Ακρα (πάλι)

Αυτό  το  άρθρο  δεν  ήθελα  να  το  γράψω.  Πρώτον  επειδή  κάτι  σχετικό  είχα  γράψει    και  πριν  λίγες  μέρες   Δεύτερον  γιατί  αισθάνομαι  πως  εμπλέκομαι  κι  εγώ  σε  μια  συζήτηση  που  εξ  αρχής  την  έχω  χαρακτηρίσει  άνευ  νοήματος.  Αλλά   βλέπω  κάθε  μέρα  τόσα  άρθρα -σοβαρά  κι  ασόβαρα –  ακούω  κάθε  μέρα  τόσες  ανοησίες     και  από  ανθρώπους  που  θεωρώ   (ακόμα)    σοβαρούς που  …..υποκύπτω  στον  πειρασμό.  Ας  μιλήσουμε  λοιπόν  για  την  «θεωρία  των  δύο  άκρων».

Το  πρώτο  πρόβλημα   που  πρέπει  να  αντιμετωπίσω  είναι  πως  πρέπει  να  μιλήσω  για  κάτι  … ανύπαρκτο. Δεν  υπάρχει  τέτοια  «θεωρία»! Δεν  υπήρξε  ποτέ,  ουδείς   διεκδικεί  την  πατρότητα  της  και   ουδείς   την   επικαλείται  για  να  υπερασπισθεί  τις  θέσεις  του.   Πως  λοιπόν   και  μας  προέκυψε  τόση  κουβέντα;  Πως  λοιπόν  κι  έχουμε  φτάσει  στο  σημείο  ακόμα  και  στελέχη  της  ΝΔ  διαφωνώντας  υποτίθεται  με  κάποια  άλλα    να  δηλώνουν  πως  «η  επίκληση  της  θεωρίας  των  δύο  άκρων  βλάπτει  τη  ΝΔ» ;;;;

Η  «θεωρία  των  δύο  άκρων»  είναι  μια  εφεύρεση  της  Αριστεράς   την  οποία  αποδίδει  όμως  στη  ΝΔ. Και  την  ανακάλυψε  για  ένα  πολύ  απλό  λόγο,  για  να  αποφύγει  να  μιλήσει  για  την    ουσία .   Και  η  ουσία  είναι  η  βία, η  παράνομη  βία.  Η  πραγματική  συζήτηση  είναι    κατά  πόσο  κάποιος  δικαιούται   εν  ονόματι  του  δίκιου  του,  των  οραμάτων  του  ή  των  εμμονών  του    να  ασκεί  βία  και  να  επιβάλει   στους  άλλους    τα  «θέλω»   του  με  τον  τσαμπουκά  του. Κι  αυτή  είναι  μια  συζήτηση  που  η  Αριστερά  γενικότερα, ιδιαίτερα  ο  ΣΥΡΙΖΑ  που  προσπαθεί  να  κρύψει  τις  απόψεις  του,  αποφεύγει  όπως  ο  διάολος  το  λιβάνι.

Κατά  τον  ΣΥΡΙΖΑ   λοιπόν  η θεωρία  αυτή   «εξισώνει  τους  κοινωνικούς  αγώνες  με  την  φασιστική  δράση « Προσέξτε  τι  όμορφα    που  παίζουν  οι  ΣΥΡΙΖΑίοι  με  τις  λέξεις  και  τις  έννοιες     Οι  «αγώνες»  και  η  ¨δράση»  κατά  τον  ΣΥΡΙΖΑ    δεν  καθορίζονται   από  το  περιεχόμενο  τους,   αλλά  από  την  προέλευση τους  ή  τη  στόχευση  τους.  Αρα  αφού  οι  αγώνες  βαφτίστηκαν  κοινωνικοί   το  περιεχόμενο  τους  και  οι  πρακτικές  τους  είναι  αποδεκτές!  Οι  «κοινωνικοί  αγωνιστές»    επειδή  τους    βαφτίσαμε  «κοινωνικούς» μπορούν    υπερηφάνως  να  καίνε,  να  ξυλοφορτώνουν   να  σκοτώνουν  να  ληστεύουν , να  καταστρέφουν, να  καρπαζώνουν, να  πυροβολούν     γενικώς  να  κάνουν  όλα  όσα  στους  «άλλους»  απαγορεύονται.

Επίσης  σημαντικό  είναι  ότι  ουδέποτε  από  τον  χώρο  της  ΝΔ   εξισώθηκε  η  μια  βία  με  κάποια  άλλη, ουδέποτε  υπήρξαν  συμψηφισμοί, ουδέποτε  έγινε  προσπάθεια  αθώωσης  κάποιας  βίας  και  ουδέποτε  έγινε    κάποια  ταύτιση  της  ΧΑ  με  τον  ΣΥΡΙΖΑ  γενικώς  και  αορίστως. Αυτό  που   σταθερά  λέει   η  ΝΔ   είναι  ότι  η   παράνομη   βία  (που  προφανώς  έχει  διαβαθμίσεις )   πρέπει  να  καταδικάζεται   «απ΄ οπουδήποτε  και  αν  προέρχεται».

» Η   θεωρία  των  δύο  άκρων»  λοιπόν – ένα  ΣΥΡΙΖΑίικο  κατασκεύασμα  επαναλαμβάνω –   είναι  μια  ανοησία.   Οσο  για  τα  ίδια  τα  άκρα…  τι  να  κάνουμε  ;  Υπάρχουν !!!  Είτε  σκεφθούμε  τον    κλασικό  άξονα  «αριστερά- δεξιά»  πάνω  στον  οποίο  εντάσσονται  τα  πολιτικά  κόμματα,  είτε   υιοθετήσουμε     άλλα  σχήματα   (τετράγωνα,  κύκλους  )  που  προσπαθούν   να  ερμηνεύσουν    με  πιο  σύνθετο  τρόπο   το  πολιτικό  φαινόμενο  ,  άκρα  υπάρχουν ! Οπως  υπάρχουν  και  ακραίες  απόψεις.  Από  μόνες  τους   όμως  δεν  αποτελούν  πρόβλημα  για  τις  Δημοκρατίες. Το  να   είσαι  υπερ  της  κατάργησης  της  φορολογία  κι ο  καθένας  να  πληρώνει  μόνο   για  τις   υπηρεσίες  που  χρησιμοποιεί, το  να  είσαι  υπέρ  της  κρατικοποίησης  των  πάντων  ακόμα  και  των  ψιλικατζίδικων, το  να  είσαι  υπερ  της  παιδοφιλίας ή  εναντίον  των  σεξουαλικών  σχέσεων  εκτός  γάμου,  το  να  είσαι  υπέρ  της  ποινής  του  ακρωτηριασμού  για  κλοπές  είναι  ακραίες  απόψεις. Ο  καθένας  μπορεί  να  τις  έχει  όπως  μπορεί  και  να  έχει  ένα  εικόνισμα  του  Στάλιν, του  Χίτλερ  ή  του  Μάο  και  να  το  σταυροπροσκυνάει και να ονειρεύεται επιβολή ολοκληρωτικών καθεστώτων. Το πρόβλημα είναι οι πράξεις . Το  πρόβλημα  για την κοινωνία  ξεκινάει    από  τη  στιγμή  που  τις  απόψεις  αυτές  ή  και  πολύ  μετριοπαθέστερες  κάποιος  θέλει    να   τις  επιβάλει   καρπαζώνοντας (για  αρχή)  στη  συνέχεια ανοίγοντας  κεφάλια, μαχαιρώνοντας, καίγοντας σκοτώνοντας.

Το  πρόβλημα   είναι  η   βία,  το  τσαμπουκαλίκι, το  «έτσι  θέλω»  και  η  προστασία  του  πολίτη   και   της  κοινωνίας  από  τέτοια  παρδαλόχρωμα  φασιστικά  φαινόμενα. Οι  υπόλοιπες  συζητήσεις  είναι   για  κάποιους   «σωτήριες»  υπεκφυγές  και  για  κάποιους  άλλους   ένδειξη   ανεπίτρεπτης  αφέλειας.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

ΥΓ   Τελικά    την  ύπαρξη  των  δύο  άκρων  αποδέχεται  και ο  ΣΥΡΙΖΑ  όπως  έγραφα    και  στο  https://firiki2010.wordpress.com/2013/09/28/%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%AC%CF%89%CF%84%CE%BF-%CE%BF-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1/ Απλώς   αυτός  δηλώνει  πως  είναι  το  καλό…  άκρο.

Επίδειξη κούφιου «αντιχρυσαυγιτισμού»

Η  προσέγγιση  της  πλειοψηφίας  των  δημοσιογράφων  στο  θέμα  της   ποινικής  δίωξης  των  στελεχών  της  ΧΑ  είναι  επιεικώς  τρισάθλια.   Υπερβολές,  ανακρίβειες, αυθαίρετα  συμπεράσματα  και  βέβαια  σταθερή  προσπάθεια  ο  δημοσιογράφος  παρουσιαστής  να  έχει  πάντα  τον  τελευταίο  λόγο. Ενα  χαρακτηριστικό  περάδειγμα    η  αντιμετώπιση  του  ποινικολόγου  κ  Δημητρακόπουλου  στο  χθεσινό   magazino    του  Σκάϊ

Επί  ωρα  οι  παρουσιαστές  και  ρεπόρτερ  ασχολούνταν  με  τις  απολογίες  των  στελεχών  της  ΧΑ ,   τις  ερωτήσεις  που  τους  έγιναν,  τις  απαντήσεις, τις  κατά  τη  γνώμη  τους  αντιφάσεις κλπ Κανένα  πρόβλημα ! Ωσπου  κάπου  εκεί  ήρθε  και  η  σειρά  του κ  Δημητρακόπουλου.  Ποινικολόγος  είναι  ο  άνθρωπος….  τι  λογικότερο   από  το  να   θελήσει  να  σχολιάσει  τη  νομική  πλευρά  της  υπόθεσης;  Αλλά  ο  κ  Δημητρακόπουλος    είναι  από  αυτούς  που  -καλώς ή  κακώς  αδιάφορο-  έχουν  την  άποψη  ότι  το  κατηγορητήριο  «δεν    στέκεται». Μόλις  λοιπόν  πήγε  να  διατυπώσει  αυτή  την  άποψη  του  ο  κ  Ευαγγελάτος  του  εξήγησε  πως  «εδώ  συζητούμε  πολιτικά», ο  Δημητρακόπουλος  φυσιολογικά  επέμεινε  να  διατυπώσει  την  άποψη  του,  του  είπαν  πως  βγήκε  για  «άγρα  πελατών»  και  ακολούθησε  ένας  μικρός  χαμός για  να  διακοπεί  από  διαφημίσεις  και  να  συνεχιστεί  μετά.

Την  άποψη  του    περί  προβληματικού  κατηγορητηρίου  τελικά  ο  κ Δημητρακόπουλος  έστω  και  μετ΄ εμποδίων   την  διατύπωσε, όπως  και  φρόντισε  να  υπερασπισθεί  την  λειτουργία  της  δικαιοσύνης,  η  οποία    όπως  είπε  δεν  καταλαβαίνει  από  πιέσεις  και  πως  οι  μόνες  πιέσεις  που  υφίσταται  – σύμφωνα  και  με  την  επίσημη    ανακοίνωση  των  δικαστικών  λειτουργών  – προέρχονται  από  τα  ΜΜΕ.

Εμένα  πάντως    μου   έμειναν  κάμποσες  απορίες

1 Αν  οι  άνθρωποι  του  Σκάϊ  ήθελαν  να  συζητήσουν  ένα  θέμα  «πολιτικά»   γιατί  φώναξαν  ένα  ποινικολόγο;  Δεν  ήταν  επαρκής  η  δική  τους  «αυθεντία»;

2. Οι  απόψεις  του κ  Δημητρακόπουλου  για  το  θέμα  της  ποινικής  δίωξης     των  στελεχών  της  ΧΑ    είναι  γνωστές. Τις  είχε  διατυπώσει  προ  ημερών    και  στον  «Αντένα»   και  μάλιστα  τον  είχαν  κόψει  στον  αέρα  επειδή  δεν  αρέσανε.  Οταν  λέω  «τον  κόψανε  στον  αέρα»  κυριολεκτώ. Δεν  τον  κόψανε  με  μισοτελειωμένη  τη  φράση  του  ή  με  την  συνήθη    επίκληση  της  ανάγκης  διαφημίσεων. Τον  έκοψαν   απροειδοποίητα   και  αγενέστατα   κι  ενώ  μιλούσε ! Γιατί  λοιπόν   ο  Σκάϊ  φώναξε  τον  κ  Δημητρακόπουλο    αν  δεν  ήθελε  να  ακουστούν  οι  απόψεις  του  κι  όχι  κάποιον  άλλο  ποινικολόγο.;

3.  Μήπως    τα  κανάλια – εκτός  από  την  λαχτάρα  τους  για  τα  νούμερα – θέλουν  να  κάνουν   και  επίδειξη  «αντιχρυσαυγιτισμού»  καλώντας  ανθρώπους  που   έχουν  μια  κάπως  διαφορετική  άποψη    για  να  τους  «κράξουν»;

4.  Είναι  δυνατόν  να  πιστεύουν    πως    με  τέτοιου  είδους  συμπεριφορές    και  τις  διάφορες  υπερβολές  και  ανακρίβειες   πολεμάνε  την  ΧΑ;   Είναι  δυνατόν   να  μην  καταλαβαίνουν  ότι  κοντεύουν  να  κάνουν  τους  απίθανους,    ανόητους,  τραμπούκους  της  ΧΑ   συμπαθείς;

5.  Μήπως  κάποιοι  ενδιαφέρονται   κατά  βάθος  να  διασώσουν    την  ΧΑ;  Ή   έστω  μήπως  αυτή  η    επίδειξη  κούφιου    «αντιχρυσαυγιτισμού»  στόχο  έχει  τελικά   το  να  μη  μπει   το  πρόβλημα  στις  σωστές   του   διαστάσεις  για  να  μην  αντιμετωπισθεί  συνολικά; Θα  το  μάθουμε  μάλλον σύντομα.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

ΥΓ  Αν  τυχόν   ανησυχούσατε  … τα  καλά  μας  τα  κανάλια  μας  ενημέρωσαν    ότι   τα  προφυλακισμένα  στελέχη  της  ΧΑ   έφαγαν  χθες  γίγαντες, τουρσί και  ταραμοσαλάτα (το  πρωί  είχαν  τσάϊ  με  φρυγανιές)

Το θέμα δεν είναι αν κάποιος με «μισεί» και γιατί, αλλά να μη μου σπάσει το κεφάλι .

«Αλλο  το  ταξικό  μίσος  και  άλλο  το  φυλετικό  μίσος»  Αυτή  την   «μεγαλοφυή » ατάκα  εξαπέλυσε  ο    Γραμματέας  της  Κεντρικής Πολιτικής  Επιτροπής   του  ΠΑΣΟΚ  κ Ανδρουλάκης   απευθυνόμενος    τις  προάλλες  στον  κ  Βορίδη   σ΄ένα  τηλεοπτικό  τραπέζι    καθώς  ο τελευταίος προσπαθούσε νς  εξηγήσει  το  αυτονόητο:  πως δεν  υπάρχουν  λόγοι  που  να  νομιμοποιοπούν την….  παρανομία  και  τον  τραμπουκισμό.

Προσωπικά  δεν  έχω  καμμιά  αντιρρηση. Άλλο  το  ταξικό  μίσος, άλλο  το  φυλετικό, άλλο  το  οπαδικό κι  άλλο  το  μίσος που  νιώθει  κάποιος  γι  αυτόν  που  του  έφαγε  τη  γκόμενα  . Μόνο  που  δεν  είναι  αυτό  το  θέμα  μου  (ουτε  ήταν   το  θέμα  της  συζήτησης  του  τηλεοπτικού  τραπεζιού)

Δεν  με  νοιάζουν  τα  είδη  του  μίσους  και  οι  εννοιλογικές  διακρίσεις  του.

Δεν  με  νοιάζει  αν  με  μισεί  κάποιος,  επειδή  είμαι  από  τη  Ζάμπια,

Δεν  με  νοιάζει   αν  με  μισεί, επειδή  έχω  περισσότερα  φράγκα  από  αυτόν  και   νομίζει  ότι  του  τα  χρωστάω.

Δεν  με  νοιάζει  αν  με  μισεί,  επειδή  είμαι  Ολυμπιακός  και  «του  παίρνω  τα  πρωταθλήματα»  με  τη  διαιτησία.

Δεν  με  νοιάζει  αν  με  μισεί,  επειδή  θεωρεί  ότι  ανήκω  σε  άλλη  κοινωνική  τάξη,  σε  άλλη  συντεχνία, σε  άλλο  κόμμα, σε  άλλη  κοσμοθεωρία.

Στην  πραγματικότητα  δεν  με  νοιάζει   καν  αν  με  μισεί.  Κατά  πάσα  πιθανότητα  ούτε  κι  εγώ  τον  χωνεύω   και  δεν  έχω  καμμιά    υποχρεωση  για  κάτι  τέτοιο.  Εχει    μάλιστα  το  δικαίωμα  (όπως  κι  εγώ   άλλωστε)  να  κολλήσει  τη  φωτογραφία  μου  στην  πόρτα  και  να  κάνει   σκοποβολή  με    βελάκια.Αυτό  που  με  νοιάζει    είναι  να  μη  μου  ανοίξει  με  ένα  καδρόνι   το  κεφάλι, να  μη  μου  κάψει  το  μαγαζί,  να  μη  με  μαχαιρώσει.   Αυτό  είναι    που  δεν  έχει  δικαίωμα. Ο,τι  είδος  μίσους  και  να  νιώθει  !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Τη μούρη… κρέας.

