Κάτι σαν απολογισμός (β΄ μέρος)

(Συνεχίζω    τον  «απολογισμό»  με  αποσπάσματα   αναρτήσεων  του  β΄ εξαμήνου  του 2012)

«…Η  αλλαγή  του  μνημονίου  δεν  είναι  θέμα  πολιτικής  βούλησης  και  μόνο, ούτε  θα  είναι  το  αποτέλεσμα  ενός  (ανατολίτικου)  καλού  ή  λιγότερου  καλού  παζαριού. Η  αλλαγή  του  μνημονίου  μπορεί  να  έρθει  και  θα  έρθει,  όταν    σε   δυσβάστακτα    και   μη  αποτελεσματικά   μέτρα  του  μνημονίου  θα  έχουμε  να  αντιτάξουμε  ένα  ρεαλιστικό  και  αποτελεσματικό  εθνικό  σχέδιο,  το  οποίο  θα  αρχίσουμε  να  υλοποιούμε. Επισήμανση: Το  εθνικό  αυτό    σχέδιο  θα  περιλαμβάνει  κι  ένα  σωρό  από  μέτρα  που  περιλαμβάνονται  και  στο  μνημόνιο  1,  που  θα  έπρεπε  να  τα  είχαμε  υλοποιήσει  εδώ  και  χρόνια  ανεξαρτήτως  μνημονίου  και  που  οι  ιδεολογικές  αγκυλώσεις  κυρίως  της  κυβέρνησης  Παπανδρέου  είχαν  αποτρέψει  την  εφαρμογή  τους.

Η  διαπραγμάτευση  η αλληλεγγύη, η  κατανόηση  είναι  δρόμοι  διπλής  κατεύθυνσης. Οταν  αυτό  δεν  γίνεται  αντιληπτό  χάνει  αυτός  που  τις  έχει  ανάγκη. » 16/7

———————

«…Απολύτως  ηλίθιες  κινήσεις  όπως  ο  αποκλεισμός  της  Παπαχρήστου , που  θέλουν   ΑΠΟΛΥΤΩΣ  ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ  επαναλαμβάνω –   να  κάνουν  επίδειξη  αντιρατσιστικής  ευαισθησίας    θα  πούνε  κάποιοι  ρίχνουν  νερό  στον  μύλο    του  ρατσισμού. Διαφωνώ.  Κανένας  δεν  γίνεται  ρατσιστής  λόγω  της  χαζομάρας  που  θα  πεί  ο  όποιος  κ Κούβελος. Οπως  και   κανένας  δεν  γίνεται    ή  χαρακτηρίζεται  ρατσιστής  από  το  όποιο  –  εντελώς  ανώδυνο  στη  συγκεκριμένη  περίτωση-  αστειάκι.

Σε  τελευταία  ανάλυση    τέτοιου  μεγέθους  ηλιθιότητες – όπως  η  αντιμετώπιση  της  Παπαχρήστου  –  εμένα  με  παραπέμπουν μάλλον  σε ενοχικά  συμπλέγματα.   Κάνεις  επίδειξη  αντιρατσισμού  γιατί  φοβάσαι  μη  σε  πούνε  ρατσιστή,  επειδή    πιθανώτατα  κατά  βάθος…  είσαι !»   25/7

——————-

«…Αυτή  την  εποχή    που  ιδιωτικοί  υπάλληλοι    την  πέφτουνε  στους  δημόσιους,  δημόσιοι  υπάλληλοι  στους  ελεύθερους  επαγγελματίες,  επιχειρηματίες  στους  υπαλλήλους  τους ,  εργαζόμενοι  στους  συνταξιούχους,  συνταξιούχοι  σε  συνταξιούχους  και  όλοι  μαζί  στην  Πολιτεία  και  τους  πολιτικούς,    όταν  ακούω  κάποιον    να  κριτικάρει,  μονίμως  ένα  ερώτημα  μου  έρχεται  στο  μυαλό :  “Κι   εσύ ,  αγαπητέ…;  Εσύ  τι  θέση  έχεις  σε  αυτό  το  μπάχαλο;  Μήπως  διορίστηκες  από  το  παράθυρο; Μήπως  στη  δουλειά  σου  τα  ξύνεις; Δηλώνεις  το  σύνολο  των  εισοδημάτων  σου;  Αποδείξεις  δίνεις; Το  εξοχικό  νόμιμο; Πόσες  φορές  σήκωσες  το  τηλέφωνο  για  κάποια  διευκόλυνση;”  13/8

