Eκ πρώτης όψεως λες : «Πάει , αυτοί σαλτάρανε εντελώς !» Μετά το ξανασκέφτεσαι. Ενα κόμμα που εκλογικά συνετρίβη και που δημοσκοπικά κατρακυλάει. Ενας αρχηγός που τα 3/4 των παλιών τουλάχιστον ΠΑΣΟΚων «τον έχουν στην μπούκα» και τoν θεωρούν υπονομευτή του πρ αρχηγού. Ενας κόσμος που θεωρεί έγκλημα καθοσιώσεως και προδοσία που το ΠΑΣΟΚ συμμετέχει σε μια κυβέρνηση υπό τον αρχηγό της ΝΔ. Ενας πρ. αρχηγός που θεωρεί ότι η πολιτική του δικαιώθηκε και το διαλαλεί διεθνώς. Τι να κάνουν και τα διάφορα στελέχη ; Τραβάει το καθένα τον δρόμο του. Ιδιωτεύουν, ιδρύουν κομματα, αρθρογραφούν, κριτικάρουν, προφητεύουν, συμμετέχουν σε κινήσεις, συγκρούονται μεταξύ τους χωρίς ξεκάθαρους λόγους και στόχους.
Και τότε επανέρχεσαι στην αρχική σου σκέψη: «Πάει αυτοί σαλτάρανε εντελώς!» Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τι έχουν να μοιράσουν και που διαφωνούν ο Λοβέρδος που φτιάχνει και μετονομάζει κόμματα, ο Παπαδόπουλος που προφητεύει καταστροφές που απεύχεται, η Διαμαντοπούλου που σκέφτεται κι αυτή να φτιάξει ένα κόμμα έτσι για να βρίσκεται, ο Φλωρίδης, ο Οικονόμου, ο… ο…. και φυσικά ο Βενιζέλος που αποφάσισε πριν 2 σχεδόν χρόνια (προς τιμήν του) να αναλάβει βάρη που δεν του αναλογούσαν. Θα μου πείτε: «Τους ενδιαφέρει η εξουσία !» Είμαστε στα καλά μας;;;; Ποια εξουσία; Βλέπετε καμμιά εξουσία στον ορίζοντα; Ακόμα και αυτή που ασκεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της τρικομματικής δεν τους αρέσει ! Θα ηγηθεί ας πούμε ο Λοβέρδος ή όποιος άλλος μιας καινούργιας «Δημοκρατικής» παράταξης και θα σαρώσει;;; Μην τρελλαινόμαστε !
Με αυτό το «όλοι εναντίον όλων» άκρη δεν πρόκειται να βρουν στο ΠΑΣΟΚ ή έστω στον ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Οσο είναι κατακερματισμένοι, τόσο θα κατρακυλάνε δημοσκοπικά κι όσο κατρακυλάνε τόσο κάποιοι θα «την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια». Και τόσο δυσκολότερες θα γίνονται οι συμμαχίες τις οποίες σήμερα εναγωνίως επιζητούν. Ποιος θέλει (εκτός ίσως για τσόντα) ένα αδύνατο και προβληματικό σύμμαχο;;; Φαύλος κύκλος.