Ζούμε  ενδιαφέροντες  καιρούς. Απρόβλεπτες  καταστάσεις.  Και  η  πραγματικότητα  είναι  δύστροπη.   Αντε    να  το  βολέψεις  στο  μυαλό  σου    ότι  Σάββατο  πρωί  απαγγέλονται  βαρύτατες  κατηγορίες  κατά  αρχηγού  κόμματος  και  κάμποσων  βουλευτών  και  στελεχών  του  οι  οποίοι  συλλαμβάνονται . Τσιμπιέσαι. Λες :  »  Είναι  δυνατόν; Λογικά  δεν  έπρεπε  να  συμβεί»  Μετά  τον    αρχικό  αιφνιδιασμό  ξεσαλώνεις  κι  αρχίζεις  να  δίνεις  ερμηνείες  και  να  φτιάχνεις  σενάρια  (πολιτικά  νομικά  κ.α.)    και  να  κάνεις  διάφορες  μαλακίες  ( πχ  ο    Συριζαίος -λέμε  τώρα-  Μιχελογιαννάκης  – ξέρετε  «ο  ανδρός  πεσούσης  πας  ανήρ  ανδρεύεται»   – κατάθεσε  μήνυση  κατά  ΝΔ  και  ΠΑΣΟΚ  γιατί  καθυστέρησαν  να  κινηθούν  κατά  της  ΧΑ)  Βιάζεσαι , πρέπει  να  προσαρμόσεις  την  πραγματικότητα  στις  ιδεοληψίες  σου  και  πρέπει  να  το  κάνεις  άμεσα.  Χωρίς  να  ξέρεις ,  χωρίς  να  καταλαβαίνεις, χωρίς  να  θέλεις  να  μάθεις.

Και  πάνω  που  την  έχεις  ψιλοτακτοποιήσει  την  πραγματικότητα    κι  έχεις  βρεί  μια  περπατησιά  κι  ένα  ρυθμό, έρχεται    η  ίδια  Δικαιοσύνη  που  αποφάσισε  τις  συλλήψεις   να  αποφασίσει   την  μη  προφυλάκιση  κάποιων   από  τους  συλληφθέντες.  Νέο   νταράκουλο  , νέος  αιφνιδιασμός,  καινούργια  σενάρια.  Θρηνωδίες,  αναζήτηση  ευθυνών,  φταίει  ο  Δένδιας  ,  να  παραιτηθεί  ο  Αθανασίου  ,   «κατάρρευση  του  επικοινωνιακού  σχεδιασμού» ,  «να   διωχθούν   οι  δικαστικοί  που  αποφάσισαν  την  μη  προφυλάκιση», ο  καθένας  την  μαλακία  του  με  πρώτους  (πρώτους  με  διαφορά )  και  καλύτερους    τους  δημοσιογράφους . Ο,τι  να΄ναι !

Μετά  την  Τετάρτη    έρχεται  ως  γνωστόν  η  Πέμπτη. Αποφασίζεται  η  προφυλάκιση  Μιχαλολιάκου.  Την  αποφάσισε  η  ίδια   Δικαιοσύνη    που  αποφάσισε  όλα  τα  προηγούμενα.  Αλλο  ξεβόλεμα.  Αντε  πάλι   καινούργια  σενάρια ,  κουβεντολόϊ  για  συμβιβασμούς,  για  αντιφάσεις,   για  τήρηση  ισορροπιών,  άντε  πάλι   η  προσπάθεια  να  δικαιολογήσεις  τις  ανοησίες  που  έλεγες  χθές,   αλλά   δεν  τις  έλεγες    προχθές, αλλά  ήταν  σημαία  σου  πριν  ένα  μήνα.  Χαμός.  Και  μετά  θα  έρθει  και  η  Παρασκευή  και  το  άλλο  Σάββατο  κι  ο  άλλος  μήνας  κι  εσύ  θα  προσπαθείς  να    βολέψεις  την  πραγματικότητα  στις  δικές  σου  εμμονές  και  τις  ιδεοληψίες  και  στην  προσπάθεια  σου  να  κερδίσεις  τον  «έπαινο  του  δήμου».  Και  κάθε  φορά  θα  έρχεται  η  δύστροπη  πραγματικότητα  να  σου  κάνει  την  μούρη  κρέας.

Κουλάρισε. Αναψε  ένα  τσιγάρο.  Σκέψου.  Μάθε. Περίμενε.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

1000 αναρτήσεις !

Oταν  πατήσω  το  κουμπί  για  την  ανάρτηση  αυτού  του  κειμένου  ο   σχετικός   μετρητής  θα  γράψει … 1000  !!! ( Χειροκροτήματα )  Εκ  των  πραγμάτων  λοιπόν     η  σημερινή  ανάρτηση  έχει  πανηγυρικό  χαρακτήρα    και  δίνει  μια  ευκαιρία   να  μιλήσω  για  το  αγαπημένο  μου  θέμα.   Όλοι  έχουμε  ένα  αγαπημένο  θέμα. Και  η  πλάκα  είναι  πως  έχουμε  όλοι  το  ίδιο….  Τον  εαυτό  μας  ( Γελάκια)  Δεν  το  βρίσκω  κακό. Αρκεί  να  μην  το  παρακάνουμε  και  να  συνειδητοποιούμε   ότι  το  δικό  μας  αγαπημένο  θέμα    δεν  είναι  το  αγαπημένο  θέμα  του  άλλου.  Πολλές  φορές   απλά  … χέστηκε,   όταν  του  λέμε – ενδεχομένως  του  ξαναλέμε-  τις  ίδιες  προσωπικές  μας  ιστορίες.  Θέλει  κι  αυτός  να  πει  τις  δικές  του  !

Το  θέμα  μου  λοιπόν  είμαι….  εγώ  ,  το  firiki2010    και  οι 1000  αναρτήσεις  του.

Λοιπόν  εμένα  μου  φαίνονται  πολλές  γι  αυτά  τα  3,5  σχεδόν  χρόνια. Και  μια  και  οι  συντριπτικά  περισσότερες  είναι  προσωπικά  μου  κείμενα    μου  φαίνονται  ακόμα  περισσότερες. Θα  μου  πείτε… «ουκ  εν  τω  πολλώ  το  ευ».     Και  θα  έχετε  και  δίκιο.   Παρά  ταύτα    προσωπικά  τις  θεωρώ  τις  περισσότερες  αξιοπρεπείς    και  μερικές    εξαιρετικές. ( Καταλαβαίνετε  πως  η    διαδικτυακή  ανωνυμία    περιορίζει    την  υποχρέωση    μετριοφροσύνης). Κάποιες  βέβαια  περιλαμβάνουν  (αναπόφευκτα;)  επαναλήψεις,   κάποιες    είναι  λίγο  «τσαπατσούλικες»,   κάποιες  δεν  πιάνουν  το  θέμα  τους  απ΄ όλες  τις  πλευρές ,   αλλά  νομίζω  πως  αν  ήταν  κάπως  αλλιώς  θα  ανέβαζα  ανάρτηση  κάθε  εβδομάδα  και  το  πιθανότερο  είναι  ότι  δεν  θα  την  διαβάζατε  1.   επειδή  θα  είχατε  ξεχάσει  την  ύπαρξη  του  blog   και   2.  επειδή  θα  ήταν  πολύ  μεγάλες. Εξ  άλλου  η  φιλοδοξία  μου    δεν  ήταν  να  συγγράφω  μελέτες.

Και  ποια  ήταν  η  φιλοδοξία  μου;  Να  λέω   την  άποψη  μου,  φαντάζομαι.   Και  να  την  συζητάω.  Γι  αυτό  και  οι  σχολιασμοί  μου  σε  άλλα  blogs   (πάντα  ως  firiki2010). Οπως  συζητάμε  με  την  παρέα  πίνοντας  ένα  ποτήρι  κρασί.  Εντάξει… λίγο  πιο  συγκροτημένα  γιατί  … scripta  manent   και  γιατί  όταν  γράφεις  έχεις  την  ευκαιρία  να  σκεφτείς  διαφορετικά. Και  βέβαια  γιατί    η  κουβέντα  στην  παρέα    συχνά  οδηγείται  σε  ένα  καθόλου  δημιουργικό …. χάος.   Ασε  που  στις  παρείστικες  κουβέντες  μισώ  τα  «μνημόσυνα» :   «Θυμάσαι  τότε  στο  Ηράκλειο  ….;»,  «Θυμάσαι  τον  Κώστα  που….». «Τον Γενάρη   του   1990  που  λέτε  πηγαίνω  και  βρίσκω  τον…»

«Και  που  λες  την  άποψη  σου,  τι  γίνεται ;»   θα  μου  πείτε.   Ελα  ντε  !  Την  γράφω, την  διαβάζετε   εσείς   και  κάμποσοι  άλλοι  ( μη  νομίζετε  ότι  διαβάζετε  και  κανένα  ιδιαίτερα  δημοφιλές  blog),  την  διαβάζουν   σε  άλλα  blogs   μάλλον   περισσότεροι,   την  συζητάμε, κάνουμε  ενδεχομένως  την  πλάκα  μας, καμμιά  φορά  «σκοτωνόμαστε »  (ευπρεπώς  σχεδόν  πάντα),    και  πάμε  παρακάτω.  «Ε, και; » Δεν  υπάρχει  αγαπητοί  αναγνώστες  «και» !  Αν  συζητάμε  για  κάτι  χειροπιαστό, αν  αναζητάμε  μια  συνέπεια  ορατή, αν  ψάχνουμε  ένα  αποτέλεσμα  μετρήσιμο  ….  δεν  υπάρχει !  That΄s  all !

Υπάρχουν  όμως  αυτά  τα  «μη  χειροπιαστά»,   αυτά  που  πλανώνται  ως  αίσθηση, ως  ευχή, ως  ανόητη  ελπίδα  Η  ικανοποίηση  από  την  ολοκλήρωση  ενός  κειμένου  που  σου  αρέσει (θυμάμαι  να  γράφω  κείμενα    και  να  … σκάω  στα  γέλια), η    ελπίδα  ότι  κάποιος  διαβάζοντας  ένα  κείμενο θα  εμπλουτίσει  λίγο  την  οπτική  του,  η  πεποίθηση  πως  γράφοντας  για  κάτι  ο  ίδιος  το  σκέφτομαι  λίγο πιο  σωστά,  η   φανταστική  εικόνα   κάποιου  που  διαβάζοντας  κουνάει  επιδοκιμαστικά  το  κεφάλι  του,  η  προσδοκία  του  να   συνεχίσουμε  να   γινόμαστε  διαρκώς   περισσότεροι  αναγνώστες, σχολιαστές   (γιατί  όχι  κάποια  στιγμή  και  συνεργάτες;),  η  αίσθηση  ότι  κάπου,  κάπως μια  καλή  ανάρτηση  μπορεί  να  αφήσει  ένα  ίχνος.

Αυτά  τα  μη  χειροπιαστά –  αλλά  για  μένα  εξόχως  γοητευτικά –  με  κουβάλησαν     στον … Ολυμπο   των  1000  αναρτήσεων   (αχ ,  αυτή  η  μετριοφροσύνη  μου !) .

Τις  πιο  θερμές  ευχαριστίες μου  σε   αναγνώστες , σχολιαστές ( ιδιαίτερα), σε όσους  αναδημοσίευσαν  κείμενα  μου, στα  blogs  που  με  έχουν  στη  λίστα  ιστολογίων  τους .

Πατάω  το  κουμπί  ! 1.000  αναρτήσεις  !  Πάμε  παραπέρα !   Για  τις  2.000 ;;;  Μπορεί ναι … μπορεί  και  όχι !   (Ο  Καβαφικός  Θεόκριτος  μου  ψιθυρίζει :«…  Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, / πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος./Εδώ που έφθασες, λίγο δεν  είναι / τόσο  που  έκαμες  μεγάλη  δόξα…»)

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Χρυσή Αυγή ( α. Γιατί β. Τι να κάνουμε )

  Σήμερα  αναδημοσιεύω  ως  ενιαίο  κείμενο  (όποιος  αντέχει….  το  διαβάζει)   κάτι  που    ανάρτησα – λόγω  μεγέθους -σε  δυο  συνέχειες  (17-18/9/2012)  και  αφορά  τη  γιγάντωση  και  την  πολιτική  αντιμετώπισης   της  ΧΑ.  Λόγω  των  καταιγιστικών  εξελίξεων    των ημερών  το  θέμα  είναι  και  πάλι  επικαιρο  αλλά    αν  έγραφα  ένα  καινούργιο  κείμενο     θα  ήταν    επί  της  ουσίας  … τα  ίδια  πράγματα  με  άλλα  λόγια.  Γι΄ αυτό……..

  Χρυσή  Αυγή    (α. Γγιατί  β. Τι να  κάνουμε )

Οφείλω  να  ομολογήσω  ότι  τις  εκλογικές  επιδόσεις  της  ΧΑ –   ιδίως  την  επίδοση  του  Ιουνίου-  δεν  τις  περίμενα . Με  τίποτα.   Την   γενικότερη   έκπληξη  και  την  απορία  τις  διαδέχθηκε  η  ανησυχία κι  αυτήν  η  προσπάθεια  περιθωριοποίσης  της (βλέπε  συναντήσεις  αρχηγών  κομμάτων  με  τον  Πρόεδρο  της  Δημοκρατίας,  εκλογή  αντιπροέδρου  Βουλής  κλπ). Απ΄ ό,τι  δείχνουν  τα  πράγματα  η  ΧΑ “δεν  καταλαβαίνει”  από  κάτι  τέτοια  και  οι  δημοσκοπήσεις  (όσο  μπορεί  μανείς  να  τους  έχει  εμπιστοσύνη)  λένε  ότι  είναι  το  μόνο κόμμα που τα  ποσοστά  του  παρουσιάζουν  άνοδο!

Τα  δυο  ερωτήματα  που  ανακύπτουν είναι:

1 Γιατί:  και  2. Και  τώρα  τι  κάνουμε;

ΓΙΑΤΙ

Το   όχημα  που  έφερε  την  ΧΑ   στη  Βουλή  είναι  κατά  βάση η  λαθρομετανάστευση , τα  προβλήματα  που  δημιούργησε και  ο  τρόπος  που  “  αντιμετωπίσθηκε”. Ενώ  επί  χρόνια  είχαμε  μια  σταθερά  αυξανόμενη  ροή   λαθρομεταναστών,  δεν  έγινε  καμμιά  ουσιαστική  προσπάθεια  ανακοπής  της,  ενδεχομένως  και  με  σκληρά    μέτρα,  που  όμως  θα  έδιναν  το  μήνυμα  ότι  η  χώρα  δεν  μπορεί, δεν  θέλει  και  δεν   είναι  “ξέφραγο  αμπέλι”. Η  ανησυχία  και  η    δυσαρέσκεια  του  κόσμου  που  είτε  υφίστατο  είτε  διέβλεπε  τα  προβλήματα  από  την  παρουσία  τεράστιου  αριθμού,  εξαθλιωμένων, άλλης  κουλτούρας  και  αδύνατο  να  αφομοιωθούν  λαθρομεταναστών,   απαξιώθηκαν  ως  ρατσισμός  και  ως  ξενοφοβία.  Το  πρόβλημα  δεν  το  αντιμετωπίσαμε  στις  πραγματικές  του  διαστάσεις  ως  κοινωνία, η  Πολιτεία  το  υποτίμησε   (κάποιες  συμπεριφορές  της  μάλιστα  το  όξυναν) κι  έτσι  όποιος    είχε  το  πρόβλημα  ήταν  υποχρεωμένος  να  το  λύσει  μόνος  του. Εκεί  ήρθε  να  δώσει  “χείρα  βοηθείας”  η  ΧΑ.  Ακτιβισμός,  αυτοοργάνωση,  παρέμβαση  στην    ταλαίπωρη  καθημερινότητα  στις  γειτονιές  του  Αγ Παντελεήμονα  και  θριαμβευτική  είσοδος   το 2010  στο  Δήμο  της  Αθήνας  με  ποσοστά  που  στις  προβληματικές  γειτονιές  ξεπερνούσαν  το 10% !  Ελα  όμως  που  τα  προβλήματα  (λιγότερο)  και  οι  ανησυχίες  (περισσότερο)  δεν  αφορούσαν  μόνο  τους  κατοίκους  του Αγ Παντελεήμονα !