————————————

Για  τον  κ  Δρίτσα   (και  δυστυχώς  όχι  μόνο  γι  αυτόν)  η  φοροδιαφυγή  υπάρχει  σαν  ένα    αόριστο  και  νεφελώδες  μέγεθος. Κάτι  σαν  σύννεφο, σαν  κατάρα  που  πλανιέται  πάνω  από  τον  τόπο. Δεν  υπάρχει  κάποιο  υποκείμενο,  δεν  υπάρχει   αυτός  που  φοροδιαφεύγει . Δεν  υπάρχει  φοροφυγάς .  Κι  αν  υπάρχει, πρωτίστως  είναι  ψηφοφόρος! (Και  πάνσοφος, παντοδύναμος,πανάγαθος, αδούλωτος,  δοκιμαζόμενος,  αγανακτισμένος  και….  καραμπουζουκλίδικος  λαός)  21/8

————————–

Δεν  είμαστε  λοιπόν  “ολοι  μαζί”!  Δεν  είμαστε  όλοι  ίδιοι !  Δεν  είμαστε  όλοι  από  την  ίδια  πλευρά !  Κάπου  στο  τέλος  της  ανακοίνωσης  της   και  η  ίδια  η  ΟΛΜΕ  το  επισημαίνει:  ” Το δίλημμα τέθηκε τρομακτικά: ή Εμείς ή Αυτοί. “    Στ΄ αυτιά   αυτό  το  “τσαμπουκαλίστικο”   δίλημμα    ειπωμένο  από  δασκάλους  ( ή  “δασκάλους”)  ηχεί  βαθειά  αντιεκπαιδευτικό.  Από  τη  μια  το  “εμείς”  – όλοι  εμείς   κι    όλοι  εσείς  φυσικά  στους  οποίους  απευθυνόμαστε – οι  “καλοί”   κι  από  την  άλλη  όσοι  δεν  είναι  μαζί  μας,  απρόσωποι κι  απόμακροι  εκπρόσωποι  ή  πράκτορες  κάποιας  εξουσίας  που  μας  κάθησε  με  το  ζόρι  στο  σβέρκο.    Ισως  όμως  ως  ένα  βαθμό   και  να  έχουν  δίκιο.  Λιγότερο  αυτάρεσκα  εγώ  θα  έλεγα :  ” Ή   τα  λαμόγια, οι “παρτάκηδες”,  οι  άχρηστοι,  οι  εκ πεποιθήσεως  τεμπέληδες,  οι  γλείφτες, οι  κλέφτες, οι… οι…   ή  οι …. “άλλοι”  Και  τους    μεν  και  τους  δε  δεν  τους  χωράει  πια    ο  τόπος. Θα  βουλιάξει.  11/9

————–

«…Η  προσωπική  μου  θέση  είναι  ότι  σε  μια  Δημοκρατία  η  βία  ως  μέσο  επίλυσης  πολιτικών  διαφορών, η  βία   ως  μέσο  πίεσης, η  βία  ως  άρνηση  εφαρμογής  του  νόμου  είναι  απαράδεκτη  και  όποιος  την  ασκεί  πρέπει  να  υφίσταται  τις  νόμιμες  συνέπειες . Και  για  να  το  ξεκαθαρίσουμε : βία  είναι  και  το  ξύλο,  και  οι  προπηλακισμοί, και  οι  καταλήψεις, και  το  κάψιμο,  και  η  πα ρεμπόδιση  πρόσβασης, και  το  γιαούρωμα, και  το  μπουγέλωμα.  Ανεξάρτητα  του  ποιος  είναι  ο  “θύτης”  και  ποιος  το  “θύμα”. Ανεξάρτητα  του   αν  η  βία  ασκείται  για  “καλό  σκοπό”  (ποιος  άραγε  το  κρίνει;  ο θύτης;)  ανεξάρτητα    ακόμα    και    του αν  η  ασκούμενη  βία  έχει  την  έγκριση  της  πλειοψηφίας  (έγκριση  που  προφανώς  είναι  πρακτικά  αδύνατο  να  διαπιστωθεί). Κι  αν  σας  ξενίζει   αυτό  το  τελευταίο  να  δώσω ένα  χοντροκομμένο   και  ακραίο παράδειγμα :  Ακόμα  κι  αν  το  80%  αποφασίσει  ότι  για  να  σωθεί  η  χώρα  (ο  “καλός  σκοπός”  που  λέγαμε) πρέπει  να  πλακώσουμε  στο  ξύλο  τους  γαλανομάτηδες,  αυτή  η  άσκηση  βίας  θα  ήταν  και  πάλι  απαράδεκτη. Γιατί  απλά  την  απαγορεύει  ο νόμος….» 13/9

