση    δημοσιοποίηση  τους  μεταξύ  άλλων  έγραφε  :

«…οι «καταναλωτές» των οικονομικών ιδεών παρασύρονται ευκολότερα από εκείνες που παρουσιάζονται ως «αλήθειες της κοινωνίας» – ως λογικό ακόλουθο καθαρά ορθολογικών διαδικασιών στις οποίες δεν παρεμβαίνει κάποιο αθέατο πολιτικό πρόταγμα…..  Στα οικονομικά όχι μόνον δεν υπάρχουν αδέκαστες, αντικειμενικές, απολίτικες υποθέσεις, αλλά, ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχουν καν αδέκαστα, αντικειμενικά, απολίτικα στοιχεία….»  Τα  παραπάνω  φαντάζομαι  ισχύουν  γι  όλους, αρα  και  για  τον  κ  Βαρουφάκη,  άρα  ευλόγως  μπορώ  να  υποθέσω  πως  ούτε  η  δικιά  του  αλήθεια  είναι  απαλλαγμένη    των  «πολιτικών  προκαταλήψεων»  που  επισημαίνει  ούτε   τα  στοιχεία   που  βασίζει  τις  «αλήθειες»  του  είναι  αδέκαστα  και  αντικειμενικά.

Αλλά   μια  και  μιλάμε  για  αλήθεια  το  τι  συμβαίνει    στη  χώρα   τουλάχιστον  την  τελευταία  τριετία  το  ξέρουμε  παρα  πολύ  καλά.  Η  χώρα  προσπαθεί  μέσα  απο  πολιτικές   λιτότητας/ νοικοκυρέματος/  εσωτερικής  υποτίμησης/ καλές/ κακές /τρισάθλιες   (ό,τι  θέλετε)   να  σταματήσει  να  δημιουργεί  καινούργια  ελλείμματα  κι  εν  τω  μεταξύ  τα  προηγούμενα  χρέη  της  που  σε  μεγάλο  ποσοστό  έχουν  «κουρευτεί»  τα  εξοφλούν  οι  Ευρωπαίοι  εταίροι  χρεώνοντας  την  με  πολύ  χαηλά  επιτόκια  (που θα  πέσουν  κι  άλλο). Αυτή  είναι  η  πραγματικότητα. Ο  καθένας  αυτή  την  κατάσταση  μπορεί  να  της  δώσει  ό,τι  όνομα  θέλει. «Χρεωκοπία», «πτώχευση», «σωτηρία», «καταστροφή»,  «σουλουμουντρούμ». Ο,τιδήποτε.  Μικρή  σημασία  έχει. Η  πραγματικότητα  δεν  αλλάζει  όπως  κι  αν  την  ονοματίσεις.

Ο  κ  Βαρουφάκης  πάντως  χθες  τουλάχιστον    είχε  ένα  κόλλημα  με  την  «αλήθεια».  Ετσι  προς  το  τέλος  της  παρουσίας  του  μοιράστηκε  μαζί  μας  μια  προσωπική  του  εμπειρία:   »  Πριν  2-3  χρόνια   ο Ιταλός  Υπουργός  Οικονομικών   μου  είπε   ότι  αν  πει   την  αλήθεια  στο  Eurogroup,  τα  επιτόκια  της  Ιταλίας  την  άλλη  μέρα  θα  εκτιναχθούν  και  η  Ιταλία  θα  πτωχεύσει».  Με  δεδομένο    ότι ο  κ  Βαρουφάκης  έψεγε  τον  Ιταλό  υπουργό  γι  αυτή  την  «ανειλικρινή»  στάση  του  φτάνουμε  στο  συμπέρασμα   ότι  ο  υπουργός  έπρεπε  να  φροντίσει  μέσω  της  δημοσιοποίησης  της  «αλήθειας»  (που  δεν  ήξερε  κανένας  άλλος  στο  Eurogroup;;;;)   να  καταστήσει  τον  δανεισμό  της  χώρας  του  ακριβότερο,  δυσκολότερο  και  να  την …. πτωχεύσει !

Σας  θυμίζει  μήπως  τίποτα;;;;;

Μήπως  τον  δικό  μας  τον  άσχετο  πρ  πρωθυπουργό  που  περιέφερε  την  «αλήθεια»  του  στην  Ευρώπη  συκοφαντώντας  την  χώρα  του;  Μήπως  αυτό  τον  απίθανο  τύπο  που – αφού  δεν  έκανε  αυτά  που  έπρεπε  να  κάνει κι  αφού  έκανε  ακριβώς  τα  αντίθετα  από  αυτά  που  χρειαζόταν –  με  τα  περί  «Τιτανικού»  έστειλε  την  χώρα   του  μια  ώρα  αρχίτερα  απροετοίμαστη  και  με  «πρόσω  ολοταχώς»  πάνω  στο  παγόβουνο  της  κρίσης; Σας  θυμίζει  μήπως  τον  κ  Παπανδρέου   που   εν  ονόματι  των  εμμονών  του  ,  της  βαθειάς  άγνοιας   του  για  την   λειτουργία  των    αγορών,  της   Ευρωπαϊκής Ενωσης  και  της  ίδιας  του  της  κυβέρνησης  έβαλε  την  χώρα  του  σε  μια  τεράστια  περιπέτεια  με  τους  χειρότερους  δυνατούς  όρους; (Πήρε  πάντως  από  τον  κ Ακερμαν  το  βραβείο  «Θάρρος  για  Αλήθεια»-  δεν  τον  ψηφίσαμε  γι΄ αυτό , αλλά  … χαλάλι  του ! )

Εμένα  πάντως  αυτόν  μου  θύμισε  η  αναφορά  του κ Βαρουφάκη  στον  Ιταλό  υπουργό  Οικονομικών. Τον  κ  Παπανδρέου. Και  ίσως  δεν  είναι  και  πολύ  περίεργο  αν  σκεφθείτε  πως  ο κ  Παπανδρέου  είχε  λογογράφο  και  σύμβουλο  του  (μέχρι  πότε  δεν  ξέρω  , αλλά  φαίνεται  άφησε  τα  σημάδια  του )   τον  κ  Βαρουφάκη.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Κρατήστε τα λεφτά σας , παλιοτοκογλύφοι (της πλάκας) !

«…Αν λοιπόν σκοπεύουν να ζητήσουν καθαρό πολίτικό τοπίο στην Ελλάδα για να προχωρήσουν στις καταστροφικές τους επιλογές, τους απαντάμε καθαρά. Κρατήστε τα λεφτά σας για καμιά πιο σίγουρη επένδυση. Με εμάς μνημόνια τέλος. Τέλος και στα νέα δάνεια της υποτέλειας και της ομηρείας, που το πρωί δίνονται και το βράδυ το 98% από αυτά επιστρέφει στους δανειστές…»

Α,  εμένα  μου  αρέσουν  αυτά  τα  λεβέντικα  και  καραμπουζουκλίδικα  του  σ Τσίπρα   «ΚΡΑΤΗΣΤΕ  ΤΑ  ΛΕΦΤΆ  ΣΑΣ…»  προς  τους  εταίρους / δανειστές / «τοκογλύφους».  Κρατήστε  τα  , ρε !  Δεν  τα  έχουμε  ανάγκη,  δεν  τα  είχαμε  ποτέ !   Κι  αν  μας  βάλατε  το  μαχαίρι  στο  λαιμό  για  να  μας  τα  δώσετε,  κι  αν  μας  παρακαλούσατε  να  μας  στηρίξετε  οικονομικά, κι  αν  μας  εξαναγκάσατε  να  πάρουμε   για  να  σώσετε  το  ευρώ  σας    το  μεγαλύτερο  δάνειο  στα  παγκόσμια  οικονομικά  χρονικά … basta !  Εμείς  κορόϊδα  δεν  είμαστε ! Ούτε  μνημόνια, ούτε  δάνεια !  Και  τα  παλιά  , τα  ήδη  κουρεμένα,  δάνεια που  εξοφλούμε  με  τα  δανεικά  σας  απλά  δεν  θα  τα  πληρώνουμε!  Που  είναι  το  πρόβλημα;;;

Εκεί  που  λιγάκι  προβληματίστηκα  είναι  με  την  συνέχεια  της  φράσης  του  σ Αλέξη.  «Κρατήστε τα λεφτά σας για καμιά πιο σίγουρη επένδυση…..»   Τι  υπονοεί  ο  ποιητής;;; Οτι  θα  μπορούσαν   να  τα  επενδύσουν  οι  «τοκογλύφοι»  κάπου  αλλού;  Να  βγάλουν  πιο  πολλά; Να  διασφαλίσουν  καλύτερα  τα  κεφάλαια  τους;  Δηλαδή; Δεν  μας  έχουν  δεμένους  χειροπόδαρα;  Τι  σόϊ  τοκογλύφοι  της  πλάκας  είναι  αυτοί   που  δεν  έχουν  διασφαλίσει  τα  λεφτά  τους;  (Ασε  που  κάποιοι  από  αυτούς  μας  δανείζουν  με  επιτόκιο  μικρότερο  από  αυτό  που  δανείζονται !) Και  το  περίφημο  «Αγγλικό  Δίκαιο»;  Δεν  θα  έρθουν   να  μας  πάρουν  τα  αεροδρόμια , τα  λιμάνια  , τα  σπίτια, την  Ακρόπολη;  Χμ  ,  μάλλον  όχι  απ΄ ό,τι  καταλαβαίνω.

Ας  κρατήσουν λοιπόν    τα  λεφτά  τους  οι κ. εταίροι/ δανειστές /»τοκογλύφοι».  Δεν  τα  χρειαζόμαστε !  Στο  κάτω- κάτω  έχουμε  πλέον    πρωτογενές  πλεόνασμα  αυτό  που  δημιούργησαν  οι προδοτικές  κυβερνήσεις  που  υπέγραψαν  τα  μνημόνια  και  οι  καταστροφικές  πολιτικές  τους.  Μ΄ αυτό  θα  πορευθούμε   όταν  γίνουμε  κυβέρνηση  (λέμε  και  καμμιά  μ…  να  περνάει  η  ώρα) κι  αν  τελος  πάντων  οι  πολιτικές  μας  το  πλεόνασμα  αυτό  το  εξαφανίσουν  (έχουμε  διορισμούς  να  κάνουμε  , κρατικοποιήσεις κλπ),  και  τελειώσουμε  και  τις  καταθέσεις  από  τις  Τράπεζες  (λεφτά  της  χώρας  δεν  είναι κι  αυτά;) θα  πορευθούμε  με  λιγότερα. Και  με  ακόμα  λιγότερα  αν  χρειασθεί.  Φτωχικά   αλλά  περήφανα. Λεβέντικα  .  Σαν  που  ταιριάζει  σε  αριστερούς   πιστούς     στα   διαχρονικά  οράματα  τους.    Μέχρι  κάποια  στιγμή  να  μας  πάρει   ο  κόσμος   με  τις  πέτρες –  στα  σοβαρά  όμως , όχι  όπως  τώρα  που  κράζουν  τίποτα υπουργούς  και  πέφτει  και  καμμιά  «ψιλή»-   και  να  έρθουν  στην  θέση  μας  κάποιοι  μαλάκες  που  θα  τρέχουν  «να  σώσουν  ο,τιδήποτε…  αν  σώζεται».  Οι  άχρηστοι !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ- firiki2010

Ανάλεκτα (Το ΠΑΣΟΚ μπήκε στα …. 40)

Στα  σημερινά  «Ανάλεκτα»  είπα  να  πρωτοτυπήσω  Μια  και  χθες  ήταν  τα  γενέθλια  του  ΠΑΣΟΚ  διάλεξα  δύο  κείμενα    που  το  αφορούν, γραμμένα    από  ανθρώπους  που  το  λάτρεψαν  και  το  λατρεύουν  και  με  τα  οποία  κείμενα    αισθάνομαι   να  είμαι  σε  πλήρη  διαφωνία. Γιατί  λοιπόν  η  αναπαραγωγή; Το  είχα  γράψει  πριν  δύο  και…  χρόνια:    «Μερικές  φορές   δεν  μιλάς  (στο  διαδίκτυο:  δεν  γράφεις)  για  να  πείσεις  τον  απέναντι . Μιλάς    για  να  ακούσουν  οι  “τρίτοι”. Και  μερικές  φορές  χρησιμότερο  είναι  να  ακούνε  οι  τρίτοι  την  άποψη  του  “απέναντι”  παρά  τη  δική  σου. Μπορεί  να  είναι  καλύτερος  συνήγορος  των θέσεων  σου  από  εσένα ….»