Το  δεύτερο  σκαλοπάτι   στο  οποίο  πάτησε  η  ΧΑ   δεν  ήταν  τίποτε  άλλο  από  την   προσπάθεια  και  με  βίαιο  μάλιστα  τρόπο  να  απαξιωθεί    το  πολιτικό  σύστημα  συνολικά.  Επί  δεκαετίες  η  “Αριστερά”    κατήγγελε  το  πολιτικό  σύστημα. Η  οικονομική  κρίση    κι  ένας  καινούργιος  καθαρά    φαντασιακός   διχασμός  “μνημονιακοί-  αντιμνημονιακοί”  έδωσε  την    αφορμή  να   να  δημιουργηθεί  ένα τεράστιο   κύμα  από   ιστορίες  συνωμοσίας, ψέμματα,  μύθους,  απίθανες  προβλέψεις  και  ακόμα  πιο  απίθανες  “προτάσεις”. Ο  ορθολογισμός – που  ούτως  ή  άλλως  δεν  είναι  το  δυνατό  μας  σημείο-   στο  περιθώριο, κρεμάλες  στο  Σύνταγμα ( αλλά  και  στις  πλατείες  της  επαρχίας), “να καεί  να  καεί  το  μπου… η  Βουλή!”,  το  ανιστόρητο  “Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία – η  χούντα  δεν  τελείωσε  το  73″,  διαρκής  αναζήτηση  εχθρών   (κυρίως  στο  εξωτερικό-  “παλιά  μας  τέχνη  κόσκινο”),  “τσουβάλιασμα”  υπεύθυνων  και  ανεύθυνων, προπηλακισμοί  υπουργών   βουλευτών,  παρελάσεις  με  μαθητές  να  μουτζώνουν  τους  επισήμους.  Τι  άλλο  χρειαζόταν  για  να   αναδειχθεί   μια  προφανώς  εχθρική  προς  το  δημοκρατικό πολίτευμα   και   εξ  ορισμού   λάτρης  των  θεωριών  συνωμοσίας    ΧΑ;

“Μα”,  θα  μου  πείτε, ” η  ΧΑ  είναι  ένα  κόμμα  φιλοναζιστικό. Είναι  δυνατόν  να  το  εμπιστεύονται έστω  και  με  τέτοιες  συνθήκες   450.000 Ελληνες;”  Προσωπικά  δεν  αμφιβάλλω  ότι  ο κ Μιχαλολιάκος  έχει  στο εικονοστάσι  του  μια  φωτογραφία  του  Χίτλερ ,  θα  ήταν  πολύ  χαρούμενος  αν  ξαφνικά  εξαφανιζόταν  οι  Εβραίοι  και  το  μεγάλο  του  όνειρο  είναι  πιθανώτατα  να  ανατινάξει  ένα  gay bar.   Όμως   για  τον  μέσο  ψηφοφόρο  της  η  ΧΑ  είναι  κατά  βάσιν  ένα  κόμμα   “τσαμπουκαλίδικο”. Παίρνει  το  νόμο  στα  χέρια  της,  αν  ο  νόμος  δεν  είναι  αρκετά  καλός  τον  εφαρμόζει  με  μια  “ευρύτητα”, αν  και  αυτό  δεν  είναι  επαρκές φτιάχνει  ένα  δικό  της  “νόμο”  προσαρμοσμένο  στο  δικό  της  “εθνικό  συμφέρον”  και  στην  δικιά  της  “ηθική”.   Και  να  σας  πω  και  κάτι  που  θα  σας  κακοφανεί Αυτά   που  κάνει  η  ΧΑ  αρέσουν  σε  περισσότερους  απ΄ όσους  την  ψηφίζουν.

Σε  οποιαδήποτε  λογοκρατούμενη  και  δημοκρατική  κοινωνία  όλα  αυτά  θα  ήταν  γραφικότητες που  θα  είχαν  περιθωριοποιηθεί  και  παρανομίες  που    δεν  θα  μπορούσαν  να  επαναληφθούν. Μόνο  που  η  Ελληνική  κοινωνία  έχει  υποστεί  επί  δεκαετίες  και  με  μεγάλη  επιτυχία   ένα .. Μιθριδατισμό. [Ο  βασιλιάς  του  Πόντου  Μιθριδάτης,  επειδή  φοβόταν  μήπως  τον  δηλητηριάσουν, έπαιρνε  μικρές  μη  θανατηφόρες  και  σταδιακά  αυξανόμενες  δόσεις  δηλητηρίου,  ώστε  τελικά   να  αποκτήσει  ανοσία.  Τα  κατάφερε  τόσο  καλά, ώστε  όταν  μετά  από  μια  καταστροφική  ήττα  θέλησε  να  αυτοκτονήσει  με  δηλητήριο….  απέτυχε.] Επί  δεκαετίες  η  κοινωνία  μας έβλεπε  κάθε  είδους  βία  να  περνάει  μπροστά  από  τα  μάτια  της  σχεδόν  απαθής.  Από  τις  “αθώες”  καταλήψεις  σχολείων  μέχρι  κτίσιμο  γραφείων  καθηγητών, προπηλακισμούς, εμπρησμούς,  δολοφονίες, λεηλασίες, καταλήψεις  δημοσίων  κτιρίων, βανδαλισμούς.  Κι  αυτές  οι  πράξεις  βίας-  όλες  με  “αριστερό”  πρόσημο–  βαφτισμένες  “λαϊκοί  αγώνες”  και  φυσικά  πάντα  για  κάποιο  “δίκιο”,  σε  όσες  περιπτώσεις  δεν  επικροτήθηκαν  και  δεν  αποθεώθηκαν,  δικαιολογήθηκαν  και  μάλιστα  ιδιαίτερα  μαχητικά.   Και  από  τα  “αριστερά”  κόμματα  και  από   διασκεδαστές,  δημοσιογράφους,  καθηγητές, καλλιτέχνες  όλους  αυτούς  που  αυτοκατατάσσονται  στην  “αριστερή  διανόηση”. Ακόμα  και  η  Πολιτεία  τις  πράξεις  αυτές  βίας   τις  “σεβάσθηκε”  (με  αποκορύφωμα  τον  Δεκέμβριο  του 2008)  και  δεν  τους  επεφύλαξε  την  “αρμόζουσα”  μεταχείριση.

Εχουμε  πάθει  λοιπόν  ανοσία!  Δυο  μπουνιές  παραπάνω,  τρεις  πάγκοι  αναποδογυρισμένοι,  κανένα  μπουγέλωμα,  κανένα  μαχαίρωμα  άμα λάχει , “δεν  κάνουν  και  μεγάλη  διαφορά”!  Κάποιοι  στα   δύο   άκρα  του  πολιτικού  φάσματος   ζητάνε  ένα  “σερίφη”  που  με  τα  εξάσφαιρα  του  θα  καθαρίσει  την  πόλη  από  τους  “κακούς”,  ενα  Ζορό  που  θα  εκδικηθεί, ένα  Ρομπέν  των  Δασών   που με  την  παρέα  του   θα  αντιστέκεται    στην  εξουσία.Μόνο  που οι    ήρωες  των  παιδικών  μας  χρόνων  θριάμβευσαν  σε  άλλες  εποχές  και  με  εντελώς  διαφορετικές  συνθήκες.

Last  but  not  least .  Εμφανιζόμαστε   ανεκτικοί  ως  κοινωνία . Κάτι  που  δεν  είναι  κακό,  είναι  μάλιστα  συστατικό  χαρακτηριστικό  μιας  φιλελεύθερης  δημοκρατικής  κοινωνίας. Μόνο  που    δεν  είμαστε  και  τόσο  …. κοινωνία. Το  “κοινό  κακό” ,  το  κακό  που  αφορά  το  δημόσιο  συμφέρον    δεν  το αντιλαμβανόμαστε  και  δεν  μας  ενδιαφέρει  μέχρι  να  χτυπήσει  την  δική  μας  πόρτα. Κι  όταν  χτυπήσει  την  δικιά  μας  πόρτα  δεν  υπάρχει  κοινωνία  για  να  αντιδράσει   κι  έτσι  πρέπει  να  βρούμε  το  “δίκιο μας”  – ή  ό,τι  νομίζουμε  “δίκιο” μας – μόνοι μας  . Με  την  παρέα  μας,  την  κλίκα  μας , τους  κολλητούς  μας. Ποτέ  δεν  ήταν  η λύση . Ούτε  και  τώρα  είναι

Αν  συνεχίσουμε   έτσι  και  με  δεδομένο  ότι  οι  πρακτικές  της  ΧΑ    ανατροφοδοτούν  τον  κύκλο  της  βίας  (μην  έχετε  αμφιβολίες ότι  θα  υπάρξουν  δυναμικές  “αντιδράσεις”-  εισαγωγικά , πολλά  εισαγωγικά)  αυξάνεται  η  πιθανότητα  κάποιος  “λαϊκός”  ή  “εθνικός”  αγωνιστής  με  μαύρο  μπλουζάκι  ή  κουκούλα   να  μας  ανοίξει  το  κεφάλι  με  ένα  καδρόνι,  επειδή   θα  “είμαστε”  ομοφυλόφιλοι,  ευρωλιγούρηδες, Εβραίοι, μνημονιακοί, λαθρολάγνοι, ρατσιστές, καπιταλίστες, Αμερικανόδουλοι,  οτιδήποτε και  στο  επόμενο  στάδιο,  επειδή   πολύ  απλά   έτσι  θα  τον  βολεύει … προσωπικά.

ΤΙ  ΝΑ   ΚΑΝΟΥΜΕ

Απ΄ όσα  έγραψα  στην  αμέσως  προηγουμένως  αντιλαμβάνεσθε  ότι    κατά  την  άποψη  μου    η  ΧΑ    ούτε  αυτόνομο  πρόβλημα  είναι , ούτε   καν  η  ρίζα  του  κακού.  Εξ  άλλου  και  σε  άλλες  περιπτώσεις  έχω  υποστηρίξει  ότι  ο  “εχθρός”    δεν  μπορεί   να  είναι  το  Α  ή  το  Β  κόμμα , αλλά     συγκεκριμένες  νοοτροπίες    που  καλλιεργούνται   πολλές  φορές  ακόμα  και  σε  αντίπαλα  κόμματα.

Ας  δούμε  κατ΄ αρχήν    τι  προτείνεται   από   κάποιους   “μαχητικούς  πολέμιους”  της  ΧΑ

Να  κηρυχθεί  παράνομη  η  ΧΑ.  Πολύ  ωραία!  Αντε  και  το  έκανες! Την  επόμενη  μέρα  θα  έχεις  την  “Γαλανόλευκη Αυγή”  ή  την  “Χρυσή  Ασπίδα”   που  θα  ξεκινήσει  με  διπλάσια  ποσοστά   απ΄ αυτά  που  έχει  η  ΧΑ.  Και  θα  έχεις  και  τη  ρετσινιά (δικαιολογημένα) ότι  δεν  αντέχεις    και  πολύ  δημοκρατία.

Να  δημιουργηθεί  μέτωπο  κατά  της  ΧΑ  από  τα  υπόλοιπα  κόμματα.  Και  μετά;  Τι  ακριβώς  θα  κάνει  το  μέτωπο;  Κνίτες, Νεοδημοκράτες, Πασόκοι, Συριζαίοι  και  Δημαρίτες  αδελφωμένοι  θα  βγούν  στους  δρόμους  για  να  κυνηγούν  τους  Χρυσαυγίτες  στα  πανηγύρια  και  τις  λαϊκές ;  Χλωμό ! Δεν  θα  πηγαίνουν  οι  εκπρόσωποι  των  κομμάτων  στα  τηλεοπτικά  τραπέζια  όταν  καλούνται  και  Χρυσαυγίτες;  Ή    μήπως  θα  “πείσουν”  τα  κανάλια  να  μην  καλούν  τους  εκπροσώπους  της  ΧΑ; Αν  θυμάμαι  καλά   το 7%  το πήρε  η  ΧΑ    με μηδενική  τηλεοπτική  παρουσία !  Με  άλλα  λόγια   χέσ….. η  ΧΑ  για  το  “μέτωπο” !

Προφανώς  για  το  “μέτωπο”  υπάρχουν  και  1-2  ακόμα  ενστάσεις.

“Μέτωπα”  με  βάση  την  άρνηση  και  μόνο, μέτωπα  χωρίς  πρόταση  θετική   δεν  λειτουργούν. Οδηγούν  είτε  σε  “καπέλλωμα”  (μανούλα  σε  αυτό  η  “Αριστερά”)  είτε  σε  τερατογενέσεις  (που  ακριβώς  οδήγησε  ο  συναγελασμός  ετερόκλητων  υποκριτικά  αγανακτισμένων  στην  πλ.Συντάγματος  το  καλοκαίρι  του  2010;)

Τι  “σόϊ “  μέτωπο  θα  είναι  αυτό,  στην  οποία  θα  συμμετείχαν   οι  δολοφόνοι  της  Παρασκευής, της Αγγελικής  και  του  Νώντα   στη  Marfin , αυτοί  που  έκαψαν  την  Αθήνα  το  Δεκέμβριο  του 2008,  αυτοί  που    αποθέωναν  (και  συνεχίζουν)   κάθε  είδους   τραμπουκισμούς   επί  δεκαετίες;  Συμμαχία  με  αυτούς  ούτε   κατά  της  ΧΑ , ούτε  κατά  του…  διάβολου  αυτοπροσώπως !

Επομένως;;; Επομένως –  όσο  παράξενο  κι  αν  ακούγεται –  δεν  χρειάζεται  να  κάνουμε   κάτι  ΚΑΤΑ   της  ΧΑ ! Απαιτείται  όμως να  κάνουμε  πράγματα   ΥΠΕΡ  της  Δημοκρατίας  μας.

Πρώτ΄ απ΄ όλα   πρέπει  να  εφαρμοσθεί  ο  νόμος. Προς  όλες  τις  κατευθύνσεις, όχι  επιλεκτικά. Κι  αυτό  είναι  αρμοδιότητα  της  Πολιτείας  αποκλειστικά.  Η  επιβολή  του  νόμου  δεν  αποτελεί  δικαίωμα  της  Πολιτείας  για  να  το  ασκεί  κατά  βούληση. Είναι  υποχρέωση  της   που  μάλιστα  δεν  εκχωρείται.Κι  επειδή  ακούω  για  αυστηροποίηση  της  νομοθεσίας  τόσο  για  εγκλήματα  που  διαπράττονται  από  λαθρομετανάστες  όσο  και  για  εγκλήματα  που   είναι  εκδηλώσεις  φυλετικού , θρησκευτικού κλπ  μίσους (προς  Θεού, όχι  φωτογραφικές  διατάξεις!)    να  υπενθυμίσω  ότι  το  πρόβλημα  τόσες  δεκαετίες    δεν  ήταν   η  έλλειψη  νόμων,  αλλά   η  λειψή  εφαρμογή  τους  και  στις  περισσότερες  περιπτώσεις  η  άρνηση  εφαρμογής  τους.

Το  δεύτερο  που  πρέπει  να  γίνει  είναι  να  μπούνε  τα  προβλήματα   στις  σωστές  τους  διαστάσεις. Η  λαθρομετανάστευση    έχει  δημιουργήσει  τρομακτικά  προβλήματα. Δεν  είναι  θέμα  ρατσισμού. Το  πολιτικό  μας  σύστημα  φυσικά  και  έχει  προβλήματα  αλλά η  απαξίωση  του   συνολικά,  το  τσουβάλιασμα  υπεύθυνων  κι  ανεύθυνων,  η  ισοπέδωση  των  πάντων   δεν  οδηγεί  πουθενά. Το  “τσαμπουκαλίκι”  και  η  προσπάθεια  επιβολής  του  “δίκιου  μου”  με  τη  βία (της  Κερατέας,  του  Μεσολογγίου,  της  Χαλκιδικής,  της  Ραφήνας  κλπ)  οδηγεί   κατ  ευθείαν  στη  “ζούγκλα”.  Οι  θεωρίες  συνωμοσίας, η  διαρκής  αναζήτηση  εχθρών     και  η  άρνηση  να  κοιταχτούμε  στον  καθρέφτη   μας είναι  απλά  απoδείξεις    ανωριμότητας.

Η    επανατοποθέτηση  των  υπαρκτών  προβλημάτων  σε  πλαίσια  Ορθού  Λόγου-  απαραίτητη   προϋπόθεση  για  να  τα  λύσεις,  ώστε  να  μην  διεκδικούν  την  αντιμετώπιση  τους  παραλογισμοί  και   ποκιλόχρωμες  φασιστικές νοοτροπίες-  είναι  κυρίως   υποχρέωση  αυτών  που  συνηθίσαμε  να  ονομάζουμε  “πολιτική  και  πνευματική  ηγεσία”.   Οι  υπόλοιποι      στον  μικρόκοσμο  μας,   σε  3  φίλους  και  10  γνωστούς,  ας  κάνουμε    τα  λίγα  που  μπορούμε. Αλλά  ας  μην  σιωπήσουμε!

Αν  τυχόν  περιμένατε  κάτι “μεγαλοφυέστερο”  για  την  αντιμετώιση  της  ΧΑ λυπάμαι  που  απογοήτευσα. Ισως  όμως  κι  εδώ (όπως  και  αλλού) γρήγορες  κι  εύκολες λύσεις  δεν  υπάρχουν.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Το πρόβλημα «Χρυσή Αυγή» συνεχίζει να υπάρχει.

Ενας  ενθουσιασμός  διατρέχει    κυρίως  τα  ΜΜΕ  για  την  σύλληψη  Μιχαλολιάκων  , Κασιδιάρηδων  και  λοιπών.  Τον  ενθουσιασμό  αυτό  δεν  μπορώ  να  τον  συμμεριστώ  γιατί  έχω  την  αίσθηση  πως  τίποτα  δεν  έχει  ακόμα  τελειώσει.  Η  «χοντρή  κυρία  δεν  τραγούδησε»   ακόμα  και  δεν  ξέρω  καν  πότε  θα  εμφανισθεί.

Κατ΄ αρχήν    είναι  από  μόνο  του  πρόβλημα    το  να  συλλαμβάνεται  με  βαρύτατες  μάλιστα    κατηγορίες  ο  αρχηγός  ενός  κόμματος  και  κάμοποσοι  βουλευτές  του    που  έχει      πάρει  7%  στις  τελευταίες   εκλογές.  Προσοχή !  Δεν  λέω  ότι  κακώς  συνελήφθη.  Η  Δικαιοσύνη  εφ΄ όσον  είχε  στοιχεία   ορθώς  ενήργησε    και  θα  ενεργούσε  ορθώς  ακόμα  κι  αν   ο  συλληφθείς  είχε  πάρει  17%  ή  27% .  Το  πρόβλημα  υπάρχει  γιατί   ένα  κόμμα  του  οποίου  στελέχη  εμφανίζονται  να  βαρύνονται  με  βαρύτατες  κατηγορίες  κατάφερε  να  συγκεντρώσει  αυτό  το  ποσοστό.  Και  μάλιστα  αν  πιστέψουμε  τις  δημοσκοπήσεις  (προσωπικά  δεν  τους  έχω  καθόλου  εμπιστοσύνη)  το  ποσοστό  αυτό  εμφανιζόταν  αυξημένο    και  προσέγγιζε  το  10-12%.