Ας μην κοροϊδεύονται εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος δεν «τραβάει» και δεν πρόκειται να «τραβήξει». Η προθυμία του να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ το 2007 από αυτόν που η πλειοψηφία (καλώς-κακώς, αδιάφορο) θεωρούσε φυσικό ηγέτη του θα τον κυνηγάει μια ζωή. Κάποιοι (πολλοί) τον θεωρούν προδότη. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμα μέσα στο εκλογικό σώμα ο Σαμαράς για τη στάση πριν 20 χρόνια απέναντι στη κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτός όμως είχε την τύχη 1. να στηριχθεί μετα την εκλογή του ως αρχηγού απο τον πρώην και 2. να ηγείται μιας παράταξης με πολύ πιο βαθειές ρίζες στη κοινωνία. Ο Βενιζέλος είναι σε μια μόνιμη πλέον σύγκρουση με τον πρώην αρχηγό κι ο Παπανδρέου καθόλου δεν έχει παραιτηθεί από τις βλέψεις του για μια «θριαμβευτική» επιστροφή επί των ερειπίων του ΠΑΣΟΚ. Νομίζει – το πιστεύει ειλικρινά – ότι η πολιτική του δικαιώθηκε και μάλλον δεν περνάει από το μυαλό του ότι ήταν οι δικές του προσωπικές ανεπάρκειες (ανικανότητα βρε αδερφέ !) που έφεραν εδώ την χώρα. Υπάρχουν αρκετοί που συμμερίζονται την άποψη του αυτή κι ακόμα περισσότεροι που θα τον ήθελαν ως ένα έστω νεκρό Ελ-Σίντ καβάλα στο φαρί του να σαρώνει τον εχθρό.
Αν λοιπόν εκεί στο ΠΑΣΟΚ δεν καθήσουν γύρω από ένα τραπέζι να συζητήσουν όλοι και όλοι να επιδείξουν κι ένα «μεγαλείο ψυχής» (το ξέρω ζητάω πολλά) δεν θα βρούνε άκρη και θα βουλιάξουν εντελώς.
Δεν ξέρω αν και τι θα καταφέρουν στο ΠΑΣΟΚ. Κι αν αναρωτιέστε γιατί με πήρε ο πόνος – εμένα ένα ελάχιστα φιλικά διακείμενο προς το ΠΑΣΟΚ- να σας το πω ξεκάθαρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι μέλος της τρικομματικής. Και μ΄ ενδιαφέρει η τρικομματική να πετύχει για να πάει μπροστά ο τόπος, έστω κι αν αυτό σημάνει την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ. Οσο ο δεύτερος τη τάξει συνεταίρος της συγκυβέρνησης παρουσιάζει διαλυτικά φαινόμενα τόσο θα αυξάνονται και τα προβλήματα της. Γιατί η προσπάθεια επιβίωσης ενός ΠΑΣΟΚ που ψυχορραγεί συνεπάγεται «αντανακλαστικές» ενστικτώδεις κινήσεις. Που κάποιες φορές οδηγούν στο μοιραίο ή το επιταχύνουν. Κι όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ.
Και κάτι ακόμα : Μακροπρόθεσμα, ομαλό πολιτικό βίο χωρίς ένα συγκροτημένο, σοβαρό και ισχυρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κι ένα αντίστοιχο συγκροτημένο σοβαρό και ισχυρό κεντροδεξιό δεν μπορούμε να έχουμε.
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010
firiki2010 
Το μεγάλο ερώτημα είναι “που θα πάνε οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ αν συνεχιστεί η πτώση τους“. Επειδή να μεν το δίλημμα “ευρώ – δραχμή” οδηγεί πολλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στη ΝΔ, από την άλλη όμως κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ “κρατάει” και μάλιστα “κρατάει καλά”.
Σ΄ ένα πολύ ρευστο πολιτικό σκηνικό είναι πολύ δύσκολο να γίνουν εκτιμήσεις.
Στις δημοσκοπήσεις η αδιευκρίνιστη ψήφος συγκεντρώνει πολύ μεγάλα ποσοστά.
Κίνηση (ποσοτικά σημαντική) ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ προς τη ΝΔ μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια δημοψηφισματικού τύπου εκλογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ όντως «κρατάει» , αλλά το δυσάρεστο είναι ότι κρατάει παρά την απουσία πολιτικού λόγου και τις απιθανότητες που μας εξαπολύουν κατακέφαλα ο αρχηγός και τα στελέχη του.Προσωπικά θεωρώ ότι πολλά θα κριθούν από το εάν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να συνεννοηθεί με τον … εαυτό του.