Τα  δύο  αυτά  κείμενα ,  το  ένα  με  την  ανατριχιαστική  ταύτιση  ενός  κόμματος  με  την  Ελλάδα  και  το  άλλο  με  την   πλήρη  απώλεια  επαφής  με  την  πραγματικότητα  που  υποτίθεται  περιγράφει,    είναι  η  καλύτερη  συνηγορία  υπέρ  αυτών  που  θεωρούν   πως     μεγαλύτερο  πρόβλημα  από  το  ΠΑΣΟΚ   ίσως  αποτελούν  οι…  ΠΑΣΟΚοι ,   τουλάχιστον  αυτοί   που  καταφέρνουν (γιατί  περί  κατορθώματος  πρόκειται )  να  πιστεύουν  τέτοια  πράγματα

ΑΙΡEΤΙΚΟΣ-firiki2010

Παραπολιτική  ΜΟΝΟ  ΤΟ  ΠΑΣΟΚ  ΘΑ  ΜΠΟΡΟΥΣΕ  ΝΑ  ΠΡΟΔΩΣΕΙ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΓΙΑΤΙ  ΤΟ  ΠΑΣΟΚ   ΗΤΑΝ  Η  ΕΛΛΑΔΑ   «…Γι’αυτο, πιο πολύ κι από το «θα το μεθύσουμε τον ήλιο» και το «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», το «αν θυμηθείς το όνειρο μου» μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρο και για το ΠΑΣΟΚ και για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που για δεκαετίες συμμετείχαν σε αυτήν την ιδιότυπη αλληλεπίδραση μαζί του, με το κόμμα της 3ης του Σεπτέμβρη, με το κόμμα της Ελλάδας.  http://www.parapolitiki.com/2013/09/mono-to-pasok-mporouse-na-prodosei-tous-ellines-giati-to-pasok-itan-i-ellada.html#comment-form_8784401827188868033

Ν. Βρυώνη  Η  3η  ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ  ΜΕΣΑ  ΑΠΟ ΤΑ  ΜΑΤΙΑ  ΕΝΟΣ  ΝΕΟΥ » … Όταν πριν από 30 χρόνια βρέθηκε ο ΑΝΔΡΕΑΣ, ο οποίος κατάφερε να βγάλει στην επιφάνεια μια ολόκληρη κοινωνική τάξη, που ως τότε ζούσε στην αφάνεια, πολλοί έσπευσαν να τον αποκαλέσουν ‘’λαοπλάνο’’ . Όταν, όμως, πίσω από κάθε μεγάλη ανατροπή, πρωτοβουλία, καινοτομία για τα ελληνικά δεδομένα, βρισκόταν το όνομά του, άρχισαν να υποκλίνονται στο μεγαλείο της πολιτικής του υπόστασης οι μεγαλύτεροι παγκόσμιοι ηγέτες και οι πολιτικοί του αντίπαλοι . …»  http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=21931&sw=1366

ΥΓ  Μια  από  τις  αγαπημένες  μου  αναρτήσεις  είναι  το «ΠΑΣΟΚ, Πολλά Χρόνια»  https://firiki2010.wordpress.com/2011/09/03/%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1/    γραμμένη  για  τα  37α γενέθλια  του  ΠΑΣΟΚ.  Από  τότε  άλλαξαν  πολλά, ίσως  όμως  όχι  τόσα  (δεν  γινόταν  εξ  άλλου)  που  να  αφαιρούν  από  την  ανάρτηση  το  όποιο  ενδιαφέρον  της. Στο  κάτω-κάτω   κάποιοι  (αρκετοί)  ΠΑΣΟΚοι  δεν  αλλάζουν  ποτέ ( ούτε  καν κι  αυτοί   που  ….  μετακομίζουν)

«Tρίτος πόλος» …. δεν χωράει.

Οι  προσπάθειες    για  την   ανασυγκρότηση  της  Κεντροαριστεράς    και  την    δημιουργία    «τρίτου  πόλου» ,   ενός  πόλου    με  κορμό  το  ΠΑΣΟΚ   την ΔΗΜΑΡ   και  αποστασιοποιηθέντα  στελέχη  κυρίως  του  πρώτου,     συνεχίζονται.   Ονόματα ακούγονται  που  θα  συνεργασθούν, δεν  θα  συνεργασθούν, περιμένουν  τις  εξελίξεις,  κάνουν  επαφές,  συζητούν,  διαφοροποιούνται, ιδιωτεύουν.

Ανάμεσα  σε όλα  αυτά    στέκομαι  σε  μια  πρόσφατη  δήλωση   του  κ   Πεταλωτή   που  μεταξύ  άλλων  αναφέρει: » πιστεύω στην σύγκλιση  των προοδευτικών – μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της χώρας,….. εξακολουθώ να πιστεύω στην συνένωσή τους , όχι ως ένα «τρίτο πόλο», αλλά ως τον πρώτο πόλο προόδου που έχει ανάγκη ο τόπος…»

Κατ΄ αρχήν   σημειώνω    την  αποφυγή   της  εκφρασης  «δυνάμεις  της  Κεντροαριστεράς» και  το  επίθετο  «μεταρρυθμιστικές»  δίπλα  στο  κλασικό  (όταν  γίνεται  κουβέντα   για  Κεντροαριστερά)  … «προοδευτικές».   Αυτό   όμως  που    περισσότερο  τράβηξε  την  προσοχή  μου  ήταν  αυτό  το  »  ΟΧΙ  ΩΣ  ΕΝΑ  ΤΡΙΤΟ  ΠΟΛΟ» .

Ο κ  Πεταλωτής  έχει  απόλυτα  δίκιο. Η  προσπάθεια    συγκρότησης   «τρίτου πόλου»  μεταξύ  των  σημερινών    ΝΔ  και  ΣΥΡΙΖΑ  είναι  ένας  βαθύτατα  ηττοπαθής  στόχος.  Kαι  ως   στόχος  που  εκφράζει  ηττοπάθεια    δεν  μπορεί  να  συσπειρώσει. Ποιος  θα  συγκινηθεί  για  να  συμμετάσχει    σε κάποιον  τρίτο, κεντροαριστερό ή  κατά  την  ορολογία  του κ Πεταλωτή  προοδευτικό- μεταρρυθμιστικό  «πόλο»  που  θα  έχει  φιλοδοξία  προφανώς  να  συνεργάζεται    κυβερνητικά  με  κάποιον  από  τους  άλλους  δύο;  Ποιους    μπορεί  να  συσπειρώσει   ένας  «τρίτος  πόλος»  που  δεν  θα  έχει  μια  ξεκάθαρη  και  διακηρυγμένη   κυβερνητική   στόχευση; Πολύ  περισσότερο  από  την  στιγμή  που  μετακινηθέντες  ψηφοφόροι  και  αποστασιοποιημένα  στελέχη   είχαν    εθιστεί   είτε  με  την  άσκηση  είτε  με  διεκδίκηση  της  εξουσίας;  Μπορεί   ο   «τρίτος  πόλος»  να  λειτουργήσει  ως  … «πόλος»;

 Κατά  την  άποψη  μου  αν  η  φιλοδοξία   περιορισθεί  στην  δημιουργία  ενός  «τρίτου  πόλου»  το  πιθανότερο  είναι   τελικά    οι  δυνητικοί  υποστηρικτές  του   να  μετακινηθούν  προς  κάποιον  από  τους  δύο  υπάρχοντες   και  ενδεχομένως  να  τους  «μπολιάσουν».   Αρα   αν   οι  περί  τον  «τρίτο  πόλο»  θέλουν  πραγματικά  να  γίνουν  «πόλος»  πρέπει  να  ανεβάσουν  τον  πήχυ   και  να  θέσουν    ως  στόχο   τους   στην  ουσία   την  αντικατάσταση    του  ενός  από  τους  δύο  υπάρχοντες  πόλους  από  τους  ίδιους. Και  ανάλογα  να  προσαρμόσουν  την  τακτική  τους.

Εκ  πρώτης  όψεως    η  πολιτική  αριθμητική   και  οι  λοιπές  συνθήκες   δεν  ευνοούν   τέτοιες  στοχεύσεις. Το  κόμμα  του  κ  Κουβέλη  όλες  οι  δημοσκοπήσεις  το  δίνουν  στα  όρια  της  εισόδου  στην  Βουλή και  τα  μισά  στελέχη  του  κρατούν  αποστάσεις    από  τις  τελευταίες  επιλογές.  Το   ΠΑΣΟΚ   παρά  τα  προβλήματα  της  ΔΗΜΑΡ  ούτε  πλησιάζει  στο  … διψήφιο   και  είναι  προφανές  ότι ο  Βενιζέλος  δύσκολα  μπορεί  να  ενώσει.   Ο  ΣΥΡΙΖΑ   μπορεί   να  μην  δείχνει  δυναμική  ανόδου   αλλά    δημοσκοπικά  φαίνεται  να  συγκρατεί  τους  ψηφοφόρους  που  κέρδισε  το  2012  κι  αυτό  δεν  είναι  καθόλου  λίγο.

Και  υπάρχει  και  μια  ακόμη  δυσκολία.  Ισως  η  σημαντικότερη. Οσο    η  συζήτηση    εξαντλείται  στα  του  «μνημονίου»   και  δεν  προχωράει    στο  «τι  Ελλάδα  θέλουμε»  ο   υπό  δημιουργία   «τρίτος πόλος»    έχει  πρόβλημα    λόγω  της  συνεργασίας  του   στην  κυβέρνηση  και  σε  γενικές  γραμμές  ταύτισης  του   με  τη  Νέα   Δημοκρατία.  Χρειάζεται  επομένως   κατ΄ αρχήν   ένας  «μεταμνημονιακός»  πολιτικός  λόγος, που  εν  πολλοίς  θα  (επανα) καθορίσει  και  την  στάση  στις  σημερινές  δύσκολες  συνθήκες.

Ομως   το  πολιτικό  σκηνικό  είναι  το  πιο  ρευστό   που  ζήσαμε  ποτέ . Το  πρώτο    και  το  δεύτερο   κόμμα  βρίσκονται  στο 22%  (τα  28 και  τα  29%  προκύπτουν  κατόπιν  αναγωγής )  και  τα  περιθώρια    να  κερδηθεί  στήριξη   από  στρώματα    που   είτε   μετακινήθηκαν  εκλογικά  μόλις  πρόσφατα   (άρα  δεν  έχουν  συνδεθεί  ούτε  συναισθηματικά  ούτε  οργανικά    με  τα  καινούργια  κόμματα- επιλογές  τους ),    είτε   εν  όψει  των  καινούργιων  συνθηκών  το  … ξανασκέφτονται,  είναι  τεράστια.