Το  πρόβλημα  συνίσταται  κατά  τη  γνώμη  μου    στο  ότι    η    (απαραίτητη  επαναλαμβάνω)  νομική  αντιμετώπιση   εγκληματικών  πράξεων   προηγήθηκε  της  πολιτικής  απαξίωσης  της  ΧΑ.  Ετσι  σήμερα  η  υποψία  που  πλανάται  και  σε  πέραν  της  ΧΑ  ψηφοφόρους  είναι  ότι  χτυπιέται  μέσω  της  Δικαιοσύνης  ένα  κόμμα ,   επειδή  δεν  μπορούσε  να  αντιμετωπισθεί  πολιτικά.

Δεν  υπάρχει  αμφιβολία ότι   η  ΧΑ    στις  τελευταίες  δημοσκοπήσεις   μετά  τη  δολοφονία  Φύσσα   είχε    σαφώς  πτωτικές  τάσεις.  Αυτό  ήταν  αποτέλεσμα    πολιτικής  απαξίωσης.  Η  δημοσκοπική  πτώση   πιθανώτατα   θα  συνεχιστεί.  Υπάρχει  όμως  η  πιθανότητα   η  πτώση  αυτή    να  μην  απεικονίζει  πολιτική  απαξίωση,    αλλά  τον    φόβο  να  δηλώσεις  υποστήριξη  σε  ένα  κόμμα  που  εμφανίζεται  στοχοποιημένο  από  τη  Δικαιοσύνη.  Κι  όταν  φοβάσαι  να  δηλώσεις  τι  πιστεύεις  η  Δημοκρατία  έχει  πρόβλημα.  Και  βεβαίως   ο  φόβος  αυτός    πισω  από  το  παραβάν  του  εκλογικού  τμήματος  δεν  υπάρχει.

Το  στοίχημα  εξακολουθεί  να  είναι    η  πολιτική  νίκη  επί  της  ΧΑ.  Το  στοίχημα   να  γίνει  αντιληπτό   από   τους  ανθρώπους  που  την  ψήφισαν  ή  ενδεχομένως  το  σκεφτόταν  ότι  η  ΧΑ  δεν  μπορούσε  να  αποτελέσει  λύση   ούτε   για  το  τεράστιο  πρόβλημα  της  λαθρομετανάστευσης, ούτε  για   τα  υπαρκτά  προβλήματα  του  πολιτικού  μας  συστήματος (αυτά  ήταν  τα  δυο  στοιχεία  που  την  γιγάντωσαν )  Η  ΧΑ  ήταν  από  μόνη  της  πρόβλημα. Τα  πολιτικά  προβλήματα  λύνονται  πολιτικά. Δεν  λύνονται   μήτε  με  το  ξύλο, μήτε  με  μαχαιρώματα, μήτε  με  μολότωφ. Οποιος  δεν  το  αντιλαμβάνεται  δεν  μπορεί να  είναι  λύση  του  προβλήματος,   είναι  μέρος  του.

Αυτό  στο  οποίο  επίσης  πρέπει    να  δοθεί  ιδιαίτερη  σημασία  είναι  πως  οι  ψηφοφόροι   (πραγματικοί  και  εν  δυνάμει )  της  ΧΑ  δεν  είναι  λάφυρο, δεν  πρέπει  να  αντιμετωπισθούν  ως  λάφυρο  και  δεν  πρέπει  να  αισθανθούν  ως  λάφυρο.  Είναι  ελεύθεροι  άνθρωποι  που    έκαναν  υπό  συγκεκριμένες  συνθήκες  συγκεκριμένες  επιλογές. Στις  Δημοκρατίες  όλες  οι  απόψεις   (οι  απόψεις  επαναλαμβάνω)   και  όλες  οι  επιλογές  είναι  επιτρεπτές.  Οπως  και οι  αλλαγές    αυτών  των  επιλογών  σε  οποιαδήποτε   κατεύθυνση ή  η  επιμονή  σε  αυτές .  Δεν  υπάρχουν  ψηφοφόροι  πρώτης  και  δεύτερης  κατηγορίας .  Οταν  απαξιώνεις   την  ψήφο  του  Α  ή  του  Β (όχι  όταν  διαφωνείς  με  αυτήν ! ) ,  όταν  θεωρείς  ως  «υποχρέωση»  του  να  ψηφίσει  έτσι  ή  αλλιώς,   όταν   του    αποκλείεις  επιλογές  αναιρείς  την  ουσία  της  Δημοκρατίας !  Αν  τυχόν    τα  κόμματα   πέσουν  σ΄ αυτή  τη  «λούμπα»  το  πιθανότερο  είναι   οι  εν  δυνάμει  ψηφοφόροι  της   ΧΑ  να  αναζητήσουν   λύσεις  εξ  ίσου  «αντισυστημικές»  και  αδιέξοδες  ή  την  ημέρα  των  εκλογών  να   αποσυρθούν  στον    καναπέ  τους   αφήνοντας  εμάς  τους  υπόλοιπους  να  παίζουμε  … «Δημοκρατία».

Η  Δικαιοσύνη  ας  κάνει  τη  δουλειά  της.  Ούτε  απλή  είναι  ούτε  εύκολη  ιδίως  όταν  πρέπει  να  φτάσει  σε  ένα  αποτέλεσμα  που  δεν  θα  σηκώνει  αμφισβητήσεις.  Και  είναι  ιδιαίτερα  κρίσιμο   να  συνεχίσει  να  την  κάνει  εξ  ίσου  αποφασιστικά  πρός  όλες  τις  κατευθύνσεις.  Τα   πολιτικά   κόμματα   ας  κάνουν  τη  δικιά  τους  δουλειά  . Για    την  σχετική  ικανότητα    κάποιων  από  αυτά   είμαι  λιγότερο  αισιόδοξος.  Εκεί  που  είμαι  βέβαιος   πως     οι  «επιδόσεις»    θα    συνεχίσουν     να  είναι  ιδιαίτερα  φτωχές   είναι  τα  ΜΜΕ   ιδίως  βέβαια  ραδιόφωνα  και  τηλεοράσεις.  Με  Αναγνωστάκηδες  κι  Αυτιάδες  και  λοπά …. ανέκδοτα   ενημέρωση  δεν   γίνεται.   (Εξαιρέσεις  φυσικά  και  υπάρχουν)

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Ανάλεκτα 18/9 – 27/9/2013

Τρείς  ακόμα  επιλογές  από  τα  πολλά  και  ενδιαφέροντα  άρθρα  που  συνάντησα  στο  διαδίκτυο    Αφορμή  για  εξοικείωση    με  την  «Κεϋνσιανή   οικονομική  πολιτική»  που  από  καιρού  εις  καιρόν  μας  πετάνε  κατακέφαλα  ως  πρόταση  εξόδου  από  την  κρίση  διάφοροι,  αφορμή  για  να  ξανασκεφθούμε  τι  εξυπηρετούν    και  τι  εκφράζουν  τελικά  οι  διάφορες   αγωνιστικές  κινητοποιήσεις,   αφορμή  να  θυμηθούμε  πως  τίποτα  δεν  είναι  τζάμπα  και  πως  κάποιοι  «κάνουν  παιχνίδι»   επί  δεκαετίες  με  τα  Πανεπιστήμια    ΜΑΣ  (και  όχι  «ΤΟΥΣ)   Για  την  περίπτωση  που  δεν  έχετε  πολύ  χρόνο  ή  διάθεση   για  ανάγνωση   δωστε  προτεραιότητα  στο  άρθρο  του  κ  Γ  Μπιλίνη.  Εξαιρετικά  διαφωτιστικό.

Και  φυσικά  ό,τι  θέλετε   κι  αν  θέλετε  το συζητάμε.

Γ  Μπιλίνης  ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΗ  Ή  ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ;   «…Κατά τρίτον η «Κεϋνσιανή πρόταση» αδυνατεί να προσφέρει απάντηση όταν η κρίση δεν είναι κυκλική, αλλά οφείλεται σε διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας και παρουσιάζει ανάλογα χαρακτηριστικά. Όταν το πρόβλημα δεν είναι βραχυπρόθεσμο, αλλά διαρθρωτικό, προφανώς δεν επιλύεται με πολιτικές διαχείρισης της ζήτησης. Τότε η απάντηση στη κρίση δεν εξαντλείται στην επιλογή μεταξύ επεκτατικής ή περιοριστικής πολιτικής• επεκτείνεται στην ανάγκη εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών, σειράς δηλαδή παρεμβάσεων στις ίδιες τις δομές και τα χαρακτηριστικά της οικονομίας, που θα την «απελευθερώσουν» από αγκυλώσεις, αναχρονισμούς και δεσμά και θα επιτρέψουν τη μετεξέλιξη και απεμπλοκή της από τη κρίση. …»   http://moirognomonio.wordpress.com/2013/09/23/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4/

Ε  Παλλήκαρης  ΒΙΟΙ… ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ  «…Έτσι, αποκλείεται αύριο να δούμε τίτλους όπως «Ομολογία αποτυχίας της γενικής απεργίας από την ΑΔΕΔΥ», «Ρήγμα ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ», «Το μεγάλο ποτάμι αποδείχτηκε χείμαρρος», «Αδυνατούν να τα βρουν ακόμα και για μια αντιφασιστική πορεία» . «Που είναι ο άνθρωπος με τις τιράντες;» ή «μπλόκο της Αστυνομίας από το Χίλτον μέχρι την Πειραιώς. Γιατί;».Παραλυσία μυαλού; Μπλακ άουτ; Ό,τι και νάναι, το πέρασμα στην εποχή της αλήθειας, αργεί. Και για τα πρωτοσέλιδα. Τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.   http://mhmadas.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1381.html

Ν Γ Δρόσος   ΔΩΡΕΑΝ  ΠΑΙΔΕΙΑ  ΚΑΙ  ΤΖΑΜΠΑ  ΜΑΓΚΕΣ  «…Μια που άνοιξε, δε, η κουβέντα αυτή, θα μπορούσαν να μας πουν οι φίλτατοι πανεπιστημιακοί τι ακριβώς έκαναν ώστε να περιφρουρήσουν την περιουσία του ελληνικού λαού όταν αυτή καταστρεφόταν συστηματικά και επί χρόνια στη διάρκεια καταλήψεων ή στη λήξη της όποιας διαδήλωσης και παραδιδόταν κυριολεκτικά στις φλόγες από όποιον επιθυμούσε να την καταστρέψει; Πόσες φορές αποφάσισαν να παραμερίσουν το περίφημο «πανεπιστημιακό άσυλο» και να καλέσουν την Πολιτεία να επέμβει, ώστε να διασωθεί αυτή η περιουσία και ιστορικά κτίρια, όπως αυτό του Πανεπιστημίου Αθηνών ή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου; Όταν πανεπιστημιακοί χώροι και αίθουσες μετατρέπονταν επί χρόνια σε άντρο ανομιών, γιατί σιωπούσαν οι φίλτατοι πανεπιστημιακοί;    http://moirognomonio.wordpress.com/2013/09/25/%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AC%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%82/

Ακρο – και μάλιστα άωτο – ο ΣΥΡΙΖΑ !

Λοιπόν  εκεί  στον  ΣΥΡΙΖΑ  πρέπει  επιτέλους   να  αποφασίσουν !  Πόσα  είναι  τελικά τα  άκρα ; 

Ενα  , δύο  επτά  ή  δώδεκα  και  μισό;

Γιατί  εκεί   που  μας  έλεγε  ότι  «ένα  είναι  το  άκρο»

-πάνω   που  είχε  εφεύρει  ο  ίδιος  την  «θεωρία  των  δύο  άκρων  «   που  απέδιδε όμως   στους  αντιπάλους  του

-εκεί  που  μας  είχε  ζαλίσει  τ΄ αυτιά  ότι  δήθεν  αυτή   η  «θεωρία»   εξισώνει  και  συμψηφίζει  τις  «βίες»

-μόλις  είχα  πάρει  κι  εγώ  απόφαση  ότι  «το  άκρο  είναι  ένα»  με  το  ομώνυμο  ιστορικό  άρθρο 🙂   ( https://firiki2010.wordpress.com/2013/09/25/%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BA%CF%81%CE%BF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1/   )

ήρθε  ο  σ  Τσίπρας  και  με  4  προτασούλες  του   προχθές   στο  Πέραμα    τα  ανέτρεψε  όλα :

“Είμαστε το άκρον άωτο της δημοκρατίας, απέναντι στο άκρο του αυταρχισμού και του ναζισμού. Είμαστε το άκρον άωτον της κοινωνικής δικαιοσύνης, απέναντι στο άκρο των μνημονίων και της καθημερινής αδικίας. Είμαστε το άκρον άωτον του δίκιου του εργάτη απέναντι στο άκρο του ασύδοτου καπιταλιστή. Είμαστε το άκρον άωτον της ομαλότητας, απέναντι στο άκρο της ανωμαλίας, της ανασφάλειας, και της καταπίεσης”

Ετσι  τα  άκρα  έγιναν  πάλι  δύο !  Το  καλό  άκρο  – και  μάλιστα  «άκρο  άωτο»  (δηλ  πιο  καλό  δεν  γίνεται  )-  ο ΣΥΡΙΖΑ   και   απέναντι  του   το   κακό  άκρο δηλ. όσοι  έχουν  αντίθετη  άποψη.

Γιατί  δεν  μας  το  λέγατε  από  την  αρχή  σ Πρόεδρε   να  μην  πέσει  μια  ολόκληρη  κοινωνία  στον  προβληματισμό  και  τη  συζήτηση  για  τον  αριθμό  των  άκρων;  Γιατί  αφήσατε   δημοσιογράφους, πολιτικούς (όλων  των  κομμάτων  δυστυχώς), δημοσιολογούντες, διανοούμενους  κλπ   να   σκιαμαχούν   και  να  σκοτώνονται  για  το … «πόσοι  άγγελοι  χωράνε  στο  κεφάλι  μιας  καρφίτσας»;   Γιατί  δεν  το  λέγατε  από  την  αρχή  ότι  εσείς  είστε  το  καλό  άκρο  ( και  είπαμε…  «άωτο»-  πιο  καλό  δεν  γίνεται)  και  οι  άλλοι  το  κακό;   Και  άρα  αφού  είστε  εσείς  το  «καλό  άκρο» ,   η  βία  που  εσείς  τυχόν  ασκείτε  (λέμε  τώρα),  η  βία  που  εσείς  τυχόν  υποστηρίζετε, η  βία  που  εσείς  δικαιολογείτε  ή  αποθεώνετε  είναι  εξ  ορισμού κι  αυτή    «καλή».  Απλά  πράγματα  !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

ΥΓ  Σας  παρακαλώ  θερμά    σ  Πρόεδρε …. μη  μου  τα  ξαναλλάξετε  σε λίγο  καιρό  για  τα  περί  άκρων ! Εντάξει  … εσάς  σας  συνηθίσαμε . Υπάρχουν  όμως  κι  άλλοι  ανόητοι που θα  ξαναρχίσουν  να  μπουρδολογούν !

Σύλληψη Μιχαλολιάκου

 Συνεληφθη  ο  κ.  Μιχαλολιάκος. Συνελήφθη  ο  κ. Κασιδιάρης Συνελήφθησαν  και  άλλα  στελέχη  της  ΧΑ .  Μόλις  χθες  έγραφα   ότι  η  νομική  αντιμετώπιση  της  ΧΑ    είναι  και  πρέπει  να  παραμείνει  στα  χέρια  της  Δικαιοσύνης.   Η  Δικαιοσύνη   λοιπόν  κάνει  τη  δουλειά  της.  Στα  πλαίσια  της  υπάρχουσας  νομοθεσίας.  Αποδεικνύεται  ότι  δεν  ήταν  απαραίτητα  ούτε  νέα  νομοθετικά  πλαίσια  ούτε  αυστηροποιήσεις  διατάξεων.  Όλοι  ελπίζουμε   την  δουλειά  της  να  την  κάνει  καλά.  Και  να  συνεχίσει  να  την  κάνει  καλά  προς  όλες  τις  κατευθύνσεις.   Ο  πήχυς  των  απαιτήσεων  μας  από  αυτήν    έχει  ανεβεί.