——-

«…Θα  πρέπει  να  ομολογήσετε  ότι  τα  συμφέροντα  και  οι  στοχεύσεις  των  αυριανών   απεργών  είναι   απολύτως  αντικρουόμενα.  Οι  δημόσιοι  υπάλληλοι   θέλουν  να  προστατεύσουν  τις  θέσεις  τους  και  δεν  γουστάρουν  τίποτα  που  θα  τους  βγάλει  από  την  βολή  τους και  –   ως  ένα  σημείο  με  το  δίκιο  τους –  φωνάζουν  ότι   αυτοί  είναι  ο  εύκολος  στόχος. Οι    ιδιωτικοί  υπάλληλοι, οι  ελεύθεροι  επαγγελματίες   κι  ακόμα  περισσότερο  οι  άνεργοι   τους  θεωρούν  “κοπρίτες” και  δεν  θα  είχαν  και  σημαντικές   αντιρήσεις  να  δουν  καμμιά  50ριά  χιλιάδες  από  αυτούς  στο  δρόμο. Βιοτέχνες  κι    έμποροι  που  βεβαίως   δημόσιοι  και  ιδιωτικοί  τους  κατηγορούν  ότι  φοροδιαφεύγουν  ασύστολα  θέλουν  ένα  πιο   “φιλικό”  δημόσιο,  πιο  “γαλαντόμες”  Τράπεζες , πελάτες  που  να  διαθέτουν  χρήμα  και  πιο  φθηνό  και  ευέλικτο  προσωπικό.  Οι  δικαστικοί  δεν  θέλουν  να  δεχθούν  μείωση  των   αποδοχών  τους  -που  οι  υπόλοιποι   θεωρούν  εξαιρετικά  υψηλές-  επικαλούμενοι  το  Σύνταγμα (το  Σύνταγμα   όμως δεν  λεει   και  ότι  συμμετέχουμε  όλοι  στα  φορολογικά  βάρη  ανάλογα  με  τις  δυνατότητες  μας;), αλλά  κατά  τ΄ άλλα  ταλαιπωρούν  την  κοινωνία  με απλές  υποθεσούλες  να  δικάζονται  σε  2  χρόνια ( δεν  μιλάω  για  αναβολές  εφέσεις  κλπ) και  κακουργήματα  να  τελεσιδικούν  σε  5-7  χρόνια. Οι  Τραπεζουπάλληλοι  που  όλοι  οι  υπόλοιποι  τους  θεωρούν  προνομιούχους  (όχι  άδικα  μια  και  απ΄ ότι  μαθαίνω  μόλις  πριν  λίγο  καιρό  υπήρξε   η  πρώτη  περικοπή  αποδοχών  τους  μόλις   κατά   7%)  ζητάν  κι  αυτοί  κάτι, όπως  κάτι  θα  ζητάνε  και  οι  υπάλληλοι  της  Τοπικής  Αυτοδιοίκησης  ,  της  Τοπικής  Αυτοδιοίκησης  που  στο  όνομα  του  Αυτοδιοίκητου  είναι  η  μεγαλύτερη  εστία  διαφθοράς  και  η  φωλιά  του  πλέον  προκλητικού  κηφηναριού. Ολα  αυτά  και  πολύ  περισσότερα  υπό  τον  μανδύα  του  ενδιαφέροντος  για  το  κοινό  καλό  και  το  δημόσιο  συμφέρον!»  25/9