Δεν  είναι  εύκολα, αλλά   μπορεί  να  είναι  και  η  μοναδική  ευκαιρία.   Αν  όχι  τώρα  … πότε;  Οταν  θα  έχουν  παγιωθεί καινούργιες  εκλογικές  συμπεριφορές ;  Οταν   οι  δύο  σημερινοί  πόλοι  θα  έχουν  απορροφήσει   όλο  εκείνο   το  δυναμικό  που  θα  μπει  αναγκαστικά  στο  δίλημμα  «με  ποιους  θα  πάει  και  ποιους  θ΄αφήσει»; Το  «κάνε  άλμα  πιο  γρήγορο  από  την  φθορά »  του  Ελύτη   μοιάζει  επιτακτική  ανάγκη  για  τους  περί  τον  «τρίτο  πόλο».  ¨Η  θα  ξεχάσουν  τον  «τρίτο  πόλο»  και   θα   κάνουν  ένα  άλμα  μεγάλο  διεκδικώντας  το   «χρυσό»  ή  θα  περιορισθούν    στο  ρόλο  του  μπαλαντέρ  με  διαρκώς  μειούμενη  σημασία,   του  οποίου  τα  σημαντικότερα  κομμάτια  θα  απορροφηθούν  σιγά-σιγά  και    ενδεχομένως  θα  μετασχηματίσουν  σε  μικρό ή  μεγαλύτερο  βαθμό     τους  δυο  σημερινούς  και  εξαιρετικά  ευδιάκριτους  πόλους.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Κάτι δεν καταλαβαίνω ;;;

Μερικές  φορές  «συνομιλώντας»  στο  διαδίκτυο  σου  έρχεται  να  αρχίσεις  να  χτυπάς  το  κεφάλι  σου  στον  τοίχο.

Επισημαίνεις  ότι  οι  μισθοί  δεν  έχουν  μειωθεί  50%  (όπως  αναφέρει  κάποιος)  κι  ότι  ένα  μεγάλο  μέρος  της  ανεργίας  είναι  μαύρη  εργασία  και  σου  φορτώνουν  ότι  είσαι  «ευχαριστημένος  με  την  υπάρχουσα  κατάσταση».

Γράφεις  ότι  η  σύγκριση    των  κρίσεων  Ινδονησίας (1997)   και  Ελλάδας (2010)  είναι  άνευ  νοήματος  έστω  κι  αν  την  κάνει  ένας  Νομπελίστας  και  σου  λένε  ότι  θέλεις  ευρώ  επειδή  «τρως  παντεσπάνι».

Προσπαθείς  στα  στενά  πλαίσιa  ενός  σχολίου  να  εξηγήσεις    ότι  ο  Κασιδιάρης  για  δήμαρχος  είναι  μια  επιλογή  που  δεν  οδηγεί  πουθενά  και    σε  ρωτάνε :  «Γιατί  ο  Μπακογιάννης  είναι  καλύτερη  επιλογή;»

Λες   ότι  ο  Πειραιάς  επί  δημαρχίας  Μιχαλολιάκου  έχει  καθαρίσει  και  σουλουπωθεί  και  σου  αμφισβητούν  το  δικαίωμα   «δια  να  ομιλείς»,  επειδή  δεν  είσαι  δημότης  Πειραιά  κι  επειδή  οι  πληροφορίες  σου – που  επιβεβαιώνουν  τις  προσωπικές  σου  εντυπώσεις  –  μπορεί  να  προέρχονται  από   «κάθε είδους καί καταγωγής ##βλαχολάθρο -εσωτερικού## !!!!!

Γράφεις  ότι η  θυσία   δεν  οδηγεί  υποχρεωτικά  σε  αποτελέσματα    και  σου  απαντάει   για  τους  προγόνους  του   που » αφησαν τα κοκκαλακια τους σε ολα τα πεδια μαχων»  και  πως  «ειμαστε μαθημένοι στην θυσια».

Εξηγείς  ότι  την  χρηματοδοτική    στήριξη  των  εταίρων  την  ζητήσαμε   γιατί  την  χρειαζόμασταν  κι  ότι  κανείς  δεν  κάνει  χάρες  χωρίς  να  συνυπολογίσει  και  τα  δικά  του  συμφέροντα  και  σου  αποκαλύπτουν  ότι…..  «ως  δεξιός  έχεις  νοητική  υστέρηση».

Εντάξει…. στο  διαδίκτυο  κουβέντα  κάνουμε. Χωρίς  αυστηρούς  κανόνες … αλλά  υποτίθεται  με  κάποια  λογική. Γιατί  είναι  τόσο  δύσκολο  να  συζητήσουμε  επί  του  συγκεκριμένου;  Γιατί   δεν    ακούμε  τι  μας  λένε;  Γιατί  γουστάρουμε  τόσο  πολύ  να  παρακάμπτουμε  αυτά  που  μας  λέει  ο  άλλος   προκειμένου   να    καταλήξουμε  στο  δικό  μας  συμπέρασμα;  Γιατί  ο  «απέναντι»   υποχρεωτικά  είναι  ή  κάθαρμα  ή  βλαξ;  Για  ποιον  μυστήριο  λόγο  η  αντιπαράθεση  πρέπει  να   εξαντλείται    στο  «Α,  είσαι  Νεοδημοκράτης/ Συριζαίος/ Χρυσαυγίτης/ μερκελιστής/ δραχμολάγνος  κλπ»  Καλά  κάνω  και  είμαι ό,τι  είμαι    (αν  είμαι). Εξήγησε  μου   που  και   γιατί  έχω  άδικο ! Μπορεί  και  να  πάψω  να  είμαι !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ δημόσιο σχολείο ….. για ίσες και περισσότερες ευκαιρίες

 Χθες    η  Δημόσια  Τηλεόραση  φιλοξένησε  σε  κάποια  εκπομπή  της    τρεις    από  τους  πρωτεύσαντες   στις  φετεινές  Πανελλήνιες. Και  οι  τρεις  τους  προερχόταν  από  ιδιωτικά  σχολεία  και  δεν  έκαναν  φροντιστήριο !  Το  γεγονός  δεν  είναι  συμπτωματικό  και  κάποια  στιγμή   θα  είχε  πολύ  ενδιαφέρον  να  βλέπαμε  μια  στατιστική  για  τα  ποσοστά  επιτυχίας  στις  Πανελλαδικές  και  τις  σχετικές    βαθμολογίες    συγκρίνοντας    10-20    καλά  ιδιωτικά  σχολεία   με  τα  δημόσια.  Κι  εκεί  θα  βλέπαμε  το  … χάος.  Και  ίσως  συνειδητοποιούσαμε  ότι  με  το  να  κάνουμε  την  δημόσια  εκπαίδευση  ολοένα  και  πιο  βολική  για  διδάσκοντες  και  διδασκομένους,  με  το  να  κάνουμε  το  δημόσιο  σχολείο  διαρκώς  και  λιγότερο  απαιτητικό  πετύχαμε   να  αναιρέσουμε      μια  πολύ  σημαντική  λειτουργία  της  δημόσιας  εκπαίδευσης.  Μια  λειτουργία    για  την  οποία  και  η  ευαίσθητη  υποτίθεται  σε  θέματα  ισότητας  «Αριστερά»   κάνει  την  πάπια.

Η  δημόσια  εκπαίδευση    είναι  το  ισχυρότερο  εργαλείο   ουσιαστικής  αναδιανομής  πλούτου, κοινωνικής  ισχύος κλπ  και  παροχής  ίσων  ευκαιριών. Υπό  την  προϋπόθεση  όμως    ότι  είναι  απαιτητική. Από  τον  εαυτό  της  , από  διδάσκοντες  και  διδασκομένους.  Υπό  την  προϋπόθεση  ότι  βάζει  τον  πήχυ  διαρκώς  ψηλότερα  και  ότι  πρώτιστο  μέλημα  της  δεν  είναι  η  βολή  και  η  ησυχία  της.  Η  εκπαίδευση  της  ανυπαρξίας  κανόνων,  του  εύκολου  «Α»  ή  του    «19»,   των  εύκολων  δικαιολογιών  για  τα  πάντα     του  τύπου  «παιδιά  είναι»  (φυσικά  και  είναι  παιδιά  και  γι  αυτό  πρέπει  να  υπάρχει  ανάλογη  αντιμετώπιση),  η  εκπαίδευση   που  έχει  στόχο  το πολύ-πολύ  και  με  τη  βοήθεια  των  φροντιστηρίων  5-6-10    ανέμελα  φοιτητικά  χρόνια  το  μόνο  που  κάνει    είναι  να  διευρύνει    τις  υπάρχουσες  ανισότητες  και  να  δίνει  στους  χρήστες  της  ολοένα  λιγότερες  ευκαιρίες. 

Οσοι  έχουν  την  οικονομική  δυνατότητα  και  θεωρούν  προτεραιότητα  την  εκπαίδευση  των  παιδιών  τους  θα  τα  στείλουν  σε  ένα  καλό  ιδιωτικό,  όπου  μέσα  σε  ένα  νοικοκυρεμένο  περιβάλλον  τα  παιδιά  θα  αξιοποιήσουν  τις  ικανότητες  και  την  όποια   διάθεση  τους  και  θα  ξεκινήσουν  τη  ζωή  τους  από  καλύτερη  αφετηρία    από  τους  συνομηλίκους  τους  που  θα   πάνε  στο  δημόσιο.  Αυτοί  θα  μείνουν  να  παλεύουν   στον  εφησυχασμό   και  στο    μπάχαλο  του  δημόσιου  σχολείου  παρέα  ενδεχομένως  με  κάποιους  ηρωικούς  καθηγητές,  προσπαθώντας  να  διατηρήσουν  τις  φιλοδοξίες  τους  και  να  εκμεταλλευθούν    ταλέντα    και  ικανότητες   σ΄ ένα  περιβάλλον   συνήθως  παγερά  αδιάφορο  γι  αυτά.  Κάποιοι  θα  τα  καταφέρουν.  Θα  τα  κατάφερναν  πολύ  περισσότεροι  αν  είχαν  την  ευκαιρία.  Αν  είχαν    -επαναλαμβάνω- ένα     ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ .

Ας  το  συνειδητοποιήσουμε !  Χρειαζόμαστε   μια  δημόσια  εκπαίδευση    εξ  ίσου  καλή   και  καλύτερη    με  την  καλή  ιδιωτική  εκπαίδευση. (Και  μην  πει  κανένας  ότι  είναι  θέμα  κονδυλίων. Η  δημόσια  εκπαίδευση  κατρακυλάει  επί  δεκαετίες  υπό  καταιγισμό  κονδυλίων).  Και  δεν  την  θέλουμε   μόνο   για  να  δώσουμε – ως  κοινωνία  τουλάχιστον-  ίσες  ευκαιρίες  σ΄ αυτούς  που  έρχονται .  Αλλά  γιατί  οφείλουμε  να  τους  δώσουμε  και   περισσότερες  ευκαιρίες.  Πολύ  περισσότερες  από  αυτές  που  τους  δίνει  το  θλιβερό  δημόσιο  εκπαιδευτικό  μας  σύστημα.  Για  να  γίνουν –  σύμφωνα  με  την  παλαιομοδίτικη  –    αλλά  πολύ  περιεκτική  –  έκφραση   που  ίσως  δεν  ακούγεται  πια  στα  σχολειά  μας –  «άνθρωποι  χρήσιμοι  για  τον  εαυτό  τους  και  για  την  κοινωνία».

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Ελλάδα – Ινδονησία … καμμία σχέση !