Το  πολιτικό  σύστημα  δεν  έχει  εύκολη  δουλειά  μπροστά  του.  Η  αντιμετώπιση  ενός  κόμματος  του  οποίου  ο  αρχηγός  συλλαμβάνεται  δεν  είναι  υποχρεωτικά  εύκολη  δουλειά. Και  πρέπει  να  γίνει  χωρίς  εκπτώσεις  προς  την  Δημοκρατία.  Αν  τυχόν   αρχίσουμε    να  κάνουμε  εκπτώσεις    και  να  αντιδρούμε  σπασμωδικά,   ο  συλληφθείς    θα  έχει νικήσει

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Μια αδύνατη, άχρηστη και επικίνδυνη «συμπόρευση»

Δεν μπορώ  να  καταλάβω    για  την  «πρεμούρα»  που  έχει  πιάσει  ορισμένους  για  την  από  κοινού – δηλαδή  από  όλα  τα  κόμματα –  αντιμετώπιση  της   ΧΑ .  Κατ΄ αρχήν  ποια είναι  η  έννοια  της  «από  κοινού  αντιμετώπισης»; Τι  συνεπάγεται;  Σύσκεψη   των  πολιτικών  αρχηγών  (πλην  ενός)  υπό  τον  Πρόεδρο  τηε  Δημοκρατίας;  Και  τι  είναι  ο  ΠτΔ  που  θα  διαλέγεται  με  τους  6  πολιτικούς  αρχηγούς  για  να  αντιμετωπισθεί  ο  έβδομος;  Κι  αν  αύριο  δεν  αρέσει  κάποιος  από  τους  υπόλοιπους  6; Και  άντε  κι  έγινε  η  σύσκεψη … Μετά; Ή  μήπως  η  από  κοινού  αντιμετωπιση   θα  προέβλεπε  κοινά  συλλαλητήρια  αντιεξουσιαστών Νεοδημοκρατών, Συριζαίων, Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ΠΑΣΟΚων  και  ΔΗΜΑΡιτών. Το  έλα  να  δεις  θα  γινότανε;  Ή  μήπως  να  σταματήσουμε  να  μιλάμε  σε  ύποπτους  επι  χρυσαυγιτισμώ, να  φοράμε  αποκλειστικά  πολύχρωμα  μπλουζάκια και  να  αποφεύγουμε  να  κουρευόμαστε «γουλί»;

  Από  κοινού  πολιτική  αντιμετώπιση  της  ΧΑ  (η  νομική  είναι  στα  χέρια  της  δικαιοσύνης  κι  εκεί  πρέπει  να  μείνει)  δεν  είναι  δυνατή ,  αφού  το  κάθε  κόμμα –  όπως  έχει  απόλυτο  δικαίωμα –   βλέπει  την  ΧΑ  διαφορετικά  από  τα  υπόλοιπα   και  το  καθένα  έχει  την  δική  του  ερμηνεία  για  την  ύπαρξη  και  τη  γιγάντωση  της . Το  ΚΚΕ    την  βλέπει  σαν  το  «μακρύ  χέρι  του  καπιταλιστικού  συστήματος».  Ο  ΣΥΡΙΖΑ ,  στον  βαθμό  που  δεν  συμμερίζεται   και  αυτός   την  παραπάνω  άποψη,   θεωρεί  ότι  ο  αντιφασιστικός  αγώνας   -όπως  τον  εννοεί  αυτός –  δεν  μπορεί  παρά  να  είναι    και  αντιμνημονιακός  αγώνας  (και  πάλι  όπως  τον  εννοεί  αυτός). Από  την  άλλη  θεωρεί  ότι  η  ΝΔ  του  Σαμαρά  κλείνει  το  μάτι  στην  (κάργα  αντιμνημονιακή  και  αντικαπιταλιστική)   ΧΑ.  Με  λίγα  λόγια :  όποιος  θεωρείται   από  τον  ΣΥΡΙΖΑ  μνημονιακός,  αν  δεν  είναι  φασίστας   είναι  τουλάχιστον  «συμπαθών».   Οι  ΣΥΡΙΖΑίικοι  παραλογισμοί  είναι  προφανείς, αλλά  … ΟΚ !  Συνηθίσαμε !

  Οπως  καταλαβαίνετε     όμως    υπό  τέτοιες  προϋποθέσεις  καμμία  «συμπόρευση»   φιλελεύθερων  δημοκρατικών  πολιτών  και  κομμάτων  που  τους  εκφράζουν  με  διάφορες   παλαβές   «Αριστερές»  για  την    αντιμετώπιση  της  ΧΑ   δεν  είναι  δυνατή.  Δεν  είναι  δυνατή  , δεν  είναι  απαραίτητη   και  δεν  θα  ήταν  καν  χρήσιμη. Προσωπικά  θα  την  έβλεπα  και  επικίνδυνη.      Την  ΧΑ  θα  την  «αντιμετωπίσει»  κάθε  κόμμα  με  το  δικό  του   ιδεολογικό  οπλοστάσιο  και  τις  δικές  του  πρακτικές. Αν  τυχόν  υπάρξουν    αυθόρμητες   και  επί  της  ουσίας  συγκλίσεις  τόσο  το  καλύτερο  για  την  Δημοκρατία.  Αλλά  δεν   υπάρχει  κανένας  λόγος  να  τις  εκβιάζουμε.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών μέσα από τα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ

Για  χαλάρωση…  η  ανακοίνωση  του  Τμήματος  Ευρωπαϊκής  πολιτικής  του  ΣΥΡΙΖΑ  με  αφορμή  τα  αποτελέσματα  των  Γερμανικών  εκλογών (με  επιχρωματισμένα σχολιάκια)

«Οι γερμανικές εκλογές ανέδειξαν ως αδιαμφισβήτητο νικητή την κα Μέρκελ. Δεν είναι όμως εύκολο να ισχυριστεί κανείς ότι την ίδια αποδοχή είχε και η πολιτική της ( ως  γνωστόν   η  Μέρκελ   κέρδσε    για  τρίτη  συνεχόμενη  φορά  τις  εκλογές  πάλι  χάρις  στην  ομορφάδα  της  )

Οι μεν σύμμαχοι της οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, το πιο νεοφιλελεύθερο πολιτικό κόμμα (ως  γνωστόν  το  πολιτικό  φάσμα  αποτελείται  από  τους  Αριστερούς ,τους  νεοφιλελεύθερους,   τους  πιο  νεοφιλελεύθερους  και  τους  ακόμα  πιο  νεοφιλελεύθερους)   καταποντίστηκε και την ίδια ώρα γεννήθηκε ένα νέο συντηρητικό κόμμα  (φαντάζομαι  κι  αυτό  με  νεοφιλελεύθερη  πολιτική)  με κύριο πολιτικό του χαρακτηριστικό την αποχώρηση της Γερμανίας από το Ευρώ. (  μια  λίγο  λίγο  καλύτερη  σύνταξη, μια  άλλη  λεξούλα  αντί  για  «χαρακτηριστικό»  πχ  αίτημα )

Και τα δύο αυτά δεδομένα είναι αποτελέσματα της πολιτικής   που ακολούθησε μέχρι τις εκλογές η κα Μέρκελ. (για  σκεφθείτε  το  λιγάκι  οι  σύμμαχοι  της  εκτος  Βουλής  4,5% , δημιουργήθηκε  από  τα  σπλάχνα  της  ένα  καινούργιο  κόμμα  4,8%  και  η  Μέρκελ  κόντεψε  να  βγεί  αυτοδύναμη !!!)

Η κα Μέρκελ σε όλη την προεκλογική της εκστρατεία προσπάθησε να πείσει τον Γερμανικό λαό και το κατάφερε (  είπαμε… η  ομορφάδα  της ), ότι η Ευρωπαϊκή κρίση δεν συνδέεται με τις πολιτικές που ακολούθησε (είσαστε  πολύ  σίγουροι οτι ο  Γερμανός  ενδιαφέρεται  γι΄ αυτό  που  ονομάζετε   «Ευρωπαϊκή  κρίση» ;;;) και ότι η Γερμανία κρατήθηκε μακριά από την κρίση που συγκλονίζει το μεγαλύτερο αριθμό των κρατών μελών της Ε.Ε. (ψέμματα  είναι;)

Ο Γερμανικός Λαός δεν διαφωτίστηκε  (έπρεπε  να  είχε  πάει  λίγο  νωρίτερα  στη  Γερμανία  ο  σ Τσίπρας  να   «καθαρίσει»)  και σε κάθε περίπτωση δεν πείστηκε, ότι η πολιτική της Γερμανίας είναι από τις πρωταρχικές αιτίες της ευρωπαϊκής κρίσης

Δεν υπάρχει κανείς όμως έξω από την Γερμανία που να μην έχει εμπεδώσει αυτήν την αλήθεια  (δηλ. την  «αλήθεια»    την  γνωρίζουν   όλοι  πλήν  των  Γερμανών )

Τα ερωτήματα λοιπόν που θα είναι εξαιρετικά επείγοντα (δεν  είναι  ακόμα;) είναι:

Θα συνεχίσει την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που οδήγησε τους πιο αυθεντικούς εκπροσώπους του εκτός Γερμανικής Βουλής; (  Βρε  μια  στεναχώρια   για   το FDP ! Οι  ανaλύσεις  πάντως  στη  Γερμανία  λένε  ότι οι  Ελέυθεροι  Δημοκράτες  έμειναν  εκτός  Βουλής  γιατί  δεν  μπόρεσαν  να  περάσουν  τίποτα  νεοφιλελεύθερο)

Θα συνεχίσει να μην αποδέχεται τις ευθύνες της για την Ευρωπαϊκή κρίση ενισχύοντας τον ευρωσκεπτικισμό στην Γερμανία; (Πω, πω  μια  ανησυχία  για  τον  Ευρωσκεπτικισμό  ο  ΣΥΡΙΖΑ ! )

Αν ναι, ποιοι θα είναι οι επόμενοι σύμμαχοι της σε αυτή την πολιτική; (αφού  υπάρχει  ένα  «Αν  ναι…..» λογικά  κάπου  πιο  κάτω  θα  πρέπει  να  υπάρχει  ένα  «Αν  όχι…» Μην  το  ψάχνετε,  δεν  θα  το  βρείτε )

Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι Σοσιαλιστές  (το  Σοσιαλδημοκράτες  σας  χαλάει;   Sozialdemokratische  Partei  Deutschlands)   είναι ο ποιο  (την  ορθογραφία  την  κρατάω  γιατί  προδίδει  την  τσαπατσουλιά) πρόσφορος σύμμαχος.

Δεν θέλουμε να προτρέξουμε αλλά τα μέχρι σήμερα πολιτικά δεδομένα λένε ότι σε μια μεγάλη συμμαχία Συντηρητικών (με  νεοφιλελεύθερη  πολιτική –  γιατί  δεν  το  λέτε;) -Σοσιαλιστών ο Μερκελισμός  (τι  είναι  ο  Μερκελισμός; Νεοφιλελεύθερος;  Συντηρητικός; Μια  κατηγορία  μόνος  του; ) θα είναι κυρίαρχος.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι μόνο προς την κα Μέρκελ  (μανταμ  Μέρκελ  που  έλεγε  κάποτε  ο σ  Πρόεδρος), είναι και προς τους Σοσιαλιστές. Τι θα κάνουν; Έχουν το ανάστημα να αναμετρηθούν με τον νεοφιλελευθερισμό  (εδώ  ήρθαμε  πάμε  να  φύγουμε) η θα αποτελέσουν τον πρόθυμο κομπάρσο στο έργο που διαιωνίζει την στασιμότητα και διευρύνει την ανεργία στην Ευρώπη;

Σε κάθε περίπτωση μεγάλο μέρος της ευθύνης θα πέσει στους ώμους της Γερμανικής Αριστεράς. (Συγγνώμη  , αλλά  ποιο  μέρος  ευθύνης  θα  πέσει  στη  Linke;; Ουδείς  επιθυμεί  να  συνεργασθεί  μαζί  τους. Τι  να  κάνουν  οι  άνθρωποι;)

Η ευθύνη αυτή έχει ένα πρόταγμα και το έχουν συνειδητοποιήσει οι Γερμανοί σύντροφοι και προβάλλεται πλέον ως το κεντρικό δίλημμα.

Ένα νέο (γιατί  το  παλιό  απέτυχε)  πολιτικό σχέδιο της Αριστεράς για την δημοκρατική ανασυγκρότηση της Ευρώπης. Για την Ευρώπη της Αλληλεγγύης, Οικονομικής και κοινωνικής  (πάλι  τσαπατσουλιές  βλέπω) σύγκλισης.

Ή το νεοφιλελεύθερο  (ουφ  τελειώνουμε) σχέδιο του ανταγωνισμού, της λιτότητας, της ανεργίας και του κοινωνικού αυτοματισμού που φέρνει σε σύγκρουση ανάμεσα σε λαϊκές κοινωνικές ομάδες  (Δεν  είναι  παιδιά  αυτή  σύνταξη !   Ή  θα  πείτε  «φέρνει  σε  σύγκρουση    λαϊκές  κοινωνικές  ομάδες»   ή  θα  πείτε  «φέρνει   σύγκρουση   ανάμεσα  σε  λαϊκές  κοινωνικές  ομάδες». Αυτά  που  γράφετε  είναι  αλαμπουρνέζικα) και ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης  ».

Συνοπτικά: Κέρδισε  η  νεοφιλελεύθερη  Μέρκελ  αλλά  όχι  η  νεοφιλελεύθερη  πολιτική  της,  την  οποία  όμως  θα  συνεχίσει  να  εφαρμόζει  παρέα  με  τους   Σοσιαλδημοκράτες  μια  και  οι  «πιο  νεοφιλελεύθεροι»  έμειναν  εκτός  Βουλής.  H   Aριστερά   να  κάνει  ένα  σχέδιο  για  να  αντιπαλέψει  το  νεοφιλελευθερισμό  (Τελικά  ίσως  το  πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι  πως  προσπαθεί να  αντιμετωπίσει   πράγματα  που  δεν  υπάρχουν )

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Το άκρο είναι ένα.

Λοιπον .. να  το  ξεκαθαρίσουμε. Το  άκρο  είναι  ένα.  Η  λέξη  άκρο  δεν  έχει  πληθυντικό.  Καταργήθηκε .  Το  ομόηχο  «Ακκρα»  είναι  η  πρωτεύουσα  της  Γκάνας.  Σε  εντελώς  εξαιρετικές  περιπτώσεις (και  κατόπιν  αδείας)   μπορεί  να  υπάρχουν  και  «άκρα».  Τρία , επτά,   σαρανταπέντε, σαρανταοκτώ  και  μισό ,  αλλά  ποτε  δύο.  Οποιος  μιλάει  για  δύο  άκρα  είναι  ακραίος  και  ύποπτος  για  χρυσαυγίτης.   Αν  θέλετε  να  σιγουρευτείτε  περί  τίνος  πρόκειται    κάντε  του  την  ερώτηση  ποια  είναι  τα  κόμματα  του  «συνταγματικού  τόξου».  Αν  τυχόν   δεν  σας  αναφέρει  τον  ΣΥΡΙΖΑ  και   το  ΚΚΕ  ή  σας  κοιτάξει  περίεργα  και  σας  ρωτήσει  «τι  είναι  το  συνταγματικό  τόξο ;» βεβαιώνεστε  ότι  είναι  ακραίος. Αν  τυχόν  φοράει  μαυρο  μπλουζάκι  ή έχει  ξυρισμένο  κεφάλι  ή    γενικώς  δεν  σας  αρέσει  η  φάτσα  του   μπορείτε  να  τον  δείρετε  γιατί  είναι  και  χρυσαυγίτης.  Αν  σας  είναι  εύκολο  του  καίτε  το  μαγαζί.   Και  να  μην  είναι  πάντως  χρυσαυγίτης ,  δεν  πειράζει. Δείρτε  τον!  Μπορεί  και  να  γίνει !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Aνάλεκτα ( για το ένα άκρο)

Ενδιαφέρουσες  αναρτήσεις  που  βρήκα  περιπλανώμενος  στο  διαδίκτυο, σχετικές  με  το  θέμα  των  ημερών . Ενα  άκρο,  δυο άκρα ,  επτα  άκρα,  συνταγματικό  τόξο, πόσο  εύκαμπτο  είναι,   ο  τοξότης  της  ΠλΣυντάγματος  ,συνταγματική  βαλλίστρα  κλπ Και  το  κρίσιμο  ερώτημα:  Προτιμάτε  να  σας  σπάσει  στο  ξύλο  ένας  φασίστας ή  προτιμάτε  να  σας  σπάσει  στο  ξύλο  ένα  «αντιφασίστας»;;;;

Ιάσων  Η  ΒΙΑ  ΤΟΥ  ΕΝΟΣ  ΔΕΝ  ΘΑ  ΚΡΥΨΕΙ  ΤΗΝ  ΒΙΑ  ΤΟΥ  ΑΛΛΟΥ  «...Όμως φαίνεται ότι στην Ελλάδα ούτε οι καταλήψεις, ούτε οι καταστροφές, ούτε η παρεμπόδισι διεξαγωγής εκλογών, ούτε οι προπηλακισμοί και  ξυλοδαρμοί πολιτικών ή άλλων πολιτών είναι βία. Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα δεν είναι βία η πυρπόλησι ολόκληρου εργοταξίου στις σκουριές, η πυρπόλησι του Δημαρχείου της Ιερισσού, οι απειλές  οι τραμπουκισμοί στους  συγγενείς και τα παιδιά των εργαζόμενων… »   http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2013/09/blog-post_5171.html

Αntinews  » Ο  ΣΥΡΙΖΑ  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΑΚΡΟ»  (Μια   υπενθύμιση  στοιχείων  που «επιβεβαιώνουν»  τον  τίτλο)   http://www.antinews.gr/2013/09/20/227813/

Δ  Φύσσας  ΜΗΠΩΣ  ΤΕΛΙΚΑ  ΕΧΕΙ  ΔΙΚΙΟ  Ο  ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ  ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ; «…Δεν πρέπει να χαμηλώσει η στάθμη του μίσους και να επιμεριστούν ευθύνες στο Ρουπακιά ή σε όποιον άλλο κρίνει η συντεταγμένη πολιτεία ότι του αναλογούν;Επαναλαμβάνω: ευθύνες σε όποιον κρίνουν τα όργανα της συντεταγμένης πολιτείας, μας αρέσει ή όχι.Διαφορετικά, η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία -με όλα τα κουσούρια της, αλλά πάντως δημοκρατία- κινδυνεύει.  http://orthografos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_6343.html#more

«Ολοι μαζί για τη Δημοκρατία » ή μια υπέροχη αφορμή για «σαλαμοποίηση»;;;;

Οι  πέντε  πολιτικοί  αρχηγοί  με  βλέμμα  στραμμένο  προς  το  μέλλον    στολίζουν  το  πρωτοσέλιδο    του  ΒΗΜΑτος  πάνω  από  τον  τίτλο  «ΟΛΟΙ  ΜΑΖΙ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».   Βλέπετε  κάτι  περίεργο  στην  φωτογραφία;  Οχι; Θυμάστε    μήπως  πόσα  κόμματα  μπήκαν  στη  Βουλή  στις  τελευταίες  εκλογές;  Επτά !  Αρα   εκτός  από  την  φωτογραφία  του  κ  Μιχαλολιάκου  (που  φυσιολογικά  λείπει)  λείπει  άλλη  μία !  Του  κ  Καμμένου  !  Γιατί;;;;