————

«..Το  πιο  ενδιαφέρον  ίσως  είναι  ότι   όσοι   πολέμησαν  την  ευρωπαϊκή  λύση,  όσοι  υπερασπίστηκαν  λύσεις  που  περιλάμβαναν  την  Ελληνική  “λεβεντιά”,  τον  τσαμπουκά,  τον  “εκβιασμό”  των    εταίρων,  ώστε  να  υποχρεωθούν  να  μας  σώσουν  με  τους  δικούς  μας  όρους, όλοι  αυτοί  έχουν  “σκυλιάσει”.  Οι  διάφορες  “Αριστερές”   που ποτέ  δεν  ήθελαν  λύση  προβλημάτων  αλλά  ποντάριζαν  στην  όξυνση  τους,  παρέα  με  διάφορους  απιθανοαπίθανους  της  “δεξιάς”  (;;;)   που  πήραν  τα  χούγια  τους, τρέμουν  οτιδήποτε  μπορεί  να  βοηθήσει  στη  λύση  του  προβλήματος (ΠΡΟΣΟΧΗ:  Οχι να  λύσει  το  πρόβλημα- το  πρόβλημα  θα  το  λύσουμε  εμείς).  Πάνω  απ΄ όλα  τρέμουν  ένα  καλό  κλίμα.  Το  καλύτερο  τους  ήταν     ανόητες  δηλώσεις  Ευρωπαίων  αξιωματούχων,  ηλίθια  δημοσιεύματα  Ευρωπαϊκών   ΜΜΕ   και  οι  ακόμα  πιο  ανόητες  Ελληνικές  αντιδράσεις. Το  παιχνίδι  φαίνεται  να  αλλάζει . Και θα  κάνουν   ό,τι  περνά  από  το  χέρι  τους  για  να  το  χαλάσουν.»    7/10

—————

«…Για  ποιον  περίεργο  λόγο  έπρεπε μόνοι  μας  να  κάνουμε  προσπάθεια  να  εμφανίσουμε  το  έλλειμμα  μας  όσο  το  δυνατόν  μεγαλύτερο;

Για  ποιον  λόγο  έπρεπε  να  περιφερόμαστε   στην  Ευρώπη “διαφημίζοντας”  τις  παθογένειες  μας  και  μιλώντας  για  “Τιτανικούς”;  Τι  περισσότερο  έκαναν  λίγους  μόλις  μήνες  αργότερα   διάφορες  Ευρωπαϊκές  φυλλάδες;

Για  ποιον  λόγο  έπρεπε  να  προκαλούμε  την  ΕΕ  που  είχε  συστήσει  -προεκλογικά  ακόμη  και  ανεξαρτήτως  αποτελέσματος  εκλογών- δημοσιονομική  πειθαρχία , μιλώντας  για  αυξήσεις  πάνω  από  τον  πληθωρισμό  και  μοιράζοντας  επιδόματα;

Για  ποιο  λόγο  δεν  καλύψαμε  εγκαίρως  τις  χρηματοδοτικές  μας  ανάγκες  αφού  μέχρι  και  τον  Ιανουάριο  του 2011   δανειζόμασταν   άνετα  και  χαμηλότοκα  από  τις  αγορές ;

Γιατί    σε  τελευταία  ανάλυση    στερήσαμε  από  τον  εαυτό  μας  τον  ΧΡΟΝΟ  για τον  οποίο  σε  λίγους  μόνο  μήνες  παρακαλούσαμε;  Περισσότερο  χρόνο  δεν  ζητάμε  και  σήμερα; Γιατί  περάσαμε  μόνοι  μας  την  θηλειά  στο  λαιμό  μας; »  12/10