Ενα  άρθρο  του  Πωλ  Κρούγκμαν    στους  Νew York Times    που  συγκρίνει   τις  κρίσεις  στην  Ινδονησία  και  την  Ελλάδα    βλέπω  ότι  έχει  γίνει  πολύ  δημοφιλές  στο  διαδίκτυο    κυρίως  λόγω  της  τελευταίας  παραγράφου  που  ενθουσίασε  τους  «αντιμνημονιακούς» :

«Ο πρώτος λόγος,  (που  δεν  ανακάμπτει  η  Ελλάδα) είναι ότι η Ινδονησία έχει ένα νόμισμα που μπορούσε να υποτιμηθεί και το έκανε σε μεγάλο βαθμό. Αυτό δημιούργησε μεν βραχυπρόθεσμη οικονομική πίεση, αλλά εν τέλει άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη κυρίως μέσω εξαγωγών. Και δεύτερον, το ΔΝΤ ενώ στην αρχή θέλησε να επιβάλλει πολιτικές λιτότητας στην Ασία, εν τέλει έκανε πίσω. Στην Ελλάδα όμως η τρόικα είναι αμείλικτη χωρίς να έχει μάθει τίποτα από την εμπειρία».

Το  άθρο  που  είδα  να  αναπαράγεται  με  τίτλους    όπως  ‘Η  Ελλάδα  χειρότερα  από  την  Iνδονησία»  ή  «Η  τρόϊκα    εμποδίζει  την  ανάπτυξη  στην  Ελλάδα»    μπορείτε  να  το  διαβάσετε   στο  http://krugman.blogs.nytimes.com/2013/08/28/the-asian-crisis-versus-the-euro-crisis/

Κατ΄ αρχήν  εντυπωσιάστηκα  από  ένα  πράγμα .   Από  εκείνο  το  αόριστο   massively  στη  φρασούλα   Indonesia had a currency that it could devalue, and did, massively. Πόσο  ήταν  αυτό  το  «massively»;;;;  Για  να  καταλάβουμε  λιγάκι  για  τι  πράγμα  μιλάμε…. η   Ινδονησία  υποτίμησε  το  νόμισμα  της  το  1997  κατά  67% !!!!!   Δεν  ξέρω  αν    κάτι  τέτοιο  συνιστά  ο κ  Κρούγκμαν  και  για  την  Ελλάδα,  αλλά  οι    θαυμαστές  του  ας  αναλογισθούν    τι  θα  σήμαινε  για  το  βιοτικό  επίπεδο  μιας  χώρας  που  κυρίως  εισάγει,  όπως  εμείς ,   μια  υποτίμηση  όχι  67%  αλλά  60%  ή   50%% .   Πρακτικά  και  μέσα  σε  μια  νύχτα  το  βιοτικό  επίπεδο    θα  έπεφτε  στο  μισό !  Αυτό  που  λέει  ο  Κρούγκμαν  διακριτικά    «βραχυπρόθεσμη οικονομική  πίεση» !   Χωρίς  να  υπολογίσουμε  την   αβεβαιότητα    που  θα  δημιουργούσαν  οι    φόβοι  μιας  νέας  υποτίμησης,  οι  επιπτώσεις  στο  χρέος  κλπ

Επίσης    εντυπωσιάστηκα    από  την  άνεση  με  την  οποία  ο κ  Κρούγκμαν  συγκρίνει  την  Ινδονησία  με  την  Ελλάδα. Θυμίζω  ότι η  Ινδονησία    έχει  τεράστιες  πλουτοπαραγωγικές  πηγές. Μεταξύ  άλλων  εξάγει  και  πετρέλαιο  και  είναι  η  τρίτη  μεγαλύτερη  καφεπαραγωγός. Καμμία  σχέση  με  την  Ελλάδα,  της  οποίας  όμως  οι  πολίτες  ως  προς  το  βιοτικό  επίπεδο  δεν  μπορούν  να  συγκριθούν  ούτε  το  1997  ούτε  σήμερα  με   τους  Ινδονήσιους.

Ακόμα  κάτι  που  μοιάζει  να  λησμονεί ο κ Κρούγκμαν  είναι  ότι    από  το  1998   η  Ινδονησία  έχει  μπεί  σε  μια  πορεία  εκδημοκρατισμού    όχι  χωρίς  κλυδωνισμούς,    που  όμως    σε  σχέση  με  το  ταραχώδες  παρελθόν  της  έχει  δημιουργήσει  ένα  κλίμα   ασφάλειας  και  σταθερότητας  που  έχει  προφανώς  τεράστια  συμβολή  στην  Ινδονησιακή  ανάκαμψη.

Τέλος    ως  προς  τις  πολιτικές  λιτότητας  που  θέλησε  να  επιβάλει  το  ΔΝΤ  αλλά  «τελικά  έκανε  πίσω»   δυο  παρατηρήσεις. 1. Σε  μία  χώρα  με  χαμηλό  βιοτικό  επίπεδο  δεν  έχουν  νόημα  οι πολιτικές  λιτότητας. 2 Τι   μεγαλύτερη πολιτική  λιτότητας  να  εφαρμόσεις  μετά  από  μια  υποτίμηση  67%;;;;;

Ο,τι  λειτούργησε   (στο  βαθμό  που  λειτούργσε)   το  1997  στην  Ινδονησία    δεν  είναι    καθόλου   υποχρεωτικό  να  λειτουργήσει  στην  Ελλάδα  το  2013. Αυτό  που  έγινε  το  1930  το  1960  ή  το  2000  δεν  μπορεί να  γίνει  το 2013,   αυτό  που βοήθησε  την  Λεττονία   για  την  Κόστα Ρίκα  μπορεί  να  είναι  καταστροφή κι  αυτό   που  δημιούργησε  προβλήματα  στουσ  Ισλανδούς  μπορεί  να  είναι  η  λύση  για  τους  Τσέχους.  Αν  ήταν  αλλιώς,   τα  πράγματα    στην  οικονομία   θα  ήταν  πολύ  πιο  εύκολα  και  τις  κρίσεις  θα  τις  αντιμετώπιζαν  πρωτοετείς  φοιτητές.      Κάθε  χώρα   όμως    και  κάθε  εποχή  έχει  τις  δικές  της  ιδιαιτερότητες  ,  τα  δικά  της  προβλήματα    και  πρέπει  να  βρει  τις  δικές  της  πολύ  συγκεκριμένες    απαντήσεις.  Και  τέλος  πάντων  αν  μιλάμε  για την  Ελλάδα  η …. Ινδονησία  δεν  μπορεί  να  είναι  επιχείρημα.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Προδομένα όνειρα…..

Ενα  «προδομένο»  ιδρυτικό  μέλος  του  ΠΑΣΟΚ…    ποια  ήταν  τα  όνειρα  του….  πως πάλεψε  γι  αυτά  ….. ποιοι  και  πως τα    πρόδωσαν  …..   που  έχει  εναποθέσει  πλέον  τις  ελπίδες  του….

Ολα  αυτά  σ΄ ένα  βιντεάκι  ενός  λεπτού….  http://dexiextrem.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9630.html

Αυγοπασοκιές  σε  όλο  τους  το  μεγαλείο . Για  γέλια  και  για  κλάματα.  Και  μέχρι  εδώ  που    άντεξε  αυτή  η  χώρα  …   πάλι  καλά !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ -firiki2010

Ερασιτεχνικά ερωτήματα για την Συρία.

Πόσο  καιρό  υπάρχει  η  δικτατορία  Ασσαντ  στη  Συρία;  Καταλάβατε  η  Δύση  να  έχει  κάποιο  πρόβλημα  μαζί  της; Πόσο  καιρό  σφάζονται  στη  Συρία;  Καταλάβατε  να  κάνει  κάτι  η  Δύση  για  να  σταματήσει  το  μακελειό;  Καταλάβατε  μήπως  πως   σε  ένα    αυταρχικό  καθεστώς   που  ελέγχει,  καταπιέζει  κλπ  βρέθηκαν  ξαφνικά  τόσα  πολλά  όπλα  και  τόσοι  πολλοί  «αντάρτες»  για  να  συντηρούν  ένα  πόλεμο  τόσο  καιρό;  Τι  θέλουν  οι  αντάρτες;  ( Μην  μου  πείτε «να  πέσει  το  δικτατορικό  καθεστώς  και  να  υπάρξει  δημοκρατία»   γιατί  θα  με  πιάσουν  τα  γέλια).   Η  «χρήση  χημικών  αερίων»  μήπως  σας  φαίνεται  πολύ  βλακώδης;  Γιατί  να  χρησιμοποιήσει  κάποιος   «χημικά»; Μήπως  σας  φαίνεται  σαν  προβοκάτσια;   Καταλαβαίνετε    ποιος  ακριβώς  θα  είναι  ο  στόχος  μιας   στρατιωτικής  επέμβασης    στη  Συρία ;  Να  ανατραπεί   το  καθεστώς  Ασσαντ;  Κανείς  δεν    ισχυρίζεται  κάτι  τέτοιο.  Αλλά  κι  αν  είναι    αυτός  ο  στόχος  … εντάξει  να  ανατραπεί….  για  να  το  αντικαταστήσει   ποιος;   Οι  αντάρτες;  Ποιοί   απ΄ όλους;   Οι  αντάρτες  είναι   όντως   κυρίως  το  Συριακό  παρακλάδι  της  Αλ – Κάϊντα;  Ποιος  είναι  με  ποιον   σ΄ αυτή  τη  σύγκρουση  με  θύμα  τον  δύσμοιρο  Συριακό  λαό; Κι  αν  τέλος  πάντων  η  «Δύση»  είναι  με  τους  αντάρτες,  αναρωτήθηκε  κανείς  αν  οι  αντάρτες  είναι  με  την  «Δύση»; Μήπως  ο  στόχος  είναι  η  Χεζμπολάχ  που  μάχεται  στο  πλευρό  του  Ασσαντ;   Μήπως    στη  Συρία    λύνονται  κατα  τον  συνήθη  τρόπο   οι  συνήθεις  ενδοαραβικές  και  ενδοισλαμικές  διαφορές;  Μήπως  η  Συρία  είναι  το   ένα  βήμα  πριν  το  Ιράν;      Μήπως  απλώς  κάποιοι  νομίζουν  ότι  πρέπει  να  κάνουν  κάτι  και  δεν  ξέρουν  τι;

Στα  παραπάνω  «ερασιτεχνικά»   ερωτήματα    υπάρχουν    απαντήσεις,  κάποιες  από  τις  οποίες  ενδεχομένως  δεν   τις φανταζόμαστε.  Η  δικιά  μου  αίσθηση  πως  για  μια  ακόμη  φορά   η  Αμερική    ακολουθούμενη (;;;)  από  την  υπόλοιπη    «Δύση»   υποκρίνεται.   Κι  ακόμα  περισσότερο  πέφτει  θύμα  της  μόνιμης  αμφιθυμίας  της  σχετικά  με  τα  ζητήματα  της  εκρηκτικής    και  αυτοκαταστροφικής  Μέσης  Ανατολής (και  όχι  μόνο). Κάποιες  φορές  το  παίζει  ευαίσθητη, κάποιες  φορές  κυνική,  «μπλέκει»  και  μετά  ψάχνει  τρόπους  για  να  απεμπλακεί, βοηθάει  σήμερα  τους  αυριανούς  εχθρούς  της   και  την  επόμενη  ψάχνει    φίλους  για  να  τα   αντιμετωπίσει    αυτούς  που  βοηθούσε, τα  βάζει  μ΄ αυτούς  που  αντικειμενικά  είναι  μαζί  της,  παρεμβαίνει  προληπτικά,  παρεμβαίνει  κατασταλτικά, ξεχνάει  να  παρέμβει…. και  πάει  λέγοντας.   Μεγάλη  δύναμη    και  οχυρωμένη  ανάμεσα  σε  δύο  ωκεανούς  έχει  την  πολυτέλεια  να  κάνει  λάθη.  Συνήθως  τα  ίδια.  Μοιάζει  πάντως  να  μην  μαθαίνει  από  αυτά.  (Ισως  πάλι    το  φταίξιμο  να  είναι  δικό  μου   και  απλά    να  μην  πολυκαταλαβαίνω).