Αποφάσισε  το  ΒΗΜΑ   για  το  περιεχόμενο    της  χαζομάρας  που  λέγεται  «συνταγματικό  τόξο»; Από  πότε  οι  ΑΝΕΛ   δεν  περιλαμβάνονται  σε  αυτό; Αποτελούν  πλέον  και  οι  ΑΝΕΛ  εχθρό  της  Δημοκρατίας  που  με  νύχια  και  με  δόντια  υπερασπίζεται    πχ  το  ΚΚΕ; Σαν  πολύ  δεν  αρχίζει  να  στενεύει   αυτό  το  «ολοι  μαζι» ; Να  υποψιασθώ  πως  στην  επόμενη  ανάλογη  δημοσίευση  θα  λείπει  και  η  φωτογραφία  του  Σαμαρά ;

Αλλά  διαβάζοντας  στην  εφημερίδα  και  τις  δηλώσεις  των  αρχηγών  κατάλαβα  ότι  το  «όλοι  μαζί  για  τη  δημοκρατία»  … δεν  παίζει.  Σαμαράς-Βενιζέλος  και  Κουβέλης  αναφέρονται  στην  ΧΑ   χωρίς  αναφορές  σε  άλλα  κόμματα.   Αντίθετα  ο  κ  Τσίπρας  και  ο  κ  Κουτσούμπας   (αυτός  πιο  διακριτικά)  θεώρησαν  καλό  να  επιτεθούν  στη  ΝΔ.  Αυτό  το  ηλίθιο    «η  ΝΔ  του  κ  Σαμαρά  καλοπιάνει  τους  νεοναζί «    και  το    εξόχως  υποκριτικό    «σύσσωμο  το  μνημονιακό  μπλόκ  επιστρατεύει  την  περιβόητη  θεωρία  των  δύο  άκρων   προεκειμένου  να  εξισώσει  την  προοδευτική  πολιτική  δράση  εναντίον  του  μνημονίου  του με  την  εγκληματική  βία   μιας  οργανωμένης  φασιστικής  ομάδας «    του σ  Τσίπρα  είναι  στοιχείο  του  «ΟΛΟΙ  ΜΑΖΙ  ΓΙΑ  ΤΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ;;;;  Αν  η  ΝΔ » καλοπιάνει  τους  νεοναζί»  εκτός  «συνταγματικού  τόξου»  αμέσως !  Και  αύριο  να  βγάλουμε  και   «το  ΠΑΣΟΚ  του  Βενιζέλου»    που  συγκυβερνά   μ΄ αυτούς  που  «καλοπιάνουν  τους  νεοναζί»    Και  μετά  να  βγάλουμε  και  τον   Κουβέλη –  εκτός  αν  κάνει  δημόσια  αυτοκριτική για  τα  εγκλήματα  του και  δηλώσει  ένοχος-  και  να  μείνει  στο  «συνταγματικό  τόξο»  για  να  προασπίσει  την  Δημοκρατία  ο ΣΥΡΙΖΑ   με  το  ΚΚΕ !  «Βρε  δεν   πάμε  να  ….  »   λέω  εγώ !

Αυτή  η  διαδικασία  είναι  η  γνωστή  ... σαλαμοποίηση.   Φτιάχνεις  μια  βολικά  ασαφή  νοητική  κατασκευή   που  όμως  μπορεί  να  περιλαμβάνει  με  τιμητικό  τρόπο   σχεδόν   τους  πάντες.  Στη  συνέχεια με  την  βοήθεια  ή  την  ανοχή  των  υπολοίπων  συμμετεχόντων   αρχίζεις  να  εξαιρείς  απο  το  κατασκεύασμα  σου  κομμάτι -κομμάτι   αυτούς  που  σε  ενοχλούν.  Παραλληλα  φροντίζεις   η  νοητική  κατασκευή  σου  να  διατηρεί  την  αίγλη  της.  Ανακαλύπτεις  σιγά- σιγά  και  άλλους  που  δεν  αξίζουν  να  συμμετέχουν  στην  … μπούρδα  σου , «προδότες»,»συμβιβασμένους», «συνεργάτες»  και    τους  απομακρύνεις.  Πάντα  με  την  βοήθεια  αυτών  που   τους  κρατάς –   για  ξεκάρφωμα  –    «εντός»,   που  όμως  γίνονται  διαρκώς  λιγότεροι  και  πιο  αδύνατοι. Στο  τέλος  τους  τραβάς  κι  αυτούς  μια  κλωτσιά    και    μένεις  μόνος  να  έχεις  την  αποκλειστικότητα  της  εκπροσώπησης  του  λαμπρού  σου  κατασκευάσματος.

Η  διαδικασία    της  σαλαμοποίησης    είναι  μια  παλιά  μέθοδος    που   έχει  εφαρμοσθεί  κατ΄ επανάληψη  και  εφαρμόζεται    στο  πολιτικό  παιχνίδι. (Στην  ακραία  του  μορφή  και  μέχρι  φυσικής  εξόντωσης    εφαρμόστηκε   στη  ναζιστική  Γερμανία  και  τη  σοβιετική  Ρωσία)   Προϋποθέτει  πολλή  αφέλεια  απ΄ οσους  λειτουργούν   δια  της  ανοχής    τους  αρχικά  ως  θύτες  και  στο  τέλος  καταντάνε  θύματα.  (Την  περιέγραψε  ο προτεστάντης  πάστορας  Martin  Niemoller    στο  εξαιρετικά  δημοφιλές  ποίημα  του :   «… Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν.» ) Προϋποθέτει  πολλή  αφέλεια  και  συνεπάγεται  πολλούς  κινδύνους !  Φυσικό  δεν  είναι,   αν  νομίζεις  ότι  είσαι  ο  μπακάλης  ενώ  είσαι  απλώς  το  ….   σαλάμι;  

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ -firiki2010

Γιασάν του μάγκα !

Το  παραθέτω  όπως  το  διάβασα  στο  http://www.iefimerida.gr/

ΤΙ  ΕΚΑΝΕ  Ο ΓΙΑΝΝΗΣ   ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ  ΟΤΑΝ  ΑΚΟΥΣΕ  ΤΟ  ΚΟΙΝΟ  ΤΟΥ  ΝΑ  ΦΩΝΑΖΕΙ «ΦΑΣΙΣΤΕΣ  ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ  ΚΡΕΜΑΛΕΣ»

Εν μέσω κραυγών και κηρυγμάτων, ο Γιάννης Αγγελάκας έστειλε ένα μήνυμα ψυχραιμίας, σύνεσης και πραγματικής αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον ακροδεξιό Γιώργο Ρουπακιά.

Κατά τη διάρκεια της συναυλίας στο Θέατρο Βράχων ακούστηκε το σύνθημα «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» κάνοντας τον Αγγελάκα να σταματήσει τη συναυλία και να πει. «Ξέρετε οτι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα. Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι αυτή. Η απάντηση είναι η ψύχραιμη σκέψη. Να προσέξουμε τον φασισμό που κρύβουμε όλοι μέσα μας»

Σαν σχόλιο στις Γερμανικές εκλογές

Το  έχω  ξαναπεί   πως  λατρεύω  τα  περιεκτικά  σχόλια. Απλές  κουβέντες,   επί  της  ουσίας, ψύχραιμες  τοποθετήσεις  χωρίς  περίπλοκες  αναλύσεις  και  λεκτικές  φιοριτούρες.  Μερικές  φορές  απλά  το  αυτονόητο.  Σήμερα  λοιπόν  «κλέβω»  ένα  σχόλιο  από  κάποια  ανάρτηση  που    αναφερόταν  στα  αποτελέσματα  των  Γερμανικών  εκλογών.  Κάποια  σχολιάστρια    τοποθετήθηκε ως  εξής :

«Οι Γερμανοί είναι ευχαριστημένοι από την πολιτική της Μέρκελ που λεηλατεί όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο για να περνάνε αυτοί καλύτερα κι έτσι το αναγνώρισαν και την υπερψήφισαν. Εμείς αλήθεια έχουμε κανένα λόγο να είμαστε ευχαριστημένοι από οποιονδήποτε; «

Ακολουθεί  η  απάντηση  του  «ρεαλιστή»    που  με  πέντε  κουβέντες  θυμίζει  μερικά   πραγματάκια  που  δεν  μας  βολεύουν, μόνο  που  σε  αυτά   είναι  όλο  το  «ζουμί».

«Μαλλον αγαπητη Γεωργια δεν εχετε ιδεα απο πολιτικη και απο κεντροΕυρωπαιους. Στην χωρα που παραγονται τα Καγιεν οι μεσοι Γερμανοι οδηγουν και Fiat και Seat και Citroen κλπ. Πληρωναν και πληρωνουν φορους και εισφορες . Ειναι μετρημενοι στα εξοδα τους και οικονομοι. Δουλευουν και κανουν οικονομιες για οταν γερασουν. Η ανασφαλιστη εργασια ειναι σχεδον ανυπαρκτη. Ο σεβασμος στο περιβαλλον , στην ανακυκλωση κλπ ειναι εξαιρετικα υψηλος. Τα συνδικατα εχουν ισχυ αλλα δεν παλευουν για να παρουν συνταξη στα 45 και στα 50. Η δε αποκεντρωση πλησιαζει το τελειο. Οι δημοι ειναι υπευθυνοι για τους δρομους, τα σχολεια, πολλες παροχες σε μη εχοντες κλπ.

Ελατε τωρα στην Ν. Ιταλια, στην Ελλαδα, στην Πορτογαλια να δουμε τι σημαινει αποκεντρωση, δημοσιο, λαμογια , ανακυκλωση , απεργια , επιδοτησεις, Καγιεν , μισος προς τους εστω και λιγο πιο ευκαταστατους.

Πιστευετε οτι η καθε Μερκελ μεγαλωσε και γαλουχηθηκε με το οραμα να πνιξει τους Νοτιους? Μηπως οι Νοτιοι και ειδικα εμεις οι Ελληνες βγαλαμε τα ματια μας μονοι μας? Παντα πρεπει να βρουμε εναν εχθρο για να του ριξουμε την ευθυνη και να την βγαλουμε εμεις καθαρη. Ειμαστε βλεπετε ο πιο εξυπνος   λαος !!!!!!  »

Για  την  αντγραφή    και  με  τις  ευχαριστίες  μου  στον  άγνωστο  μου  «ρεαλιστή

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Δυο απλές κουβέντες για το πρωτογενές πλεόνασμα

Με  το  που  άρχισε  να  διαφαίνεται  η  πιθανότητα  δημιουργίας  πρωτογενούς  πλεονάσματος  άρχισε  και  μια  περίεργη     γκρίνια   που    δεν  έχει  καμμία  σχέση  με  αντίθεση    σε  επίπεδο  οικονομικών  απόψεων, αλλά  κατά  τη  γνώμη  μου  μάλλον  σχετίζεται  με  αντίθεση  στην  κοινή  λογική.

Κατ΄ αρχήν  να  πούμε  τι  είναι  αυτό  το  πρωτογενές  πλεόνασμα  :  είναι  το πλεόνασμα ενός κρατικού προυπολογισμού (κρατικά έσοδα μεγαλύτερα από κρατικές δαπάνες) στο οποίο ΔΕΝ περιλαμβάνονται οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Μέχρι  λοιπόν  σήμερα  πρωτογενές  πλεόνασμα  δεν  υπήρχε. Ετσι  οι  υποχρεώσεις  της  χώρας   (αυτές  που  ήδη  έχουν  «κουρευτεί») πληρώνονται  από  τους  δανειστές – «τοκογλύφους»  που  ταυτόχρονα  τσοντάρουν  για  να  καλύπτονται  και  τα  ελλείμματα  του  προϋπολογισμού.

Εδώ  και  λίγους  μήνες  άρχισε  να  διαφαίνεται  η  προοπτική  δημιουργίας  πρωτογενούς  πλεονάσματος  για  το  2013.  Αμέσως  άρχισαν  οι  ενστάσεις  από  τους  «απέναντι»:  «Παρά  τις  προβλέψεις  δεν  θα  έχουμε  τελικά  πλεόνασμα», «Το  πλεόνασμα   είναι  προϊόν  δημιουργικής  λογιστικής» , » Είναι  πολύ  αμφίβολο  αν  το  πλεόνασμα  μπορεί  να  διατηρηθεί», » Το  πλεόνασμα  δημιουργήθηκε  γιατί  έστιψαν  τους  φορολογούμενους»,  «Το  πλεόνασμα  είναι  πολύ  μικρό»,  » Το  πλεόνασμα  δεν  μας  λύνει  κανένα  πρόβλημα  γιατί  το  χρέος  μας  αυξάνεται»

Κατ΄ αρχήν  να  παραδεχθώ    ότι  όλες  οι  παραπάνω  ενστάσεις  έχουν   κάποιο   βαθμό  εγκυρότητας.  Δεν  ξέρω  αν  το  πλεόνασμα   τελικά  θα  επιτευχθεί –  ως  ένα  βαθμό   θα  γίνουν    και  λογιστικά  τερτίπια- το  πλεόνασμα  είναι  ακόμα  ασταθές και  μικρό-  φυσικά  και  δημιουργήθηκε  με  μεγάλο  κόστος  των  φορολογουμένων-   αν  μείνουμε  απλώς  στην  ύπαρξη  πρωτογενούς  πλεονάσματος  δεν  κάνουμε  τίποτα.

Αλλά  για  πείτε  μου  κάτι….   Πριν  2-3  χρόνια    που  είχαμε  10-20  δις  πρωτογενές  έλλειμμα  –   που  βεβαίως  μεγάλωνε  με  δραματικούς  ρυθμους  το  χρέος –   τολμούσαμε  να  συζητήσουμε  για    πλεόνασμα ;  Ξέρετε  εσείς  κανένα  έλλειμμα  που  να  έγινε  πλεόνασμα    σταθερό , μεγάλο  και   με  προοπτικές  αύξησης  του  χωρίς  να  περάσει  από  το  στάδιο  του  μικρού  και  αμφιβόλου  πλεονάσματος; Θεωρεί  κανένας  πως  τερατώδη  ελλείμματα  γίνονται  πλεονάσματα    χωρίς  να  αυξηθούν  τα  φορολογικά  έσοδα  ή  να  μειωθούν  οι  κρατικές  δαπάνες  (που  είναι  ή  μετατρέπονται  σε  έσοδα  για  τους  φορολογουμένους);   Κι  αν  υποθέσουμε  πως  ένα  μέρος  του  πλεονάσματος  προέρχεται  από  δημιουργική  λογιστική,   από  τη  στιγμή  μάλιστα   που  και  η  τρόϊκα  κάνει  τα  στραβά  μάτια, μας  χαλάει;  Αν  δηλαδή    δεν  σήκωναν  μυιγα  στο  σπαθί  τους    και  ήταν  αυστηροί  όπως  πριν  ένα  χρόνο  που  για  80-100 εκ  €  κόντεψε  να  διαλυθεί  το  σύμπαν,  θα  ήταν  καλύτερα;     Αν   η  ύπαρξη  πρωτογενούς  πλεονάσματος    δεν  μας  λύνει  το  πρόβλημα  ,  μας  λύνει  το  πρόβλημα  η  ύπαρξη  ελλείμματος;  Από  κάπου  δεν  πρέπει  να  αρχίσεις  για  να  μπορέσεις  να  λύσεις  κάποια  στιγμή  το  πρόβλημα  σου;  Αν    δεν  δημιουργήσει  πρωτογενές  πλεόνασμα    πως  διάολο  θα  σταματήσεις  να  δημιουργείς  έλλειμμα  , άρα  να  αυξάνεις  το  χρέος  σου; Αν  δεν  φτιάξεις   πρώτα   ένα  μικρό  ασταθές  πρωτογενές  πλεόνασμα   πως  θα  φτιάξεις  ένα  μεγάλο  και  σταθερό  πλεόνασμα  που  θα  σου  επιτρέψει  να  κάνεις  δημόσιες  επενδύσεις  να  ενισχύσεις  μισθούς, συντάξεις  κλπ  και  βεβαίως  να  σταματήσεις  να  περιμένεις  τις  δόσεις  των  «τοκογλύφων» που  εξοφλούν  τα  χρέη  σου;

Τα  παραπάνω –  επαναλαμβάνω-   δεν  είναι  θέμα  φιλελεύθερης, σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής  ή  νεοφιλελεύθερης  οπτικής . Είναι  θέμα  απλής  κοινής  λογικής.   Κι  έχει  πλάκα  που  στη  συνέντευξη  του  στην  πειρατική  ΕΡΤ  ο σ. Τσίπρας  όταν  αντιμετώπισε  την  συνήθη    ερώτηση  «Και  που  θα  βρείτε  τα  λεφτά;»  απάντησε: «Ο κ Σαμαράς  δεν  λέει  πως  έχουμε  πρωτογενές  πλεόνασμα;» 

Κατόπιν  αυτων  νομίζω  πως  μπορούμε  να    eμπλουτίσουμε   λιγάκι  τον  ορισμό  του  «πρωτογενούς  πλεονάσματος»:  «Πρωτογενές  πλεόνασμα    είναι  ένα  πράγμα  καλό. Ιδίως  αν  είναι  μεγάλο ,  πολύ  μεγάλο  και  σταθερό.  Η  διαδικασία  δημιουργίας  του   είναι  μια  δύσκολη   και  δυσάρεστη   διαδικασία  που  την  αναλαμβάνουν   μοχθηροί  και  ανόητοι  δεξιοί. Οι  ευαίσθητοι  «αριστεροί»  το  μοιράζουν. Μέχρις  εξαφανίσεως»

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Εκλογές στη Γερμανία : Σταθμός (πόσης σημασίας; ) σε μια δύσκολη πορεία.