————————

«…Τα  πράγματα   είναι  απλά!  Δεν  γουστάρεις  τις  παρελάσεις;;; Κάτσε  σπίτι  σου!  Θέλεις  την  ημέρα   μιας  εθνικής  γιορτής  να  διαδηλώσεις, να  διαμαρτυρηθείς;  Θέλεις  να  δώσεις  στην  εθνική  επέτειο  το  δικό  σου  νόημα;; Θέλεις  να  την  τιμήσεις  ή  να  την  καταγγείλεις; Διοργάνωσε  μια  δικιά  σου  ξεχωριστή  εκδήλωση! (Μπορεί  να  έρθω  κι  εγώ).  Δικαίωμα  σου   να  μιλάς  για  “αβλαβή  διέλευση”  των  Ιταλικών  στρατευμάτων,  δικαίωμα  σου  να  θεωρείς ότι  δεν  έπρεπε  να  εμπλακοούμε  στον  Β΄ΠΠ -λες  και  μας  ρώτησε  κανείς – (αναφερομαι  στις   σχετικές   απόψεις  ενός  στελέχους  του ΣΥΡΙΖΑ  που  χθες  φιλοξένησε  η  “Αυγή” – το  άρθρο  και  σχεττικός  σχολιασμός  στο    http://www.antinews.gr/2012/10/28/186432/),  δικαίωμα  σου  να  πιστεύειως   το  “όχι”  του  ΄40  συνεπάγεται  “όχι”  στην  τρόϊκα,   δικαίωμα  σου  να  πιστεύεις  ότι  είμαστε  υπό  κατοχή,  δικαίωμα  σου  να  πιστεύεις  ακόμα  κι  ότι  μας….  ψεκάζουν! Δικαίωμα  σου!Γιατί  θα  πρέπει  να  επιβάλεις  με   το “τσαμπουκαλίκι”  σου  στην  Πολιτεία  και  άρα  σε  όλους  τους  πολίτες  τον  δικό  σου  “εορτασμό”;;;Γιατί  είναι  η  δική σου  άποψη    αυτή  στην  οποία  θα  πρέπει  οι  υπόλοιποι  να  υποκύψουμε;;;;;  Φασισμός, ηλιθιότητα  ή  καραγκιοζλίκι;;;  Μάλλον  κάποιος  συνδυασμός  και  των  τριών!»  29/10

—————

«…Kαι  ας  μην  ξεχνάμε  δύο  πραγματάκια :

1. Σε  μια  Ευρώπη  που  αλλάζει – και  κατά  τη  γνώμη  μου  στην  κατεύθυνση  “περισσότερη  Ευρώπη” – το  χρέος  ή  ένα  μέρος  του   πιθανώτατα   θα  “κοινοτικοποιηθεί”.

2  Όλες   οι  χώρες  έχουν  χρέος. Ισως  κάποια  στιγμή-μπορεί  και  σύντομα-  το  θέμα  του  Ευρωπαϊκού  ή  και  του  παγκόσμιου  χρέους  να  είναι  αντικείμενο μιας  διάσκεψης   ( δεν  εννοώ  ένα  τριήμερο  στις  Βρυξέλλες  ή  σ΄ ενα  περισσότερο  εξωτικό  μέρος) προκειμένου  να  υπάρξει  κάποιου  είδους  συνολική  λύση,  που  θα  περιλαμβάνει  τους  πάντες  (και  εμάς).

Τίποτα   από  τα  παραπάνω  ενδεχόμενα  δεν  αποτελεί  λόγο  εφησυχασμού. Διοτι  είναι  σαφές    ότι    ο τρόπος  συμμετοχής  του  καθενός  στη  όποια  συνολική  λύση,  δεν  θα  είναι  απλώς  θέμα  διαπραγμάτευσης,  αλλά  κυρίως  συνάρτησης  της  οικονομικής  του  κατάστασης. Γι  αυτό  εμείς  πρέπει  να  κάνουμε  τη  δουλειά  μας. Επιστροφή  σε  θετικούς  ρυθμούς  ανάπτυξης  και   δημοσιονομικά  πρωτογενή  πλεονάσματα…..»  16/11

————————-

«…Κάθε  γενιά, κάθε  φουρνιά,  ο  καθένας  τελικά   αισθάνθηκε  ότι  είχε  δικαίωμα,  υποχρέωση  ίσως,  στο  “δικό  του  Πολυτεχνείο”.  Ε,  όχι  ρε  μάγκα  μου,  δεν  είναι  έτσι ! Δεν  μπορείς  να  έχεις     ” Πολυτεχνείο”, γιατί – ευτυχώς  για  σένα –  δεν  έχεις   δικτατορία  και  το  “Πολυτεχνείο  σου”  και  η  “εξέγερση  σου”  είναι   κάτι  μεταξύ   γραφικότητας,  επίδειξης  κόμπλεξ  και  χαβαλέ! »   17/11

——————————-

«…Εν  ολίγοις,  αυτό  που  ισχυρίζομαι  είναι  ότι    όσο  πιο  ανορθολογικά  λειτουργεί  ένα  κράτος   για  την  διαχείριση  των  εσόδων  του    τόσο ….. μικρότερη  είναι  η  ζημιά  που  παθαίνει   το  ίδιο  και  οι  πολίτες  του  από  την  φοροδιαφυγή. Ενδεχομένως  θα  σας  φανεί  παραδοξολογία, εν  τούτοις  η  πραγματικότητα  αυτή  εξηγεί  σε  μεγάλο  βαθμό  γιατί  αντέχει -όσο  αντέχει-  ακόμα  η  Ελληνική  κοινωνία  μετά  μια  πενταετία (!!!!)  θυελλώδους  ύφεσης. …» 8/12