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

«Ορεσείβιος» είπε : … μετά όμως να μην ακούω κλάψες

Mερικές  φορές  κάποια  σχόλια    είναι  … διαμαντάκια .  Και  για  την  ουσία  των  επισημάνσεων  τους  και  για  το  γλαφυρό  ύφος  τους.  Παρακάτω  θα  διαβάσετε  ένα  σχόλιο  του  «ορεσείβιου»  που  αφορά  μια  ανάρτηση  με  τον  εύγλωττο  τίτλο  «Βαρεθήκαμε  να  μας  σώζουν»  http://www.antinews.gr/2013/08/27/225251/ 

Την  ανάρτηση  ακολούθησαν  κατά  πλειοψηφία  εγκωμιαστικά   σχόλια  από  συμπολίτες  μας  που  «έχουν  βαρεθεί  να  τους  σώζουν »  και  φαίνεται  να  επιλέγουν –    χωρίς  πάντα  να  το  λένε  ξεκάθαρα – διάφορες  «λεβέντικες»  λύσεις  που  αρμόζουν    στο ….    ανυπότακτον  του  Ελληνος  του  οποίου  ο  τράχηλος  ζυγό  δεν  υπομένει  και  άλλα  τέτοια  χαρωπά.

Θερμές  ευχαριστίες  στον  «Ορεσείβιο»

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

  «ορεσείβιος είπε:

27/08/2013 στις 2:12 pm

Είμαστε υπέροχοι…
Παίξαμε ,τουλάχιστον δυό φορές με τα φυτίλια και τα κούγκια, οι γερμανοί μας πρόσφεραν τον αναπτήρα και όλοι ,μα όλοι, εν ελλάδι, επαναστάτες και μη,έσπευσαν να υποχωρησουν πανηγυρικά.
Την μια φορά ο χοντρός το έπαιξε σκληρός, έφυγαν οι τροικανοί μαζί με τα ευρά φυσικά, και μετά έτρεμε η ψυχούλα ολονών..Οι τραπεζιτες μας είχαν βγάλει όλο τον παρά ,τον προσωπικό, έξω, απο κοντά και οι συνήθεις πονηροί ή πονηρεμένοι έλληνες και η κυβέρνηση της χωρας είναι δεμένη χειροπόδαρα.

Δεύτερη φορά.Ο αρχικηπουρός γιωργάκης το έπαιξε παλληκαράς…Εκήρυξεν δημοψήφισμα για το μνημόνιο…Το δημοψήφισμα θα είναι για το ευρώ του είπε η μέρκελ και του πρόσφερε ο σαρκοζής (τον θύμάται κανείς) τον αναπτήρα να ανάψει το φυτίλι.
Επεσαν όλοι ,δεξιοί και αριστεροί πάνω στον γιωργάκη.Τα πράγματα ήταν σοβαρά.αυτά που λέγαμε στα καφενεία και στις ρούγες ότι θα τους τινάξουμκε κιόλας στον΄αέρα ο παλαβός πήγε να τα κάνει κιόλας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία τι θα ψήφιζε ο κόσμος φυσικά αν ποτέ αφηναν το τρελάδικο μας να ψηφίσει….
Σουτάραμε τον γιωργάκη κακήν κακώς,διώξαμε και τους κηπουρούς του, βάλαμε τον αντώνη να συμμαζέψει το μαγαζί, να μετρήσει επιτέλους τυφλούς και αόμματους ταξιτζήδες, υπαλλήλους και αρώστους μπάς και αποφασίσουν να ξανανοίξουν το πουγκί με τα ευρά.
Τα κατάφερε μέχρι τωρα ο αντώνης..Τώρα που άρχισε να βάζει χέρι στας ιεράς αγελάδας του γελλαδιστάν μας, άρχισαν οι επαναστατικές γυμναστικές, τα φυτίλια και τα κούγκια…
Εμ δεν έχουμε σάλιο στα ταμείο, εμ παρακαλάμε για δανεικά ,εμ φωνάζουμε κιόλας αυτούς που θα μας τα δώσουν ότι είναι τοκογλύφοι…φυσικά οι αιώνιοι έρωτες μας με τους εκ βορείων ξανθωπούς δεν δίνουν καμιά ανταπόκριση στα κελεύσματα των ερωτευμένων ελλήνων που περιμένουν μόσκοβο εδώ και 200 χρονια.
Οπως και των αδελφών κυπρίων που θάρεσαν ότι θα βρούν λεφτά αλλού.
Σε 2-3 μέρες επέστρεψαν ,ούτε καν αξιολύπητοι, να παρακαλάνε για όσα τους προσέφεραν ,να γλύφουν όπου έφτυναν και να βρίζουν όσους υμνούσαν.
Δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε τελευταία πατατιά του υπέροχου τρελλάδικου μας.
Αντε ας ξεκινήσουμε επανάστασην αδέρφια…Μετά όμως μην ακούω και διαβάζω κλάψες και κοπετούς για άδεια ράφια ταμεία και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Επανάσταση χωρίς αίμα δεν γίνεται, των επαναστατούντων είναι το περισσότερο..ακόμη δεν είδαμε και δεν πάθαμε τίποτες .
Και εμείς στα βουνά ,όλο και θα βρούμε έναν τρόπο να επιζήσουμε.Μαθημένα τα βουνά απο τα χιόνια…Εκεί στις πλατείες του κλεινού άστεως με τας μεραρχίας των επαναστατών συνδικαλισταραίων θέλω να δω πως θα τα βγάλουν πέρα.

Αν μη τι άλλο θα είναι μια ευκαιρία να ωριμάσουμε κοινωνικά..Ομως επειδή τίποτε δεν είναι τζάμπα, επειδή οι μαγκιές πληρώνονται, το τίμημα της δικής μας βίαιης ωρίμανσης ως κοινωνίας θα είναι πολλά βαρύ αδέρφια..
Σωτηρίες και ευρά δεν έρχονται με τον πάντζα τον κοτσακά και τον βαρεμένο..
Ούτε οι γραφικότητες της χρυσής αυγής φτάνουν για να γεμίσουν τα ταμεία..
Δεί δη χρημάτων αδερφοί, και απο αυτά δεν υπάρχει ούτε σέντς.
Αν βαρεθήκαμε μερικοί να μας σώνουν, ακόμη περισσότεροι βαρέθηκαν να ακούν την επανάσταση να αναβάλεται για τον επόμενο μήνα.
Σε ένα εξάμηνο έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε κανονική επανάσταση…Οταν τελειώσει το άτιμο το μνημόνιο με τα ευρά του.Εχουμε καιρόν.
Το δενδρο που παράγει ευρόδενδρα υπάρχει…Οπως και οι ελλοχίμ..
Θα μας σώσουν οι ελλοχίμ ,μια και ο σώρας μαζί με τον πούτιν δεν μπόρεσαν…Ο δε μπαρουφάκης θα κάνει άλλη μια πρόβλεψη ολκής για την δυνατότητα της ελλάδος να διαπραγματευτεί μέτά των ελλοχίμ επιτυχώς.
Αν συμφωνεί και ο κατακαμμένος φυσικά και αφού οι συνιστώσες του υπερπέραν δώσουν το οκέυ στον μικρο αλέξη.
Τα μπάνια του λαού τελειώνουν.
Τα κεφάλια μέσα, το διάλειμμ α ελείωσε.
Η επανάσταση προσεχώς…Το πάσχα..  »

Αλέξης …. Παπανδρέου ή Γεώργιος …. Τσίπρας

Ενα  πολύ  σύντομο  βιντεάκι  με  τις  συγκινητικές  ομοιότητες  Γεωργίου  Παπανδρέου  και  Αλέξη  Τσίπρα.  Απλώς  για  να  μην  υπάρχουν  απορίες  γιατί  τα 3/4  του  ΠΑΣΟΚ    μετακόμισαν  στον  ΣΥΡΙΖΑ   και  ενδεχομένως  μια  απάντηση  για  το  πως  μπορούν  να  ξαναγυρίσουν  στο  ΠΑΣΟΚ.

http://www.antinews.gr/2013/08/27/225272/

Ανάλεκτα…. «Πανεπιστημιακά «

Τα  σημερινά  «Ανάλεκτα»   βρήκαν  σαν  αφορμή   την  προ  ημερών  επέμβαση  της  Αστυνομίας  στους  χώρους  του  Πολυτεχνείου  και  τις  σχετικές  αντιδράσεις. Επισημαίνω  πως  και  ο   Τ Παππάς    στο  άρθρο  του,  παρά  το  ότι   υιοθετεί  την  άποψη  της  «επικοινωνιακής  εισβολής»,  δεν  μπορεί  να  ξεπεράσει  τις  ευθύνες  της  Αριστεράς  για  την  κατάσταση  στα  Πανεπιστήμια. Προσέθεσα  κι  ένα  πρόσφατο  άρθρο  της  Β  Κιντή   (  που  αρκετές  φορές  «βγήκε  μπροστά »  μιλώντας  για  τα  συμβαίνοντα  στα  Πανεπιστήμια) που  μεταξύ  άλλων  μας  υπενθυμίζει  και  τις  επι  τα  χείρω  επεμβάσεις  της  τρικομματικής  στον  πραγματικά   » επαναστατικό» -για  τα  Ελληνικά  δεδομένα-  νόμο  της  Διαμαντοπούλου.

«Δημόφαντος»  Ο   ΦΟΙΤΗΤΟΠΑΤΕΡΑΣ, Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ-ΠΑΓΩΝΙ ΚΑΙ  Ο  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ  ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ  «…Αν καταλαβαίνω καλά, στο μυαλό ορισμένων σήμερα προοδευτικός είναι ο φοιτητοπατέρας που κατεβάζει ρολά όποτε θέλει στο Πανεπιστήμιο, ο πρύτανης που κάνει το…παγώνι για να μην δυσαρεστήσει όσους τον ψήφισαν, και ο πολιτικός που ισχυρίζεται ότι η πανεπιστημιακή αίθουσα αποτελεί αντιεξουσιαστικό προμαχώνα και όχι τόπο γνώσης……» http://www.aixmi.gr/index.php/foithtopatwrasprytanhspagwni/#comment-85235

Τ Παππάς  ΤΑ  ΜΑΤ  ΚΑΝΟΥΝ  ΤΗ  ΔΟΥΛΕΙΑ  ΤΟΥΣ. Η  ΑΡΙΣΤΕΡΑ;;;; «…Το έχουμε επισημάνει ξανά από τούτη εδώ την ιστοσελίδα: Η αμηχανία της, για να μην πούμε η ανοχή της, απέναντι σε φαινόμενα χουλιγκανισμού στους πανεπιστημιακούς χώρους, η αδυναμία των τμημάτων του φοιτητικού κινήματος που αναφέρονται σ’ αυτήν να περιφρουρήσουν και να προστατεύσουν τα Πανεπιστήμια, ο δισταγμός της να αναμετρηθεί στο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο αποφασιστικά με λογικές και πρακτικές που έχουν μετατρέψει το Πανεπιστήμιο από τόπο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, σε περιοχή όπου κάνουν κουμάντο μειοψηφίες, δίνουν τροφή στην κυβέρνηση να την καταγγείλει ότι υποθάλπει τον εξτρεμισμό και επιτρέπουν στον πρωθυπουργό να εμφανίζεται ως ο «εκπορθητής» των φρουρίων παραβατικότητας….»http://www.aixmi.gr/index.php/ta-mat-kanoun-ti-douleia-tous-i-arister/

Β  Κιντή  ΠΟΙΟΙ  ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ  ΤΑ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ  ΤΩΝ  ΑΕΙ;; «…Τον Αύγουστο του 2012 η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ), με σημαιοφόρο τη ΔΗΜΑΡ που είχε στο υπουργείο Παιδείας τον υφυπουργό Θ. Παπαθεοδώρου, πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και από τους πρωτεργάτες της αντίθεσης στον νόμο, επέφερε καίρια πλήγματα στη μεταρρύθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων. http://mhmadas.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#more

«Σκληροί» Νεοδημοκράτες, «σκληρότεροι» Πασόκοι…..