Εκτός  όλων  των  άλλων   σήμερα  έχουμε  και  εκλογές. Τις  Γερμανικές  βέβαια.  Παλιότερα  από  κάποιους   είχαν  θεωρηθεί  σαν  η  αρχή  του  τέλους  για  το  Ελληνικό  πρόβλημα.  Στη  συνέχεια  όμως  είτε  επειδή  υπήρξε  η  βεβαιότητα  της  επανεκλογής  της  κ Μέρκελ   είτε  επειδή  συνειδητοποιήθηκε  ότι  το  πρόβλημα  είναι  δικό  μας  και  ουσιαστικά  καμμιά    σοβαρή  πολιτική  δύναμη  (Γερμανική  ή  Ευρωπαϊκή)  δεν  προτείνει    για  την  οικονομία  μας  κάτι  διαφορετικό  από  αυτό  που  προσπαθούμε  να  κάνουμε  ο  πήχυς  των  προσδοκιών  κατέβηκε.

Παρά  ταύτα  και  άσχετα  από  το   εκλογικό   αποτέλεσμα   οι  Γερμανικές  εκλογές  δεν  είναι  αδιάφορες.  Πρώτον  επειδή  ο  καινούργιος  κυβερνητικός  συνασπισμός  (που  μπορεί  να  είναι- μάλλον  δύσκολα-  και  ο  παλιός)  δεν  θα  είναι  υποχρεωμένος  να  δρα  υπό  την  πίεση  μιας   επερχόμενης  κρίσης  του  εκλογικού  σώματος.  Δεύτερον    οι  εκλογές  γίνονται  σε  μια  στιγμή που  φαίνεται    ότι  η  Ελλάδα    έχει  πετύχει  κάποια  πράγματα   ( κι  έτσι  προέκυψε  αυτό  το  έστω    αβέβαιο,  ασταθές    και  κατόπιν  λογιστικών  ενδεχομένως  αλχημειών  πρωτογενές    πλεόνασμα  που  φυσικά  δεν  μας  λύνει  το  πρόβλημα  , αλλά  χωρίς  αυτό  το  πρόβλημα  δεν  μπορεί  να  λυθεί).  Και  τρίτον  επειδή  οι  εκλογές  συμπίπτουν  με  μια  γενικευμένη  συνειδητοποίηση   ότι  ο  τρόπος  που  αντιμετωπίσθηκε  η  Ελληνική  κρίση (στη  συνέχεια  και  η  κρίση  του  Νότου)  μπορεί  να  ήταν    ως  ένα  βαθμό   δικαιολογημένος  λόγω  των  ασφυκτικών  χρονικών  περιθωρίων  και  της  απειρίας  της  ΕΕ  στην  αντιμετώιση  μιας  ούτως  ή  άλλως  πρωτόγνωρης  κατάστασης,  αλλά  δεν  ήταν  ο  καλύτερος  δυνατός.

Οι   δυο  πρώτοι    προαναφερθέντες  παράγοντες  εξασφαλίζουν    περισσότερους  βαθμούς  ελευθερίας  στη  καινούργια  Γερμανική  κυβέρνηση,  ο  τρίτος   την  ωθεί  σε  ένα  «αναστοχασμό»  και  σε  μια  πιο  «Ευρωπαϊκή»   και  λιγότερο  «Γερμανική »   πολιτική.  Οχι  για  κανένα  άλλο  λόγο  και  προφανώς  όχι    για  να  μην  υπηρετήσει  τα  Γερμανικά  συμφέροντα, αλλά  γιατί    το    μακροπρόθεσμο  συμφέρον  και  της  Γερμανίας  όπως  και  των  υπολοίπων   Ευρωπαϊκών  χωρών    βρίσκεται  στο  «περισσότερο  Ευρώπη».

Αυτό  το  «περισσότερο  Ευρώπη»  προς  το  οποίο – κατά  τη  γνώμη  μου –   ήδη  βαδίζουμε  και  πιθανώτα  θα  βαδίσουμε  λίγο  πιο  αποφασιστικά, αλλά   πάντοτε   με    τις  αργόσυρτες  διαδικασίες   και  τους   συμβιβασμούς  (δεν  είναι  αναγκαστικά  κακό)     που  συνηθίζει  η  ΕΕ,   περιλαμβάνει    «καλά»  και  «κακά»  νέα.

Τα  καλά  νέα  είναι    η  πορεία  προς  την  τραπεζική  ένωση,   οι  ελαφρύνσεις  διακρατικών   πλέον  χρεών μέσω  επιμηκύνσεων, διευθετήσεων κλπ    και –  κάπου  στο  βάθος  – η  «αμοιβαιοποίηση»  χρεών  μέσω   των  περίφημων  Ευρωομολόγων.  Τα  «κακά»  νέα    είναι  ότι  οι  οικονομίες  –  και  του  Νότου  και  η  δικιά  μας-  θα  πρέπει  να  αποκτήσουν  ένα  ενιαίο –  όσο  γίνεται – βηματισμό. Και  ο  έλεγχος  γι  αυτά  τα  βήματα   θα  είναι  συνεχής   και  πιεστικός.  Αν  σκεφτούμε  πόσα  πράγματα  απ΄όσα  έγιναν    θα  έπρεπε  να  τα  είχαμε  κάνει  από  μόνοι  μας  χωρίς  την  πίεση  των  εταίρων  και  της  ανάγκης,   ίσως  τα  «κακά»  νέα  δεν  είναι  τόσο  κακά.

Σε  κάθε  περίπτωση   οι   σημερινές     Γερμανικές  εκλογές      δεν  είναι    παρά    ένας  ακόμα  σταθμός   στην   πορεία  που  έχουν  μπροστά  τους    οι  Ευρωπαϊκές  χώρες.   Με  δεδομένο  ότι  οι  συνθήκες  έχουν  αλλάξει  σε  βάρος  τους (δημογραφική  γήρανση , μεταναστευτικό,  ανταγωνιστικότητα  κλπ )  ο  δρόμος  είναι  δύσκολος.   Μετά….  ρίχνω  μια  ματιά  στον  κόσμο….   και  δεν  βλέπω  χώρες  που  έχουν  να  βαδίσουν   κάποιο  δρόμο  λιγότερο  δύσκολο.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

«Θεωρίες», «τόξα» και άλλες … μπούρδες.

Τα  γεγονότα  των  τελευταίων  ημερών  ξαναζωντάνεψαν  την  συζήτηση  για  την  «θεωρία  των  δύο  άκρων» . Σ΄ αυτήν  ήρθε  να  προστεθεί  και  μια  «νέα»  συζήτηση  περί  του  «συνταγματικού  τόξου»  στο  οποίο  κατά  τον  κ  Λαζαρίδη  δεν  ανήκει  ο  ΣΥΡΙΖΑ. Με  συγχωρείτε  πολύ αλλά  η  πρώτη  μου  αντίδραση  σε  τέτοιου  είδους  συζητήσεις  είναι : «Μπούρδες»

Ας  αρχίσουμε  με  το  περίφημο  «συνταγματικό  τόξο».  Τι  σημαίνει  όταν   το  κουβεντιάζουμε  σε  σχέση  με  τα   κόμματα  που  συμμετέχουν  στην  πολιτική  ζωή  του  τόπου; Οτι  κάποια  κόμματα    σέβονται  το  Σύνταγμα  και  κάποια  όχι;  Με  συγχωρείτε  εάν  δεν  σέβονται    το  Σύνταγμα    πως  τους  επιτρέπεται  να  υπάρχουν;  Ο  σεβασμός  του  Συντάγματος  είναι  το  minimum  που  ζητείται  απ΄ όλα  τα  κόμματα  για  να  μπορέσουν  να  συμμετάσχουν  στις  εκλογές  (τους  ζητείται  μάλιστα   προεκλογικά    και    κατάθεση  σχετικής  δήλωσης  στον  Αρειο  Πάγο).  Θα  μου  πείτε …. «ψιλά  γράμματα»…  ανούσιες  τυπικότητες.  Ενδεχομένως  ναι ! Τι  είναι  όμως  αυτό  που  σου  επιτρέπει  την  … τιμητική  ένταξη  στο  «συνταγματικό  τόξο»: Αφού  σε  όλους  «εν  τοις  πράγμασι» επιτρέπεται   να  εκπροσωπούνται    και  να  εκπροσωπούν  ανεξαρτήτως   του  σεβασμού  τους  προς  το  Σύνταγμα  ( το    ΚΚΕ   κατ΄ επανάληψη  δια  των  εκπροσώπων  του  έχει  δηλώσει   δημόσια  οτι  «δεν  θεωρεί  πως  έχει  υποχρέωση  σεβασμού  του  Συντάγματος») – και  καλώς  κατά  τη  γνώμη  μου  τους  επιτρέπεται –  τότε  τι    έννοια  έχει  αυτή  η  συζήτηση  περί «συνταγματικού  τόξου»;    Πως  τους  ξεχωρίζουμε  τους  «εντός»  από  τους  «εκτός»;  Και  άντε  και  τους  ξεχωρίσαμε !   Μετά  τι  κάνουμε ;   Αν  δεν  κάνουμε  τίποτα   γιατί  να  τους  ξεχωρίσουμε;

Ετσι  θεωρώ  κάκιστη  την  έμπνευση    του  κ Λαζαρίδη  να    αποφανθεί  πως  ο  ΣΥΡΙΖΑ  είναι  εκτός  «συνταγματικού  τόξου».  Τι  έννοια  έχει  αυτή  η  θέση;  Ανοιξε  μια  συζήτηση  σχετικά  με  … το  φύλο  των  αγγέλων. Ποια  είναι  η  συνέπεια  αν  ο  ΣΥΡΙΖΑ  είναι  εντός  του  «συνταγματικού  τόξου»;  Τι  θα  γίνει  αν  αποφασίσουμε  ότι  είναι  εκτός;  Μήπως    κάποιοι  του  ΣΥΡΙΖΑ    είναι  εντός  και  άλλοι  εκτός;  Μήπως  αν  τεντώσουμε  λίγο  το  «τόξο»  μπορεί  να  συμπεριλάβει   ή  να  αποκλείσει  κι  άλλους;  Αν  η  αξιωματική  αντιπολίτευση  ( και  ενδεχομένως  και  κάμποσα  ακόμα  κόμματα)  είναι  «εκτος  συνταγματικού  τόξου»  μήπως  το  «τόξο»  είναι    ένα  κακό  εργαλείο  μέτρησης; Ειλικρινά  απορώ  πως  ο  κ Λαζαρίδης-  έμπειρος  από  τα  φοιτητικά  του  χρόνια  στην  πολιτική  αντιπαράθεση  –  έπεσε  σε  τέτοια  «λούμπα»

Ας  πάμε  τώρα  και  στην  περίφημη  «θεωρία  των  δύο  άκρων» . Τι είναι  αυτή    η  «θεωρία»;   Είναι  κάτι  σαν  την  «Τενική  θεωρία  της  απασχόλησης  και  του  χρήματος»  του  Κέυνς;  Κάτι  σαν  την  θεωρία  της  εξέλιξης  του  Δαρβίνου ; Οχι  ! Είναι  ένα  πραγμα-  πραγμα  στην  κυριολεξία –   που  ο  καθένας  το  ταιριάζει  στα  μέτρα  των  απόψεων  του    και  το  χρησιμοποιεί  για να  τις  υπηρετήσει. Μπορούμε  παρακαλώ  να  ξεχάσουμε  τις  «θεωρίες»  του  ενός,  των  δύο  ή  των  επτά  άκρων;  Μπορούμε  να  προσπαθήσουμε  να  σκεφτούμε  και  ενδεχομένως  να  συζητήσουμε    συγκεκριμένα;

Λοιπόν….  Αν  κάποιος     προσπαθεί    να  σου  επιβάλει  το  γουσταρλίκι  του  κόντρα  στους    νόμους,   αν  κάποιος   επειδή  θέλει   να  βρεί  «το  δίκιο  του» , να   υπηρετήσει    την  κοινωνία,  το  έθνος  κλπ  αν  κάποιος  επειδή  διαφωνεί  μαζί  σου      σε  σφάζει,  σε  πυροβολεί,  σε  καίει, σου  ανοίγει  το  κεφάλι  με  ένα  καδρόνι, σε  αρχίζει  στις  μπουνιές, σου  καταστρέφει  το  μαγαζί, σε  απειλεί,   σου  σπάει  το  αυτοκίνητο,  σε  προπηλακίζει… ε,  αυτό   είναι  βία.  Τελεία .

Φυσικά  οι  παραπάνω «βίες»  μήτε  εξισώνονται, μήτε  αλληλοαναιρούνται  (αν  ασκούνται  απο  διαφορετικές  κατευθύνσεις), μήτε  αποτελούν  άλλοθι  η  μία  για  την  άλλη.  Η  κάθε  βίαιη  πράξη  είναι  αυτόνομη  έχει  την  δική  της-  μεγάλη  ή  μεγαλύτερη  – απαξία  και  ο  κάθε  αυτουργός   (φυσικός  ή  ηθικός) έχει  την  δική  του  ευθύνη.  Μου  είναι  απολύτως  αδιάφορο  από  ποιον  ασκούνται  αυτές  οι  πράξεις  βίας  και  εναντίον  ποίου  στρέφονται.  Η  βία  στις  πολιτισμένες  κοινωνίες  δεν  αποτελεί     τρόπο  επίλυσης  διαφορών.   (Κάπου  είχα  διαβάσει  ότι  ο  πολιτισμός  άρχισε  όταν  ένας  πρωτόγονος  άνθρωπος    αντί   να  αρχίσει  να  ρίχνει  πέτρες  στον  πρωτόγονο  που  θέλησε  να  μπεί  στη  σπηλιά  του   τον  έδιωξε  βάζοντας  του  τις  φωνές ).

Μπορούμε  σε  αυτά   να  συμφωνήσουμε;    Μπορούμε   να  αποφασίσουμε  πως  είμαστε  ενάντια  στη  βία    χωρίς  να  της  βάζουμε  διάφορα  πρόσημα;  Μπορούμε    να  μην   εξαρτούμε  τη  στάση  μας    απέναντι  στα  φαινόμενα  βίας  ανάλογα  με  τους  θύτες  και  τα  θύματα;  Μπορούμε  να   παραδεχθούμε  ότι  η  βία  προέρχεται  από   διαφορετικές  κατευθύνσεις;  Μπορούμε  να  μην  παριστάνουμε  ότι  έχουμε  μνήμη  χρυσόψαρου; Μπορούμε  πάνω  σε  αυτή  τη  συμφωνία  να   βασίσουμε  τη  στάση  μας  γι  αυτά  που  έγιναν, γίνονται   και   πιθανώτατα    θα  γίνουν;     Αν  ναι…  καλώς !

Αν   όχι    (  που  είναι  και  το  πιθανότερο)  … τι  να  πω;  Ας  πορευθούμε   έτσι.  Από  τη μια  πλευρά    αυτοί  που  δέρνουν,  σφάζουν , σπάνε ,  καίνε ,  απειλούν,  τραμπουκίζουν  κι  όσοι  τους  δικαιολογούν, τους   αθωώνουν,  τους  αποθεώνουν   κι    απο  την  άλλη  πλευρά  εμείς. Ελπίζω  μαζί  μας  να  είναι  αποφασιστικά  και   η  Πολιτεία .

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Χρυσή Αυγή . Μήπως τελείωσε ;

Τελικά  το  » Ραντεβού  στα  γουναράδυκα  »  του  γραφικού  ΣΥΡΙΖΑίου  βουλευτή  Διαμαντόπουλου    πραγματοποιήθηκε.  Τουλάχιστον  για  το  νέο  άνθρωπο  που  δολοφονήθηκε  προχθές.  Είναι  άραγε  ευτυχής  ο  σ  Διαμαντόπουλος; Η  Αριστερά  μπορεί  να  λατρεύει  και  να  ψάχνει  απεγνωσμένα  για  «νεκρούς  ήρωες»,  η  κοινωνία  όμως   δεν    μπορεί  παρά  να  θλίβεται  και  να  ανησυχεί.