————-

«…Τι  θα  πει  είσαι  υπέρ  του  μνημονίου;  Για  να  κάνεις  τι ;  Τι  θέλεις  ν΄ αλλάξεις  ; Σε  ποια  κατεύθυνση; Τι  θα  πει  είσαι  κατά  του  μνημονίου ;   Χαρήκαμε ! Τι  ακριβώς  θέλεις  να  κάνεις;  Πως  θα  το  προσπαθήσεις; Γιατί  το  να  “καταργήσεις  το  μνημόνιο” δεν  λέει   απολύτως  τίποτα  αν  δεν  μου  μιλήσεις  για  το  μετά.

Τι  κράτος  θέλουμε; Ποσο  μεγάλο  και  με  τι  αρμοδιότητες; Τι  σχολεία  και  Πανεπισήμια  χρειαζόμαστε; Τι  νοσοκομεία;  Θέλουμε  επιχειρήσεις   (και  επιχειρηματίες)  ή  δεν  γουστάρουμε;  Θέλουμε    πραγματικά   να  γίνουμε  πετρελαιοπραγωγοί  ή  θέλουμε  να  απεξαρτηθούμε   από  το  πετρέλαιο;  Μας  ενδιαφέρει  ή  όχι  το  πόσοι  και  ποιοι  μετανάστες “φιλοξενούνται”  στην  Ελλάδα;  Εχουμε   ή  όχι  πρόβλημα  με  κάποιους  γείτονες  μας;  Τι  κάνουμε  γι  αυτό; Θέλουμε  η “αριστεία”   να  επιβραβεύεται   ή    κάτι  τέτοιο  μας  φαίνεται    “ελιτίστικο”;  Τι  περιεχόμενο  δίνουμε  σε  έμμοιες  όπως “νόμος”,”ελευθερία”, “αλληλεγγύη”;Και   πέρα  από  το  τι  θέλουμε,    να  δούμε  και  το  τι  μπορούμε  και κυρίως  να  δούμε  το  “πως”. Με  τι  κανόνες,  με  τι  αρχές,  με  τι  παραδείγματα;   (Και  πάντως  όχι  χωρίς  προσπάθεια) .

Για  να  τα  συζητήσουμε  όλα  αυτά  πρέπει  να  σταματήσουμε  να  κρυβόμαστε  πίσω  από  το  “μνημόνιο”     και  το  “αντιμνημόνιο” (  το  ποιο;) και  πλέον  να  συμφωνούμε  ή  να  διαφωνούμε  επί  της  ουσίας. …» 16/12

-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/

Αυτός  ή  περίπου  αυτός  ήταν  ο  απολογισμός  μου  ως   blogger   για  το  2012. Ξαναδιαβάζοντας  τον  έχω  την  αίσθηση  ότι  αδικεί  μάλλον  τα  όσα  έγραψα  την  τελευταία  χρονιά. Ισως  φταίει  η  επιλογή  των  αποσπασμάτων, ίσως  φταίει  ότι  είναι  εκτός  του  «κάδρου»  της  συγκεκριμένης  στιγμής, ίσως  πάλι   απλώς  νομίζω  ότι  έχω  γράψει  και  πιο  ενδιαφέροντα  πράγματα.  Ο,τι  και  να  ισχύει…  αυτό  ήταν και … τελείωσε .

ΕΧΕΤΕ  ΤΙΣ  ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ  ΕΥΧΕΣ  ΜΟΥ   ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ  ΧΡΟΝΙΑ

ΜΑΚΑΡΙ  ΝΑ  ΕΙΝΑΙ  Η  ΚΑΛΥΤΕΡΗ  ΑΠ΄ ΟΣΕΣ   ΠΕΡΑΣΑΝ    ΚΑΙ   (ΤΟ  ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ) Η  ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ   ΑΠΟ  ΑΥΤΕΣ  ΠΟΥ  ΘΑ  ΕΡΘΟΥΝ  !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010