Ο σχηματισμός   συμμαχικών   κυβερνήσεων    στην  Ελλάδα  εδώ  κι  60  σχεδόν  χρόνια  είναι  εντελώς  «out».  Είναι  λογικό  λοιπόν  η  παρούσα  δικομματική  κυβέρνηση  όπως  και  η  προηγηθείσα  τρικομματική  να  ξενίζει  και  να  αντιμετωπίζεται   με  επιφυλάξεις. Πρέπει  όμως  να  ομολογήσω  ότι  δεν  έχω  σταματήσει  να  εντυπωσιάζομαι  από  το  είδος  των  αντιδράσεων  και  την  επιχειρηματολογία  εναντίον  της  κυβέρνησης  τους  τελευταίους  15  μήνες.

Προφανώς  δεν  αναφέρομαι   στις  αντιρρήσεις  για  τις  εφαρμοζόμενες  πολιτικές. Αυτές  είναι  απολύτως  θεμιτές γιατί  με  μια  πολιτική  μπορείς  να  συμφωνείς  ή  να  διαφωνείς.  Αναφέρομαι  στις  αντιρρήσεις  που  αφορούν  αυτή  καθ΄ εαυτή  τη  συνύπαρξη  στο  ίδιο  κυβερνητικό  σχήμα   Νεοδημοκρατώψν  και  Πασόκων (έως  πρόσφατα  και  Δημαριτών).  Το  γεγονός  αντιμετωπίζεται  ως  έγκλημα  καθοσιώσεως  από  υποτίθεται  original  Νεοδημοκράτες  και  original  Πασόκους.

«Κάναμε  πρωθυπουργό  τον  Σαμαρά», » Κάναμε  αντιπρόεδρο  τον  Βενιζέλο», «Γίναμε  συνιστώσα  της  ΝΔ». » Συγκυβερνάμε  με  τους  Πασόκους  που  κατάστρεψαν  τη  χώρα»  και  άλλα  παρόμοια  ακούγονται    από  τους  υποτίθεται  σκληρούς  Νεοδημοκράτες  και  Πασόκους  που  πολύ  θα  ήθελαν   να  μην  ήταν  υποχρεωμένοι  να    συμβιβασθούν  και  να  μοιρασθούν  την  εξουσία. Η  επιθυμία  θεμιτή – κι  εγώ    από  την  στιγμή    που  ψηφίζω  ένα  κόμμα    το  ψηφίζω  για  να  εφαρμόσει  τις  θέσεις  του   και  όχι  και  τις  θέσεις  και  κάποιου άλλου  ούτε  για  να  έχω  στην  κυβέρνηση  ανθρώπους  με  τους  οποίους  επί  χρόνια  ήμουν  σε  απόλυτη  διαφωνία-  αλλά  η  πολιτική  αριθμητική    είναι  αμείλικτη.  Ούτε  30%  δεν  μάζεψε  η  ΝΔ,  το  ΠΑΣΟΚ  πήρε  λιγότερο  κι  απ΄ όσο  πήρε  στην  πρώτη  του  εμφάνιση  το  1974.  Γιατί   περίμεναν   οι  «σκληροί»  οπαδοί  τους  κάτι  καλύτερο  από  μια  αναγκαστικά  προβληματική  συγκυβέρνηση;;;;;

Κι  επειδή  καλό  είναι  να  λέμε  τα  πράγματα  με  το  όνομα  τους… ποιοί  είναι  αυτοί  οι  original   «δεξιοί»  και  «Πασόκοι»   που  εγκαλούν  τα  (πρώην;)  κόμματα    τους  για  την  ανίερη  συμμαχία;  Στη  συντριπτική  τους  πλειοψηφία  αυτοί  που τον  Ιούνιο  του2012   στράφηκαν  -και  δικαίωμα  τους- σε  άλλους  κομματικούς  σχηματισμούς  μη  αφήνοντας  κανένα  άλλο  περιθώριο  σε   ΝΔ  και  ΠΑΣΟΚ  πέραν  αυτής  της  άβολης   συνεργασίας κι  αυτοί    που    επικαλούμενοι    την  αναπόφευκτη  » ανίερη  συμμαχία»   παίρνουν  τις  αποστάσεις  τους.

Στην  πραγματικότητα  για  τους  περισσότερους  από  αυτούς  υπάρχει  κι  ένα  άλλο    βαθύτερο  και  μη  ομολογούμενο  πρόβλημα.  Οι  αρχηγοί  των  (πρώην;)  κομμάτων  τους. Ο  Σαμαράς  για  ένα  μεγάλο  μέρος  των  Νεοδημοκρατών   εξακολουθεί   να    είναι  απλά   ο  άνθρωπος  που  έριξε  τη  ΝΔ το  1993  και  με  την  ΠΟΛΑΝ  απέκλεισε  την  επάνοδο  της  στην  εξουσία (  και  για  σκεφθείτε  πως  δεύτερος  τη  τάξει  στη  ΝΔ   είναι  ο κ Αβραμόπουλος  με  το   περίφημο  ΚΕΠ). Ο  Βενιζέλος  από  την  άλλη  είναι  αυτός  που  αμφισβήτησε  την  αρχηγία  το  2007  από  τον  φυσικό  αρχηγό  του  ΠΑΣΟΚ   ( που  δεν  μπορούσε  παρά  να  είναι  ένας  Παπανδρέου) και  αυτός  που   υποτίθεται   υπονόμευσε  (πως;;)   την  κυβέρνηση  Παπανδρέου.

Η πολιτική    – της  οποίας  μετέχουμε  κι  εμείς  οι  πολίτες  δια  των  επιλογών  μας –  είναι  ζόρικο  πράγμα  και  δεν  είναι  μόνο  αντιπαράθεση  σε  επίπεδο  προσώπων  και  συμβολισμών.  Απαιτεί   να  αναγνωρίζεις  τις  καινούργιες  συνθήκες,   τα   καινούργια   διακυβεύματα,  τους  καινούργιους  κινδύνους, καινούργιους  «φίλους»  και  καινούργιους «εχθρούς». Απαιτεί  και  να  συμβιβάζεσαι.  Μπορείς  βέβαια   και  να   επιλέξεις  τον  ρόλο   του   «ασυμβίβαστου»,  του  «γνήσιου» ,  του  «καθαρού»   και  να  μείνεις    κολλημένος  στις  προ   5ετίας, 10ετίας ή  20ετίας  οπτικές. Η  πραγματικότητα  θα  αναλάβει  την  οδυνηρή  προσγείωση.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Μια χώρα με προβλήματα, ο Πούτιν και μια … προβληματική χώρα.

 Το  τι  αναστάτωση  ξεσήκωσε  η   «προτροπή  του  Πούτιν  να  μην  γίνονται  επενδύσεις  στην  Ελλάδα »    την  είδατε.  Αναλύσεις  επί  αναλύσεων  και  μάλιστα  από  το  σύνολο  του  πολιτικού  φάσματος    Ολα  γράφτηκαν !    «Ο Πούτιν  θύμωσε  επειδή   παραμένουμε  προσδεδεμένοι  στην  Αμερική !»  «Ο  Πούτιν  θύμωσε  με  τον  Σαμαρά  που  ζήτησε  μείωση  της  τιμής  του  αερίου» «Ο  Πούτιν  θέλει  να  βοηθήσει  κι  εμείς  δεν  τον  αφήνουμε», «Ο  Πούτιν  δεν  ήθελε  να  βοηθήσει  ποτέ !»  «Ο  Πούτιν  έχει  στο  στόχαστρο  τον  Σαββίδη»,  «Ο  Πούτιν  προβλέπει  ….δραχμή»

Να  δούμε  λιγάκι  τι  είπε  σύμφωνα  με  τα  ρεπορτάζ  ο  Πούτιν;

«Πρέπει να ερευνήσουμε, γιατί επενδυτές και δικοί μας και ξένοι επενδύουν αρκετά μεγάλα ποσά στο εξωτερικό, αν και έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό εδώ…. Ορισμένοι συνάδελφοι, που είναι παρόντες εδώ, το κάνουν αυτό, αλλά δεν γνωρίζω εάν είναι παρόντες εκείνοι, που επενδύουν αρκετά μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό…Μεταξύ άλλων με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι μια αρκετά σοβαρή επένδυση πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα….Η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα, πνευματικά κοντινή μας, αλλά γνωρίζουμε ποια οικονομικά και εν γένει χρηματιστικά προβλήματα υπάρχουν εκεί. Την ίδια στιγμή, εάν ένας επενδυτής επιλέγει μια τέτοια χώρα, προφανώς προβληματική, για τις επενδύσεις του και την προτιμά, ας πούμε, από την Περιφέρεια του Ροστόφ, γεννάται το ερώτημα: γιατί και τι δεν είναι εδώ αρκετό; Μπορεί η ρίζα του προβλήματος να είναι αυτό, που οι επιχειρηματίες ονομάζουν συχνή αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού;…. «

Αυτό  δηλαδή  που  είπε  ο  Πούτιν  προς  τους  επιχειρηματίες  και  παράγοντες  της  περιφέρειας  του  Ροστώφ  είναι :  » Γιατί  βρε  παιδιά  είμαστε  τόσο  χάλια,  ώστε  κάποιοι  Ρώσοι   επιχειρηματίες  να  πηγαίνουν  και  να  επενδύουν  σε  μια  προβληματική  χώρα  όπως  η Ελλάδα;  Τι  δεν  κάνουμε  σωστά;»  Δηλαδή   ο  σύντροφος   κ Πούτιν  απευθύνθηκε  προς  το   ακροατήριο   του  στο  εσωτερικό     ζητώντας    να  διορθωθούν  κακώς  κείμενα    που  αποτρέπουν  επενδύσεις  στην  Ρωσία.  Προσωπικά  το  βλέπω  πολύ  λογικό  και  απολύτως  θεμιτό. Εκτος  αν  μας    ενόχλησε  το  ότι  μας  αποκάλεσε «προφανώς  προβληματική  χώρα»!  Γιατί  προβληματική  χώρα  είμαστε. Αν   μάλιστα   ο  Πούτιν  πληροφορηθεί  το  τι  σάλο  ξεσήκωσε  η  δήλωση  του,   θα  αντιληφθεί  ακόμα  μια  πλευρά  της  προβληματικότητας  μας.  Νομίζουμε   πως  είμαστε  το  κέντρο  του  κόσμου  και  πως  όλοι  ασχολούνται  με  την  αφεντομουτσουνάρα  μας. 