Το  θέμα    που  ξαναανοίγει  είναι  φυσικά  αυτό  της  ΧΑ.   Εχω  ξαναγράψει  πως  είναι  παράλογο  και  αναποτελεσματικό   να  κάνεις  νομοθεσία  προκειμένου  να  αντιμετωπίσεις  ένα  κόμμα, όσο  ακραίο  και  να  είναι. Είναι  πρόβλημα  και  πλήγμα  για  την  Δημοκρατία.  Αλλο  αυτό  όμως  και  άλλο  το  αν  ένα  κόμμα   και  τα  στελέχη   ή  τα  μέλη  του   παραβιάζουν  κατ΄ εξακολούθηση  την  υφιστάμενη  νομοθεσία . Θυμίζω ότι  οι  δράσεις  κάμποσων  βουλευτών  της  ΧΑ  των οποίων  έχει  αρθεί  η  ασυλία    διερευνώνται  από  τη  Δικαιοσύνη.  Ευκαιρία  για  ανάλογη  διερεύνηση  δόθηκε  από  τα  γεγονότα  στον   Μελιγαλά  και  βεβαίως  και  από  τη  χθεσινή  δολοφονία.  Η  υπόθεση  θα  προχωρήσει.   Εχουμε  να  κάνουμε  τελικά    με  κάτι  άλλο  που  δεν  είναι  απλώς  πολιτικό  κόμμα;  Ας  το  αποφασίσει  η  Δικαιοσύνη  (Παραθέτω  ένα  βιντεάκι  με   απόσπασμα  ομιλίας  του  κ  Βορίδη  στη  Βουλή  που  βάζει  νομίζω  το  θέμα  στις  σωστές  του  διαστάσεις http://www.youtube.com/watch?v=ScQvjRT0j8s )

Υπάρχει  βέβαια  και  το  θέμα    της  πολιτικής  αντιμετώπισης  της  ΧΑ. Νομίζω  ότι  η  ΧΑ  φρόντισε  η  ίδια  γι  αυτό  και  αυτό  ήταν  ότι  καλύτερο  μπορούσε  να  συμβεί. Από  το  ανατριχιάστικο  «Εγέρθητι»  το  βράδυ  των  εκλογών, περάσαμε  στις  μπουνιές  Κασιδιάρη  στην  Κανέλλη,  σε  κυνήγι  μεταναστών,  στον     Παππά   να  κατουράει  στην  πόρτα  τηλεοπτικού  καναλιού , σε  «επιθεωρήσεις»  σε  νοσοκομεία  και  λαϊκές,  σε  γραφικότητες  με   «στρατιωτικές»  ενδυμασίες  και   happening  με  πυρσούς.  Θεωρώ  ότι  αυτά  ήταν  ήδη  too much    για  την  Ελληνική  κοινωνία  παρά  την  δημοσκοπική  επιβράβευση (διατηρώ  πολλές  αμφιβολίες  για  την  αξιοπιστία  της ).  Οταν  όμως  φτάνεις  να  τραμπουκίζεις  σε  απογόνους  θυμάτων  του  Μελιγαλά   κι  όταν    φίλοι/ μέλη/ στελέχη  σου  φθάνουν  σε  φόνο  και  μάλιστα  «κατόπιν  πρόσκλησης»  τότε   απλά  ….έχεις  τελειώσει.  Κανείς  (έστω  και  βλάκας  με …   περικεφαλαία-  μια  και  υπάρχει  μια  αδυναμία  στην  αρχαιότητα)  δεν  έχει  διάθεση  να  βρεθεί  είτε  στα   «γουναράδικα»  ως  αλεπού,    είτε  στη  φυλακή  ως  δολοφόνος.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Aνάλεκτα 8/9- 17/9/2013

Σtα  σημερινά  «Ανάλεκτα»  ο    «Παράξενος  Ελκυστής»  αναζητά  τον  ρόλο  του  σ Τσίπρα  μεταξύ  αφέλειας  και  προβοκάτσιας,   ο   «Προφήτης»  μιλά  για  την  διαχείριση  των  προσδοκιών  και   ο Πάσχος  Μανδραβέλης  προσπαθεί  να  πείσει    προσπαθεί  να  πείσει    πως  συμφέρει  να  δανείζεσαι  με  2,5%  αντί  με  6%  ή  7%. «Αυτοπνόητο !»  θα  μου  πείτε. Βεβαίως… αλλά  ζούμε  στην  Ελλάδα .  Kαλή  ανάγνωση  !

Strange  Attractor   ΤΙ  ΡΟΛΟ  ΠΑΙΖΕΙ  Ο  ΑΛΕΞΗΣ ; » …Ο Σύριζα, στον βαθμό που είναι αριστερό κόμμα, είναι της τάξης του 3-4%. Δατς ολ.Το υπόλοιπο ποσοστό ως τα 28-30% που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ανήκει σε πρώην Πασόκους, και σε διάφορους αγανακτισμένους και μελανιασμένους από την κρίση, κυρίως δημοσίους υπαλλήλους, που χωρίς να εξετάζουν πολλά πολλά στηρίζουν τον Αλέξη ως το μοναδικό μάχιμο αντίβαρο στην «μνημονιακή»  και «πουλημένη στους ξένους» κυβέρνηση.Το βλέπω κάθε μέρα σε συζητήσεις με γνωστούς και φίλους.Που δηλώνουν φανατικοί Συριζαίοι (πλην όμως όψιμοι).Χωρίς να γνωρίζουν βασικές παραμέτρους του κόμματος που στηρίζουν.Χωρίς να γνωρίζουν τις θέσεις του στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.Χωρίς να γνωρίζουν το τι μέλει γενέσθαι αν τυχόν και ο Αλέξης υλοποιήσει όλα όσα υπόσχεται περί μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου, περί περήφανης δραχμής, περί προσλήψεων δεκάδων χιλιάδων στο δημόσιο, περί πρόσληψης εκεί ακόμη και των απολυθέντων του ιδιωτικού τομέα (το είπε και αυτό) και άλλα πολλά…»   http://orthografos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_5960.html#more

Προφήτης  ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΙΚΕΣ  ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ  «…Όταν μιλάει ο –εκάστοτε- πρωθυπουργός, μιλάει η Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι σκόπιμο από τού στόματος του να μεταφέρεται διεθνώς μια δυσοίωνη εικόνα, η οποία θα επιβαρύνει την αντίληψη για τα ελληνικά πράγματα στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι. Αν ο πρωθυπουργός μιας χώρας δεν εκφράσει την απαραίτητη για έξοδο από την κρίση συλλογική ικμάδα, η χώρα θεωρείται νεκρή….»    http://www.antinews.gr/2013/09/13/226950/

Π  Μανδραβέλης  ΚΑΙ  ΜΕΤΑ  ΤΟ  ΜΝΗΜΟΝΙΟ  ΤΙ;  «….Φυσικά, αν στη χώρα κυριαρχούσε ο οικονομικός ορθολογισμός και όχι η συνθηματολογική μπουρδολογία, οι Ελληνες θα έπρεπε να προτιμούν να πληρώνουν 225 εκατ. τον χρόνο λιγότερα σε τόκους. Θα έπρεπε δηλαδή να εύχονται νέα Μνημόνια μέχρι να φτάσουν οι αγορές το επιτόκιο περίπου στο 2,5%. Και για να μας εμπιστευτούν οι αγορές για να μας δανείσουν με τόσο χαμηλό επιτόκιο, πρέπει να κάνουμε περισσότερα από εκείνα που προβλέπουν τα Μνημόνια, ακόμη κι αν δεν υπάρχει Μνημόνιο…»        http://moirognomonio.wordpress.com/2013/09/17/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B9/

Ο Καμμένος του… ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ του … Φώτη.

Την  αίσθηση  του  απόλυτου  μπερδέματος  στην  πολιτική  μας  ζωή   την  έχω  πολύ  έντονη  την  τελευταία  τριετία. Ποιος  είναι  με  ποιον;  Ποιος  θέλει  τι;  Γιατί  θέλει  αυτό  που  θέλει  ή  λέει  ότι  θέλει;  Υπάρχει  κάποια  επαφή  με  την  πραγματικότητα; Καταλαβαίνουμε  τι  λέμε, τι  κάνουμε, τι  ακούμε;

«Πρέπει ο Πάχτας να μην μπορεί να κυκλοφορήσει, λιντσάρετέ τον !  Είμαι  μαζί  σας .»   Αυτά  είπε  ο  κ  Καμμένος  σε  «κατ΄ ιδίαν»  –  έλα  όμως  που  κάποιο  κινητό  «έγραφε» –    κουβέντα  του   με  κατοίκους  της  Χαλκιδικής  που    του  εξέθεσαν  το  πρόβλημα  τους  μετά  την  ομιλία  του  στη  ΔΕΘ.  Όπως   φαίνεται  ο  κ  Καμμένος  μια  χαρά  μαθήματα  παίρνει    από  το  μελλοντικό  συνεταιράκι  του  (έτσι  νομίζει )  τον  σ  Τσίπρα . «Ο  λαός  στους  δρόμους  για  να  πέσει  η  κυβέρνηση»  εσείς. Ε, να  βοηθήσουμε  κι  εμείς  με  κανένα  λιντσάρισμα !  Και    το  παρανοϊκό   είναι  πως  όταν  παρενέβη  εισαγγελέας   για  την  δήλωση  του  Προέδρου  των  ΑΝΕΛ   έσπευσε  ο   ΣΥΡΙΖΑ    να  συμπαρασταθεί  εκφράζοντας  τη  διαφωνία  του  για  την  εισαγγελική  παρέμβαση. Τι  ακριβώς  έπρεπε  να  συμβεί  εκτός  από  το  «… Λιντσάρετε  τον !  Είμαι  μαζί  σας «;;;;  Να  σπάσει  ο  ίδιος  ο  κ  Καμμένος  τον  κ Πάχτα  στο  ξύλο;

————-

Στα  πλαίσια  της  προσπάθειας  για  την  συγκρότηση  του  περίφημου  τρίτου  πόλου  συναντήθηκαν  οι  κ   Κουβέλης  και   Λοβέρδος  και   λέει  πως ….  συμφώνησαν.  Από  τις  δηλώσεις  τους  προσωπικά  δεν  κατάλαβα  κάτι  τέτοιο, αλλά  ας  το  δεχθούμε .   Σε  τι  συμφώνησαν;  » Στη  καινούργια  κεντροαριστερά  δεν  θα  συμμετέχουν  αυτοί  που    στηρίζουν  την  κυβερνητική  πολιτική».   Αυτή  που  στήριζε  πριν  κάτι  μήνες  ο κ  Κουβέλης  κι  αυτή  που  υπηρέτησε – με  επιτυχία  κατά  τη  γνώμη  μου – ο κ  Λοβέρδος  από  το  2009;  Δεν  την  στηρίζουν  πια;  Γιατί;  Εχει  αλλάξει;  Μυστήριο !  Αποκλείεται   λοιπόν   από  την  καινούργια  κεντροαριστερά  «το  ΠΑΣΟΚ   του  Βενιζέλου «.  Ποιο  άλλο  ΠΑΣΟΚ  υπάρχει;  Πολλά ! Το  ΠΑΣΟΚ  του  Ανδρέα, το  ΠΑΣΟΚ   του  Γιώργου,  το  ΠΑΣΟΚ  του  Αλέξη… Γιατί  να  μην  φτιάξουμε  και  το    ΠΑΣΟΚ  του … Φώτη;   Παρανοήσατε  τελείως   εκεί  στον …  τρίτο  – μήπως … τέταρτο… πέμπτο… –  πόλο;

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Ενα πολύ μικρό σχόλιο για τους τραμπουκισμούς της ΧΑ στον Μελιγαλά

Βλέποντας  στην  τηλεόραση   τα  στελέχη    της  ΧΑ  στο  Μελιγαλά   σε  μια   εκδήλωση   για  μια  τραγική  επέτειο   της  ιστορίας  μας   να  τραμπουκίζουν  σε  βάρος  ηλικιωμένων  ανθρώπων   που  δεν  μπορούσαν   να  τους  σπάσουν  στο  ξύλο,  όπως  τους  άξιζε,   σκέφτηκα  πως  ίσως   δεν  τους  πάνε  τελικά    τα  παντελόνια  παραλλαγής, τα  μαύρα  μπλουζάκια  και  οι  αρβύλες. Να  δοκιμάσουν   καλύτερα  κανένα   φουρό, να  φορέσουν  πουέντ  και –  αν  βρούνε  κάποιο  τρόπο  να  τα  στερεώσουν   στο  ξυρισμένο  και  άδειο  κεφάλι  τους-   ας  το  στολίσουν  με  χρωματιστά  πον-πον.   Και  πιο  ταιριαστή  θα  είναι  η  εμφάνιση  και  ταυτόχρονα,  λόγω  της  ιδιαιτερότητας  της ,   θα  αποτρέπει  την  εστίαση  στην  γελοιότητα  και  την  αθλιότητα     της  συμπεριφοράς  τους.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Δυο καλές κουβέντες για τον Αλέξη

Τον  σ  Τσίπρα  δεν  τον  συμπαθώ. Ούτε  αυτόν  ως  προσωπικότητα,   ούτε  τις  απόψεις  του. Την  αντιπάθεια  αυτή  προφανώς  μοιράζονται  και  άλλοι  πολλοί  και  δεν  χάνουν  ευκαιρία  να  τον  κριτικάρουν,  έχω  την  αίσθηση  όμως  πως    αν  κριτικάρεις  κάποιον   και    για  λάθος  πράγματα  η  κριτική  χάνει  την  αξιοπιστία  της.

Ετσι  νομίζω  ότι  συνέβη  και  πρόσφατα  με  την  παρουσία  του   σ Τσίπρα   στον  αγιασμό  για  το ξεκίνημα  της  σχολικής  χρονιάς    σε  κάποιο  σχολείο  της  Νίκαιας.  Αγιασμός    ήταν, ο  ιερέας  ευλόγησε  και  τον  παριστάμενο  αρχηγό  της  αξιωματικής  αντιπολίτευσης  κι  αυτός  ενδεχομένως  αμήχανα  /  αδέξια  /  με  αντιφατικά  συναισθήματα  έκλινε  ευλαβικά  το  κεφάλι,  ενδεχομένως  φίλησε   και  τον  σταυρό.  Τι  έπρεπε  να  κάνει    δηλαδή  εκείνη  την  ώρα  ο  κ  Τσίπρας;  Να   πει : »  Μή  με  κοπανάς  με  το  βασιλικό,  πάτερ,  εγώ  είμαι  άθεος  και  η  θρησκεία  είναι  το  όπιο  του  λαού !»;;;

Ανάλογη  είδους  κριτική  υπέστη  ο  σ Τσίπρας  πριν  κάτι  μέρες,  όταν  ο  φωτογραφικός  φακός  τον  συνέλαβε  να  φοράει   «burberry».    Ο   σ Τσίπρας  είναι  ένας  ευκατάστατος  πολίτης,  δεν  είναι  κακό.   Παιδί  μιας  ευκατάστατης  οικογένειας  -ούτε  αυτό  είναι  κακό-  ενδεχομένως  πάντοτε  φορούσε  μάρκες- κι  αυτό  δεν  είναι  κακό..  Δεν  έγινε  και  τίποτα. Οπως  δεν  έγινε  και  τίποτα    αν  η  ασφάλεια  του  τον  βοηθάει  στην  μεταφορά  των  αποσκευών  του (άλλη  «περίφημη»  φωτογραφία  από  τις  καλοκαιρινές  διακοπές  του).  Γιατί  πρέπει  ο  αρχηγός  της  Αξιωματικής  Αντιπολίτευσης  να  αγοράζει  από  τα  «κινέζικα»;;; Γιατί  πρέπει  να  κρύβει  ότι  του  αρέσουν  τα  «burberrys»; Γιατί  πρέπει   να  αρνηθεί  μια  φυσιολογική  εξυπηρέτηση  από  την  ασφάλεια  του; (Ασε  που  στην  φωτό  που  είδα  εγώ  μοιάζει  ο   σ Τσίπρας  να  σκύβει  για  να  μεταφέρει  την  αποσκευή  ο ίδιος).

Θα  ήθελα  να  σταθώ  και  σε  κάτι  πιο  ουσιαστικό. Ο  σ  Τσίπρας  όσο  του  επιτρέπει  η  ιδιότητα  του  πολιτικού  είναι    σε  μεγάλο  βαθμό  ειλικρινής.  Μπορεί  να  μην  λέει  όλη  την  αλήθεια , μπορεί  να  κρύβει  τις  μύχιες  σκέψεις  και  στοχεύσεις  του, μπορεί  να  στριμώχνει  στα  λεγόμενα  του  ανακρίβειες,   μπορεί  να  είναι  σε  απολύτως  λάθος  κατεύθυνση,  αλλά   γενικά  αυτά  που  εξαγγέλει  τα  πιστεύει.  Οταν  λέει  «για  να  κυβερνήσουμε  θέλουμε  τον  λαό  στο  δρόμο», όταν  επιμένει  ότι  ο  ΣΥΡΙΖΑ  θα  πετύχει  «αν  αλλάξουμε   όλοι  μας    νοοτροπία», όταν  υπόσχεται  ένα  «δύσκολο  δρόμο» , όταν  προειδοποιεί  «θα  είμαστε  προετοιμασμένοι  και  για  το  χειρότερο  σενάριο«, όταν    διακηρύσσει    την  επιθυμία  του  για  κυβερνητική  συνεργασία   με  το  ΚΚΕ  , αλλά  » και  την  ΑΝΤΑΡΣΥΑ»,   όταν  αποφαίνεται  πως «ένα  μεγάλο  μέρος  του  κόσμου  φτωχαίνει  και  ταυτόχρονα  γίνεται  καλύτερο  στην  συμπεριφορά  του», όταν  δηλώνει    πως «εμείς  θα  προχωρήσουμε  σε  στάση  πληρωμών  είτε  συναινετικά  είτε  μονομερώς»  ο  σ  Τσίπρας  τα  εννοεί.    Αν  αύριο  ο  σΤσίπρας  βρεθεί  στη  κυβέρνηση  (εξαιρετικά  απίθανο)  κανένας  δεν  θα  μπορεί     ότι   «δεν   ήξερε» .

Δεν  μας  φταίει  που  ο  σ Τσίπρας  συμμετέχει  στον  αγιασμό. Δεν  μας  φταίει  που  φοράει  «burberrys».  Δεν  μας  φταίει  πως  ο  σ  Τσίπρας  δεν  είναι  αρκετά  είλικρινής.  Είπαμε  για  πολιτικός  και  μάλιστα  της   αντιπολίτευσης και  μάλιστα  πολιτικός     μιας  θολής και   μπερδεμένης  «Αριστεράς»  μια  χαρά  ειλικρινής  είναι.   Το  πρόβλημα  είναι   πόσο  προσεκτικά  τον  ακούμε  και  τι  καταλαβαίνουμε. Γιατί  αν  θέλουμε  να  ακούσουμε  και  να  καταλάβουμε   μόνο   αυτά  που  μας  βολεύουν  υπάρχει   πρόβλημα  .  Και  το  πρόβλημα  δεν  είναι ο  σ  Τσίπρας. Εμείς   είμαστε  !

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ- firiki2010