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Πόση ανοησία μπορούμε να αντέξουμε ;

Χάνουν    τα  σπίτια  τους  500.000    νοικοκυριά  γράφει  μια  εφημερίδα.  Παίρνει  κανένας  «στο  ψιλό»  τον   δαιμόνιο  ρεπόρτερ; Τον  απολύει  η  εφημερίδα  του;  Παραιτείται ο  αρχισυντάκτης;   Οχι  φυσικά !  Το    «αποκαλυπτικό  ρεπορτάζ»   αναπαράγεται   και  από  άλλα  Μέσα,  διανθίζεται κι  ο  ρεπόρτερ  δουλεύει  πυρετωδώς  για  την  επόμενη » αποκάλυψη»  του.

Αλλη  εφημερίδα  γράφει    πως  λόγω  των  «πλειστηριασμών»   150-180.000  οικογένειες    κινδυνεύουν  να  βρεθούν  στο  δρόμο.   (Ωραία  οι  υπόλοιπες  320.000  οικογένειες  την  γλίτωσαν  και  ησύχασαν)  Εντάξει  θα  μου  πείτε  η  εφημερίδα  κυκλοφορεί  μεταξύ  συγγενών  και  φίλων , αλλά  … διάολε… όργανο  της  Αξιωματικής  Αντιπολίτευσης  είσαι. Λίγη  … ελάχιστη  σοβαρότητα!  (Και  γιατί  παρακαλώ  είναι  απαραίτητη;)

Κάποιοι  άλλοι  ανακαλύπτουν  και  καταγγέλουν    πως  υφυπουργός  αμείβεται  με  450.000€    το  χρόνο.  Η  ανακάλυψη  αναπεράγεται.  Γιατί  αυτός  ο  υφυπουργός  450.000€ ;;;;  Ολοι  τόσα  παίρνουν ; ¨Η αυτός  έχει  τον  κ… πίσω ;  Τι  ψάχνεις !  Αφού  το   ΄γραψε  η  εφημερίδα,   ανέβηκε  και  στο  internet ! Ετσι  θα  είναι !   Φυσικά  και  δεν  είναι  έτσι ! Ζήτησε  κανείς  συγγνώμη;;;;

Στέλεχος  της   Αξιωματικής  Αντιπολίτευσης  ανακαλύπτει  πως  η  Αστυνομία  «λειτουργεί  και  ως  κλέφτης»     επειδή   μπήκε  χαράματα  στο  Πολυτεχνείο (σε  κατειλμμένους   από  «αγνώστους» εδώ  και καμμιά  30ριά  χρόνια  χώρους  που  φιλοξενούσαν   διάφορα  περίεργα  αντικείμενα)  και  (άκουσον, άκουσον!)   έκλεισε  και  τους  γύρω  δρόμους  και  «δημιούργησε  εικόνα  πολιορκημένης  πόλης».   Τι  να  κάνουν  και  στην  κυβέρνηση; Προσπαθούν  να  του  απαντήσουν  στα  σοβαρά  και  στα  πλαίσια  της  πολιτικής  ορθότητας.   Ετσι  επιβάλλεται. Αν δεν   επιβαλλόταν    θα  μπορούσε  να   απαντήσει   κανείς  απλώς  «Ουστ ρε  γελοίε !» (ή  να  γράψει  νούμερο  για  επιθεώρηση).

«Όσο καθαρό είναι ότι ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε από τους Κορκονέα και Σαραλιώτη άλλο τόσο καθαρό είναι ότι ο Θανάσης Καναούτης δολοφονήθηκε από τον ελεγκτή και τον οδηγό του τρόλεϊ. »  μας  ανακοινώνει  με  περισπούδαστο  άρθρο  του  άλλο  στέλεχος  του  ΣΥΡΙΖΑ  (Νάσος  Ηλιόπουλος  αν  ενδιαφέρεσθε).  Το  περιορισμένο  βεληνεκές  του  στελέχους – που  προφανώς  ήθελε  να  «κάνει  λεζάντα» – είναι  το  μόνο  που  αποτρέπει  την  επέμβαση  εισαγγελέα.

Αυτά  είναι  μερικά  μόνο  και     πολύ  πρόσφατα    παραδείγματα  «θεσμικής»   ας  πούμε   μπουρδολογίας  , μπουρδολογίας  απέναντι    στην  οποία  δεν  υπάρχει  και  δεν  μπορεί  να  υπάρξει  η  δέουσα  αντίδραση.  Γιατί ;   Δεν  τα  μάθατε;   Μας  ψεκάζουν !!!!!

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ- firiki2010

Εμείς μιλάμε για θυσίες….. αυτοί για αποτελέσματα.

Στις  συζητήσεις  που  γίνονται  στην  Ευρώπη  και  στην  Ελλάδα  σχετικά  με  την  Ελληνική  κρίση  υπάρχει  μια  θεμελιώδης  και  διαρκής  παρεξήγηση.  Για  την  ακρίβεια συζητάμε  με  άλλους  όρους.

Οι  Ευρωπαίοι  εταίροι  είναι  εστιασμένοι  στα  αποτελέσματα  των  εφαρμοζομενων  πολιτικών.  Σταμάτησε  η  παραγωγή  ελλειμμάτων; Πως  πάει  η  ύφεση; Οι  αποκρατικοποιησεις  αποφέρουν  έσοδα; Τι  γίνεται  με  την  φοροδιαφυγή;  Που  βρίσκεται  η  αναδιάρθρωση  του  Δημοσίου;  Η  πολιτική  τους  καθορίζεται  από  τις  ααντήσεις  που  δίνουν  σε  τέτιου  είδους  ερωτήματα. » Φέρτε  αποτελέσματα  , κάντε    πράγματα,  ωστε  να  μπορέσουμε  να  σας  βοηθήσουμε» μας  λένε.

Στην Ελλάδα   η  δημοφιλής  συζήτηση  είναι  οι  θυσίες  του  λαού,  αυτά  τα  οποία  έχασε, τα  βάσανα  που  περνάει,  το  ενδεχόμενο  νέων – φανταστικών  ως  επί  το  πλείστον-  μέτρων  και   νέων  δοκιμασιών .  Κάποιοι   μάλιστα   πιο  «προχωρημένοι» –  μια  και  οι λέξεις  έχουν  χάσει  το  νόημα  τους  – μιλάνε  για  «ανθρωπιστική  κρίση»-  τρομάρα  τους. Το   επιχείρημα  δηλαδή  διαμορφώνεται  κάπως  έτσι : » Εχουμε  1.500.000  ανέργους, 4-5-10.000 αυτοκτονίες,  6 χρόνια  ύφεση, τα  εισοδήματα  έχουν  μειωθεί  κατά  25-30%, δεν  αντέχουμε  άλλο !»

Οι  διαφορετικές  οπτικές  είναι  προφανείς. Και  από  μια  άποψη  δεν  εκπλήσσουν. Βορειοευρωπαϊκός  ορθολογισμός  εναντίον  μεσογειακού  συναισθηματισμού.  Ή  έστω   η  ψύχραιμη  αντιμετώπιση  του  δανειστή  εναντίον    του   αγκομαχητού   του  δανειζόμενου  . Υπάρχουν  όμως  και  κάτι  ακόμα   που  θα  πρέπει  να  συνυπολογίσουμε.  Στον  τόπο  μας  έχουμε  διαχρονικά    μια  ιδιαίτερη  αδυναμία   στις  θυσίες  και  στον –   έστω    και  αδιέξοδο –  ηρωισμό  (συνήθως  των  άλλων)  Κι  ακόμα  λατρεύουμε  διαχρονικά  τον  ρόλο  του  θύματος. Ως  χώρα,  αλλά  και  ως  άτομα  Είμαστε  «ανάδελφον  έθνος», όλοι  μας  έχουν  βάλει  στο  μάτι,  μας  ζηλεύουν  θέλουν  τον  ήλιο  μας  την  θάλασσα  εσχάτως  τα  πετρέλαια  μας  κ.ο.κ. Όλοι  έχουμε  βαφτιστεί  «μικρομεσαίοι»  και  αναζητούμε    την  στοργική  προστασία    του  κράτους  Πόσες  φορές  ακούγατε –  τα  καλά  χρόνια –  το  «Δόξα  τω  Θεώ,  καλά  είμαστε!»  Συνήθως  γκρίνια  και  αυτοθυματοποίηση,  κυρίως  από  αυτούς  που  μόνο  θύματα  δεν  ήταν.

Θα  μου  πείτε… » τι  σχέση  έχουν  όλα  αυτά ;»  Εχουν,  γιατί  μπορεί  να  είναι  ωραία  και  βολικά (βραχυπρόθεσμα)   για  εσωτερική  κατανάλωση  ή  για  ψυχοθεραπεία ,   αλλά  η  προβολή  και  διεκτραγώδηση    των  θυσιών  και  των  βασάνων  (πραγματικών  ή  φανταστικών)  δεν  είναι  ο  καλύτερος  τρόπος  να  διεκδικήσεις  «εθνικά  δίκαια» (κανένα  δεν  τον  νοιάζει  αν έχεις  δίκιο)   ή  πολυ  ουσιαστικότερο  να  υπηρετήσεις   εθνικά  συμφέροντα  έναντι  τρίτων.  Ποτέ  δεν  ήταν !  Πολύ  περισσότερο   στη  σημερινή  συγκυρία.

Πρώτον,  γιατί  δεν  σε  πιστεύουν.  Νομίζετε  ότι  αν  κάποιος  ξένος  επισκεφθεί  σήμερα  την  Ελλάδα  θα  διαπιστώσει  «ανθρωπιστική  κρίση»;  Πιστεύετε  ότι  εκείνοι  δεν  καταλαβαίνουν    αυτό  που  ξέρουμε  εμείς    και  δεν  το  ομολογούμε   ότι   δηλαδή  η  κοινωνία   μας   αντέχει    πολύ  καλύτερα  στην  κρίση  απ΄ ό,τι  δείχνουν  οι  αριθμοί;  Οταν  οι  μισοί    ελεγχόμενοι  επαγγελματίες  δεν  κόβουν  αποδείξεις  νομίζετε  πως  οι  Ευρωπαίοι  θα   μας  συμπονέσουν  για  τα  βάσανα  μας; Οταν  οι  ανασφάλιστοι  εργαζόμενοι  υπολογίζονται  σε  500.000  θα  πιστέψει  κανείς  τα  περί  ανεργίας  στο  27%; (Και  18%  ανεργία πολλή  είναι  και  η  ανασφάλιστη  εργασία  είναι  πρόβλημα  , αλλά  είναι  άλλης  τάξεως  προβλήματα) Οταν  κλαιγόμαστε  επί  μήνες  (χρόνια  μήπως;)  επειδή  θα  μπουν  σε  διαθεσιμότητα  το  3%  των  ΔΥ και  οι  μισοί  από  αυτούς  ενδεχομένως   ΘΑ   απολυθούν  νομίζετε  μας  παίρνουν  στα  σοβαρά;

Δεύτερον,  γιατί  δεν  τους  ενδιαφέρει ! Οι  Ευρωπαίοι  εταίροι  δεν  ενδιαφέρονται  καθόλου  για  την  κλάψα  μας  και  την  διεκτραγώδηση  των  θυσιών  μας  (άσχετα  αν  για  διπλωματικούς  λόγους  εκφράζουν  την  συμπάθεια  τους).  Ενδιαφέρονται   να  φτάσουμε    σε  μια  κατάσταση  τέτοια    ώστε   να   μην  χρειάζεται   να  βάζουν  κάθε  λίγο  και  λιγάκι   το  χέρι  στην  τσέπη  για  να  στηρίζουν  ένα    προβληματικό  εταίρο. Ο  εταίρος  ή  θα  σταθεί  στα  πόδια  του  ή  θα  πάψει  να  είναι  εταίρος. (Εντελώς  διαφορετικό  θέμα  το  κατά  πόσο  επέλεξαν  σωστή  συνταγή)

Δεν  έχω  καμμία  αυταπάτη. Η  δημοφιλής  συζήτηση  στην Ελλάδα  θα  συνεχίσει  να  είναι  : «οι  θυσίες  του Ελληνικού λαού»  Και  θα  συνεχίσουμε  να  τις  διεκτραγωδούμε.  Αν  από  την  αρχή  το  είχαμε  πάρει  απόφαση  και  συζητούσαμε   ότι  και  ο  υπόλοιπος  κόσμος   δηλ «πως  θα  πετύχουμε  αποτελέσματα»  οι  θυσίες  θα  ήταν  πολύ  λιγότερες.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Aνάλεκτα 9/8-20/8/2013

Μερικά  από  τα  ενδιαφέροντα    κείμενα  που  βρήκα  τις  τελευταίες  μέρες  στο  διαδίκτυο.  Κάπου  συμφωνώ  κάπου  ίσως όχι. Αν θέλετε  το  συζητάμε…

A Aνδριανόπουλος  ΓΙΑΤΙ  ΝΑ  ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ  ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ;  «…Η αλήθεια όμως είναι πως η σοσιαλιστική διάσταση είναι καθοριστική για την οριοθέτηση του ιδεολογικού προφίλ του χώρου αυτού. Δεν είναι τυχαίο πως η Χρυσή Αυγή ελάχιστα διαφοροποιείται από τους εκφραστές των διαφόρων παρατάξεων της μαχητικής Αριστεράς στα ζητήματα της οικονομίας. Επιθυμεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση και τον κεντρικό έλεγχο της οικονομίας…»http://www.blemilo.com/2013/07/blog-post_21.html

«ΟΡΕΣΤΗΣ» Η ΑΛΗΘΕΙΑ  ΛΑΜΠΕΙ  ΜΟΝΟ  ΓΥΜΝΗ…  «Δεν εγραψα μεχρι τωρα ουτε γραμμη προσωπικη για το θανατο του Θαναση. Ετσι τον πρωτοειπε ο Μηλιος οταν μιλησε για τον «φονο του Θαναση «. Με το μικρο του ονομα. Ειχε ηδη αποφασισει οτι θελει δεν θελει ο Θανασης θα γινοταν ενα φιλαρακι καρδιας για τα δικαιωματα του οποιου ο θειος ΣΥΡΙΖΑ θα μαχοτανε με ολες του τις δυναμεις…Μετα διαβασα για το τουιτ της Διβανη και ειδα με τα ματια μου τον σκατολακκο οπου την εριξαν ολοι αυτοι που με το ετσι θελω » ντυνουν » την αληθεια της καθε στιγμης σε ασορτι χρωματα με τους πολιτικους σκοπους τους.…»  http://planus.pblogs.gr/2013/08/h-alhtheia-lampei-mono-gymnh-otan-prospathoyn-na-thn-ntysoyn.html

Σ Πολυμίλης  » ΕΙΣΑΙ  ΩΡΑΙΟΣ  ΣΑΝ  ΕΛΛΗΝΑΣ»  «…Οσο και να μην αρέσει σε κάποιους, που επιμένουν να βλέπουν μόνο τη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, η ελληνική κοινωνία μπορεί να είναι βαθιά διχοτομημένη ανάμεσα στη μοιρολατρία και στην καλοπέραση, αλλά παρά την κρίση κατάφερε να αντέξει πολύ περισσότερο από ό,τι δείχνουν τα νούμερα και οι στατιστικές. Ισως γιατί υπήρχε αρκετός κρυφός πλούτος, ίσως γιατί το μαύρο χρήμα εξακολουθεί να κυκλοφορεί, ίσως γιατί οι οικογενειακοί και οι συγγενικοί δεσμοί παραμένουν πολύ πιο συνεκτικοί απʼ ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες…»  http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=21559&sw=1366

Κυβέρνηση- Σταυρίδης : Μαγκιά τους !!!

Με  την  «υπόθεση  Σταυρίδη»  ομολογώ  πως  αισθάνομαι  διχασμένος.

Από  τη  μια  δεν  βλέπω  κάτι  επιλήψιμο  στο  ότι  ο  Μελισσανίδης  «πέταξε»   με  το  αεροπλάνο  του  τον  κ Σταυρίδη  μέχρι  την  Κεφαλλονιά.  Είναι  απολύτως  βέβαιο  ότι  ο  κ  Σταυρίδης πέταξε   κι  άλλες  φορές  με  αεροπλάνα  επιχειρηματιών ,  ταξίδεψε  με  κότερα  ή  φιλοξενήθηκε  σε  βίλλες  τους.  Και  ειλικρινά  δεν  βλέπω  τίποτα  κακό  σε  αυτό. Πετυχημένος  μάνατζερ  κι  επιχειρηματίας  επί  χρόνια   ο  πρώην  Πρόεδρος  του  ΤΑΙΠΕΔ  είναι    λογικό    να  έχει  » εγκάρδιες  σχέσεις  με  όλους  αυτούς  τους  επιχειρηματίες»  όπως  είπε  ο  ίδιος. Δεν  καταλαβαίνω  από  που  κι  ως  που  ο   κ Σταυρίδης  θα  έπρεπε  να  έχει  εγκάρδιες  σχέσεις  με…..  εμένα   και  γιατί  ο  Μελισσανίδης  θα  έπρεπε  να   προτείνει    και  σε  μένα  να  με  πετάξει  με  το  αεροπλάνο  του  μέχρι  τον  τόπο  των  διακοπών  μου.

Ετσι  λοιπόν,   το  να  αποπέμπεται  ο  πρώην  Πρόεδρος  του  ΤΑΙΠΕΔ  για  τον  συγκεκριμένο  λόγο  μου  φαίνεται  λίγο   υποκριτικό.  Την  κάνει  καλά  την  δουλειά  του;  Αυτό  είναι  το  μόνο  ερώτημα  που  θα  έπρεπε  να  απασχολεί  κι  εμάς  και  την  κυβέρνηση.

Από  την  άλλη    δεν  την  πολυκαταλαβαίνω  και  την  τοποθέτηση  του κ  Σταυρίδη. «Καταλαβαίνω ότι έφερα σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, και λυπάμαι γι’ αυτό»   Το  ότι  έφερε  σε  δύσκολη  θέση  την  κυβέρνηση  το  κατάλαβε  εκ  των  υστέρων;  Δεν  το  καταλάβαινε  ότι  θα  την  έφερνε  σε  δύσκολη  θέση  όταν  αποδεχόταν  την  πρόσκληση  του κ Μελισανίδη; Κι  αν  το  καταλάβαινε  γιατί  την  αποδέχθηκε; (Μια  υποψία  είναι  ότι  πήγαινε  φιρί-φιρί  να  «τον  φύγουν»).

Κι  ενώ  δεν  μπορώ  παρά  να  συνυπογράψω  την  δήλωση  του  «θέλω να είμαι διαφανέστατος και να μην ντρέπομαι γι’ αυτό που κάνω «   έχω  σοβαρές  ενστάσεις  για  τη  συνέχεια  της  δήλωσης  . «Δε θα γίνω μοναχός στα καλά καθούμενα επειδή πήρα τη θέση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ». Δεν  είμαι – γενικώς- υπέρ  του  «μοναχισμού»  κι  ούτε  πολύ  περισσότερο  μου  αρέσει  να  το  παίζουν  «μοναχοί»  άνθρωποι  που   μήτε  γουστάρουν  να  είναι   «μοναχοί»  ούτε  η  περιουσιακή  τους  κατάσταση  συνάδει  με  τον  «μοναχισμό». Αλλά   η  ανάληψη  της  θέσης  του  Προέδρου του  ΤΑΙΠΕΔ  μπορεί  να  μην  απαιτεί  «στα  καλά  καθούμενα»  να  γίνει  κανείς  μοναχός  απαιτεί   όμως   να  βλέπει  λίγο  πέρα  από  τη  μύτη  του. Απαιτεί  να  σκέφτεται    και  πολιτικά.  Απαιτεί  να  μετράει  προσεκτικά    ενδεχόμενες    «παράπλευρες»  συνέπειες  δηλώσεων. πράξεων  και  παραλείψεων.

Ο κ  Σταυρίδης  δεν  γουστάρει  να  υποκρίνεται. Μαγκιά  του ! Η  κυβέρνηση  απαιτεί οι  συνεργάτες  της  και  μάλιστα  σε  τόσο  ευαίσθητες  θέσεις να υπηρετούν   και  επικοινωνιακά  την  προσπάθεια  της. Μαγκιά  της !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Μακριά από PC καλοκαιριάτικα.

Μερικές  καλοκαιριάτικες  μέρες  μακριά από  PC   (και  ελάχιστη  επαφή  με κανάλια  και  εφημερίδες)  ήταν  μια  καλή  ευκαιρία ….

– να  συνειδητοποιήσω  ότι εχω  ξεμάθει  να    γράφω  χρησιμοποιώντας  στυλό  και  χαρτί. Γράφω  μισή  σελίδα  , τα  3/4  είναι  μουτζούρες  και  τα  υπόλοιπα  «λίθοι πλίνθοι, κέραμοι  ατάκτως  ερριμμένα».

–  να  ανακαλύψω   πως   μου λείπουν  οι   συνήθεις   αφορμές  να  γράψω.   Οι  αφορμές    αυτές  που  είναι  άφθονες  αν  κάνεις  μια  γρήγορη  βόλτα  στο  διαδίκτυο. Σαν  να  εξαφανίζεται  ένας  κόσμος  και  να  αναδύεται ένας  άλλος   που  σου  δίνει  άλλες  αφορμές  για  άλλου  είδους  κείμενα.

– να  σκεφτώ  και  να  «αμπελοφιλοσοφήσω»  λιγάκι  πάνω  σε  γενικότερα  θέματα.  Αυτά  για  τα  οποία  η  επικαιρότητα  αλλά  και  η  ανάγκη  μικρών  κειμένων     σου  «απαγορεύουν»  να  γράψεις.  Λες  «ασ΄ το  γι  αργότερα»,  το  «αργότερα»  δεν  έρχεται  ποτέ  και  περιορίζεσαι  αυτά  τα  γενικότερα  και  σημαντικά  ζητήματα  να  τα  θίγεις  μόνο  παρεμπιπτόντως.

– να  αναρωτηθώ   μήπως  τελικά    ο  κόσμος  του  διαδικτύου    είναι  μια   στρεβλή  αντανάκλαση    του  πραγματικού  κόσμου.  Ενός  κόσμου  που  πορεύεται  ίσως   και  παγερά  αδιάφορος  για  τα ….  ηλεκτρονικώς  «συμβαίνοντα».

–  να  επιβεβαιώσω  ότι  το  firiki2010  για  ανεξήγητους  λόγους  μου  έχει  γίνει  μεγάλη… «ψώρα».

   Eχουμε  μπροστά  μας  λίγο  καλοκαίρι  ακόμα , οι  καλοκαιρινές     «αποδράσεις»   συνεχίζονται  (δεν  είναι  άσχημος  μήνας  κι  ο  Σεπτέμβρης)   αλλά  κάπου  εδώ  μου  φαίνεται  πως  αρχίζει  δειλά   η …καινούργια  σεζόν.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010